Pređi na sadržaj

Zaštitna izolacija

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Savremeni bolnički izolator

Zaštitna izolacija vrsta je medicinske izolacije koja se primenjuje kod imunokompromitovanih bolesnika.[1] Kada su ljudi sa oslabljenim imunološkim sistemom izloženi mikroorganizmima, to može dovesti do infekcije i ozbiljnih komplikacija.[2][3]

Tokom ove vrste izolacije praktikuje se i reverzna izolacija u posebnim prostorijama sa laminarnim protokom vazduha ili filtriranim prostorijama sa visokoefikasnim česticama (HEPA filter), kako bi došlo je do poboljšanja preživljavanja pacijenata koji su primali transplantate koštane srži ili matičnih ćelija.[4]

Opšta razmatranja[uredi | uredi izvor]

Infekcija je i dalje glavni uzrok morbiditeta i mortaliteta kod imunokompromitovanih bolesnika sa neutropenijom nakon hemoterapije ili transplantacije koštane srži.[5] Na globalnom nivou ulažu se zajednički napori da se ovi pacijenti zaštite od infekcije tokom neutropenijskog perioda. Napori su prvenstveno usmereni na suzbijanje ili eliminisanje endogenog mikrobnog opterećenja domaćina i na smanjenje sticanja novih mikroorganizama. U tom smislu smišljeni su razrađeni protokoli za zaštitu pacijenata i od unutrašnjih i od spoljašnjih patogena, u rasponu od jednostavne zaštitne izolacije u jednoj prostoriji do jedinica za laminarnim protokom vazduha, u kombinaciji sa različitim stepenom antibiotske dekontaminacije digestivnog trakta.[6]

Najsofisticiraniji od ovih režima je totalno zaštićeno okruženje (TZO) koje se sastoji od visokoefikasne sobe sa laminarnim protokom vazduha (HEPA) filtriranog sa česticama vazduha koja je površinski dezinfikovana i u kojoj je pacijent potpuno dekontaminiran oralnim neapsorbujućim antibioticima,[7] kožna antisepsa, orificirani antibiotici i polusterilna dijeta. Dosadašnji kumulativni podaci su pokazali da TZO omogućava značajno (iako nepotpuno) smanjenje incidencije ozbiljnih infekcija kod teško ugroženih pacijenata.[8] Takva zaštita od infekcije dozvoljava isporuku novih terapija koje su mogle biti sprečene zbog posledične hematološke ili imunološke toksičnosti.[9]

Bez obzira na to, što je totalno zaštićeno okruženje složen, glomazan i skup sistem, njegovo korišćenje kod pacijenata sa sindromima imunodeficijencije, stanjima zatajenja koštane srži i kancerom[10] u velikoj meri zavisi od uspeha dostupne terapije (npr. imunorekonstitucija, transplantacija, intenzivna hemoterapija) za osnovni poremećaj pacijenta.

Indikacije[uredi | uredi izvor]

Neutropenija nakon hemoterapije

Infekcija je i dalje glavni uzrok morbiditeta i mortaliteta kod pacijenata sa neutropenijom nakon hemoterapije ili transplantacije koštane srži (TKS). Uloženi su zajednički napori da se ovi pacijenti zaštite od infekcije tokom neutropenijskog perioda. Osmišljeni su razrađeni protokoli za zaštitu pacijenta od unutrašnjih i ekstrinzičnih patogena, u rasponu od jednostavne izolacije jedne sobe do jedinica za laminarni protok vazduha (LAF), u kombinaciji sa različitim stepenom antibiotske dekontaminacije digestivnog trakta.[6][11]

Teške opekotine trebalo bi lečiti u uslovima zaštitne izolacije.

Uporedne stope infekcije korišćenjem ovih tehnika varirale su u različitim studijama, a njihova upotreba je bila donekle kontroverzna. U skorije vreme, profilaktička primena hinolona kod pacijenata sa neutropenijom značajno je smanjila učestalost i Gram-negativne septikemije i pireksijalnih epizoda, verovatno zamenjujući sve prednosti koje su možda date prethodnim režimima. LAF-ovi sa visokoefikasnom filtracijom vazduha čestica i dalje izgledaju kao najbolje sredstvo zaštite od aspergiloze, ali su skupi i ne bi bili dostupni za većinu pacijenata sa neutropenijom. Verovatno bi ih trebalo dodeliti pacijentima koji su najviše izloženi riziku; Primaoci TKS ili drugi za koje se može očekivati da imaju produženi neutropenični period.[12]

Opekotine

Kod pacijenata sa teškim opekotinama praktikuje se zaštizna izolacija.

Transplantacija

Kompromitovana imunološka funkcija povezana sa lečenjem transplantacijom organa ili matičnih ćelija, što može uticati na postransplantacioni morbiditet i mortalitet.

Maligne bolesti

Prevencija infekcije kod pacijenata obolelih od raka često se fokusira na intervencije za sprečavanje infekcije zbog neutropenije ili drugog imunodeficijencije povezanog sa malignitetom ili njegovim lečenjem.[12] U tom cilju zaštitna izolacija je često sastavni deo lečenja.[10][13]

Preventivne mere[uredi | uredi izvor]

Pre nego što se pacijent uvede u prostor sa zaštitnom izolaciji, prostoriju treba pravilno očistiti i provetriti. U prostoriji treba da bude prisutan samo neophodan nameštaj, kao i proizvodi za higijenu ruku kao što su sredstva za dezinfekciju ruku, sapun, papirni ubrusi i zaštitne rukavice. [2]

Osoblje bolnice i posetioci dužni su da koriste zaštitnu odeću i opremu prilikom obilaska lica u zaštitnoj izolaciji.[2]

Broj posetilaca treba da bude ograničen i/ili da bolesnici ne posećuju osobu koja je u zaštitnoj izolaciji.[2] Deci mlađoj od 12 godina nije dozvoljeno da posećuju pacijente u izolaciji, izuzev sopstvene dece ili unučadi pacijenta, koji mogu da posećuju, pod uslovom da u njihovim školama/obdaništu nema infekcija/epidemija (nakon konsultacije sa lekarom).[2]

Za pacijenta u zaštitnoj izolacije koristi se namenska medicinska oprema, a u slučajevima kada oprema treba da se deli, ona se pre upotrebe čisti dezinfekcionim sredstvom.[14]

Lečenje teških neželjenih događaja povezanih sa imunitetom (irAE) i simptoma može zahtevati značajnu imunosupresiju. Medicinske sestre treba da budu svesne povećanog potencijala za infekciju, da prate pacijente na znake infekcije i prepoznaju potencijal za oportunističke infekcije. Edukacija pacijenata treba da naglasi potrebu za praćenjem i prijavljivanjem bilo kakvih znakova infekcije.[15]

Posledice[uredi | uredi izvor]

Zaštitna izolacija, naročito ako duže traje može da ima i negativne posledice. Tako npr. jedna mala studija je pokazala da deca odgajana u zaštitnoj izolaciji manje su aktivna što uključuje niži prag njihovih motoričkikh i kognitivnih veštine.[16]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Wigglesworth, N (2003). „The use of protective isolation.”. Nursing Times. 99 (7): 26—7. PMID 12655746. 
  2. ^ a b v g d „Protective Isolation: What Is It and Why Do I Need It?: Winchester Hospital”. www.winchesterhospital.org. Arhivirano iz originala 17. 07. 2022. g. Pristupljeno 3. 4. 2020. 
  3. ^ „Reverse Isolation - What You Need to Know”. Drugs.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 3. 4. 2020. 
  4. ^ Seshadri, Srividyalakshmi; Baumann, Michael A. (novembar 2008). „Reverse isolation for neutropenic patients”. Community Oncology. 5 (11): 628—632. doi:10.1016/S1548-5315(11)70529-0. 
  5. ^ SCHIMPFF, STEPHEN C. (1972-11-01). „Origin of Infection in Acute Nonlymphocytic Leukemia”. Annals of Internal Medicine. 77 (5): 707. ISSN 0003-4819. doi:10.7326/0003-4819-77-5-707. 
  6. ^ a b „Protective isolation (EN)”. www.isala.nl. Pristupljeno 3. 4. 2020. 
  7. ^ Levine, Arthur S.; Siegel, Stuart E.; Schreiber, Alan D.; Hauser, Janet; Preisler, Harvey; Goldstein, Ira M.; Seidler, Florence; Simon, Richard; Perry, Seymour (1973-03-08). „Protected Environments and Prophylactic Antibiotics”. New England Journal of Medicine. 288 (10): 477—483. ISSN 0028-4793. doi:10.1056/nejm197303082881001. 
  8. ^ WATSON, PATTI; BODEY, GERALD P. (1970). „Sterile Food Service for Patients in Protected Environments1”. Journal of the American Dietetic Association. 56 (6): 515—520. ISSN 0002-8223. doi:10.1016/s0002-8223(21)13355-3. 
  9. ^ Pizzo, Philip A. (1981). „The value of protective isolation in preventing nosocomial infections in high risk patients”. The American Journal of Medicine. 70 (3): 631—637. PMID 7011017. doi:10.1016/0002-9343(81)90586-6. 
  10. ^ a b Pizzo PA: Infectious complications in the child with cancer. II. Management of specific infectious organisms. J Pediatr (in press).
  11. ^ Pre-Meds, Global (19. 11. 2014). „Nurses guide to personal protective equipment”. Global Pre-Meds. Arhivirano iz originala 29. 05. 2020. g. Pristupljeno 3. 4. 2020. 
  12. ^ a b „Prevention of Infection: General | ONS”. www.ons.org. Pristupljeno 2023-05-14. 
  13. ^ Bodey, Gerald P.; Rodriguez, Victorio (1975). „Infections in cancer patients on a protected environment-prophylactic antibiotic program”. The American Journal of Medicine. 59 (4): 497—504. ISSN 0002-9343. doi:10.1016/0002-9343(75)90257-0. 
  14. ^ Reid, Brenda; Courtney, Sarah (14. 7. 2015). „Isolation protocol for patients with severe combined immune deficiency”. Lymphosign Journal. 2 (3): 165—170. doi:10.14785/lpsn-2015-0011 Slobodan pristup. 
  15. ^ „Protective Isolation | ONS”. www.ons.org. Pristupljeno 2023-05-14. 
  16. ^ Tamaroff, Michael H.; Nir, Yehuda; Straker, Norman (1. 12. 1986). „Children reared in a reverse isolation environment: Effects on cognitive and emotional development”. Journal of Autism and Developmental Disorders (na jeziku: engleski). 16 (4): 415—424. ISSN 1573-3432. PMID 3804957. doi:10.1007/BF01531708. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Заштитна_изолација&oldid=27852784”