Kazahstanski prag
| Kazahstanski prag | |
|---|---|
 | |
| Svetska baština Uneska | |
| Zvanično ime | Sarijarka - stepa i jezera severnog Kazahstana |
| Mesto | Kazahstan |
| Koordinate | 48° S; 73° I / 48° S; 73° I |
| Uključuje |
|
| Kriterijum | Prirodno dobro: ix, x |
| Upis | 2008. (32. sednica) |
| Veb-sajt | http://whc.unesco.org/en/list/1103 |
Kazahstanski prag ili Sarijarka (kazaški: Sarыarқa u značenju "Žuta krajina") je veliki peneplen (niskoreljefna dolina nastala u mezozoiku, pre oko 250 miliona godina) koja se proteže kroz središnja i istočna područja Kazahstana.[1] Sastoji se od niskih planina (Karkarali i Altajske planine) i uzdignutih dolina koncentriranih oko slanih jezera kao što je Tengiz, te poseduje velike naslage uglja na severu i bakra na jugu. Tu se nalazi nakoliko gradova, od kojih je i Astana, prestonica Kazahstana.
Klima je kontinentalna s prosečnom količinom padavina od 100-300 mm godišnje. Zbog toga su reke retke, a potoci teku većinom leti. Na severu ga prekriva suncem spaljena vegetacija stepe, zbog čije boje je dobio ime "žuta krajina", a na jugu se nalazi polu-pustinja, dok su planinski obronci prekriveni šumom borova.
Njegovih preko 450.000 ha uključuje i vlažna područja koja su ključne točke zaustavljanja i raskršće na središnjem putu morskih ptica selica iz Afrike, Evrope i Južne Azije (kao što su sibirski beli ždral, dalmatinski pelikan i Palasov orao ribar) prema njihovim rasplodnim mestima u zapadnom i istočnom Sibiru. Retke vrste ptica ali i druge ugrožene životinje, kao što su Azijski gepard i Sajga, još uvek žive u stepskom području od oko 200.000 ha.
Deo Kazahstanskog praga sa stepama i jezerima je upisan na UNESKO-v Spisak mesta Svetske baštine u Aziji i Australaziji 2008. godine kao jedina prirodna Svetska baština u Kazahstanu.[2] Zaštićena područja su: Park divljine Sarijkopa, Nacionalni rezervat Naurzum (slika desno), Narusum-Karagay i Tersek-Karagay.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Kazahstanski prag na brittanica.com Preuzeto 2. juna 2011.
- ^ Nacionalni rezervat Korgalžinskij, Oriental Express Central Asia, Preuzeto 2. juna 2011.
