Kinesko okruženje
Kinesko okruženje obuhvata različite biome, klime i geologije. Brza industrijalizacija, rast stanovništva i opušten nadzor okoline prouzrokovali su mnoga ekološka pitanja i zagađenje velikih razmera.[1]
Geologija[uredi | uredi izvor]
Kina je po površini četvrta država po veličini, pa je geološki raznolika zemlja. Geologija Kine može se podeliti na nekoliko delova, na lesnoj zaravni, na aluvijalnim istoku Kine, planinskim područjima južno od reke Jangcekjang i drugi.
Biota[uredi | uredi izvor]
Divljina[uredi | uredi izvor]
Kina je dom raznolikog pejzaža divljih životinja. Smatra se jednom od megadiveverzalnih zemalja na svetu. Mnoge životinjske vrste su endemske za Kinu.
Flora[uredi | uredi izvor]
Kina ima raznoliku floru, sa više od 30.000 domaćih biljnih vrsta.
Klima[uredi | uredi izvor]
Klimatske promene[uredi | uredi izvor]
Stav kineske vlade o klimatskim promenama je sporan. Kina je trenutno najveći svetski emiter ugljen-dioksida, mada ne i kumulativni. Kina je ratifikovala protokol iz Kjota, ali kao zemlja koja nije deo aneksa I nije obavezna da ograničava emisije gasova staklene bašte prema uslovima sporazuma.
Zaštićena područja Kine[uredi | uredi izvor]
U Kini postoji nekoliko oblika zaštićenih područja. Svaka vrsta zaštićenog područja zaštićena je na nacionalnom, pokrajinskom ili županijskom nivou.
Ekološki problemi[uredi | uredi izvor]
Brza industrijalizacija, rast stanovništva i opušten nadzor okoline prouzrokovali su mnoga ekološka pitanja, poput zagađenja velikih razmera u Kini.[2] Od 2013. godine, Peking, koji leži u topografskoj posudi, ima značajnu industriju, a greje se na ugalj, podleže vazdušnim inverzijama što rezultira izuzetno visokim nivoom zagađenja u zimskim mesecima.[3]
U januaru 2013, fine čestice u vazduhu koje predstavljaju najveći zdravstveni rizik porasle su čak 993 mikrograma po kubnom metru u Pekingu, u poređenju sa smernicama Svetske zdravstvene organizacije koje ne prelaze 25. Svetska banka procenjuje da se šesnaest najzagađenijih svetskih gradova nalaze u Kini.[4]
Prema Džaredu Dajmondu, šest glavnih kategorija ekoloških problema Kine su: zagađenje vazduha, vode, problemi sa zemljištem, uništavanje staništa, gubitak biodiverziteta i mega projekti. Dajmond takođe navodi da je „Kina zapažena zbog učestalosti, broja, obima i štete od svojih prirodnih katastrofa“.
Mnogi kineski građani počeli su se pitati da li je zagađenje vazduha uzrok povećanja raka pluća. Ovo pitanje je počelo da se nameće jer građani u Kini moraju stalno nositi maske za lice kako bi izbegli udisanje opasnih čestica. Neki stručnjaci se slažu da je to razlog, ali drugi kažu da nema dovoljno dokaza. Vang Ning, zamenik direktora Pekinške kancelarije za prevenciju i kontrolu, kaže da je zabeležio porast određenog karcinoma nazvanog adenikarcinoma, koji je sluz koja se posmatra kao neželjeni efekat zagađenja. Kineska stopa raka pluća iznosi 32% svih pacijenata sa rakom pluća u svetu. U međuvremenu, kako se rak pluća povećava, rak želuca, jednjaka i grlića materice smanjili su se u Kini.[5]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Edward Wong (21. 3. 2013). „As Pollution Worsens in China, Solutions Succumb to Infighting”. The New York Times. Pristupljeno 22. 3. 2013.
- ^ Edward Wong (29. 3. 2013). „Cost of Environmental Damage in China Growing Rapidly Amid Industrialization”. The New York Times. Pristupljeno 30. 3. 2013.
- ^ „2 Major Air Pollutants Increase in Beijing”. The New York Times. 3. 4. 2013. Pristupljeno 4. 4. 2013.
- ^ Bloomberg News (14. 1. 2013). „Beijing Orders Official Cars Off Roads to Curb Pollution”. Bloomberg. Pristupljeno 27. 7. 2013.
- ^ Burkitt, Laurie (2014-03-10). „Pollution: Causing Lung Cancer in China?”. WSJ. Pristupljeno 2017-05-05.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Elvin, Mark. The retreat of the elephants: an environmental history of China (Yale University Press, 2004). excerpt
- Heijdra, Martin. "Texts, Space and Time: New Insights into Chinese Environmental History." Journal of the Economic and Social History of the Orient 42.4 (1999): 549-565.
- Maohong, Bao. "Environmental history in China." Environment and History (2004): 475-499. online
- Marks, Robert B. China: An environmental history (Rowman & Littlefield, 2017).
