Korsari

Korsari (engleski: privateers ili corsairs, latinski: cursarius, od cursus = vožnja, plovidba) su bili pljačkaši na moru u službi države, za razliku od gusara, koji su pljačkali za svoj račun.

Zastava koju je Henri Morgan, gusar pod zaštitom Engleske, isticao na svom brodu.

Korsari su najčešće bili bivši gusari ili civili koji su imali brodove kojima su napadali trgovačke brodove ili kolonije, onih zemalja koje su u ratu sa zemljom koja im pruža zaštitu. Za svoje napade su dobijali dozvolu u obliku Kraljevskog iliti Gusarskog pisma koja im je garantovala da u slučaju zarobljavanja neće biti obešeni nego da će se prema njima odnositi kao prema ratnim zarobljenicima koji će biti pušteni uz otkup ili razmenu. Kraljevskim pismom gusari bi se takođe obvezali da će deo plena koji steknu predati kralju i zemlji koja im pruža zaštitu. Najpoznatiji engleski gusari bili su Frensis Drejk (1540—1596) i Henri Morgan (1635—1688). Francuski gusar Rene Dige Truen (1673—1736) je 1711. sa flotom od 17 brodova i posadom od 5.700 ljudi zauzeo portugalsku koloniju u Južnoj Americi Rio de Žaneiro. Za vreme Američkog rata za nezavisnost Škot Džon Pol Džouns je vodio korsarski rat protiv Engleza. Tokom Francuske revolucije francuski korsari su zarobili ili uništili 5.500 engleskih trgovačkih brodova dok su engleski korsari zarobili ili uništili 1.000 francuskih trgovačkih brodova.

Na Jadranskom moru, Ulcinj je bio grad turskih korsara, dovedenih sa severa Afrike. Ulcinjski korsari su u toku ratova uglavnom pljačkali mletačke trgovačke brodove i mletačke gradove. U Ulcinju i danas žive tzv. „ulcinjski crnci“, koji su njihovi potomci.

Gusarenje je zvanično ukinuto Pariskom deklaracijom 1854. godine koju je potpisalo 7 tadašnjih velesila, mađu kojima: Engleska, Rusija, Francuska, Austrija i Pruska. Od tada je napad na moru odobren od strane vlasti mogao izvršiti samo ratni brod. Svi drugi napadači su nazivani morskim razbojnicima, odnosno gusarima.

Vidi još

• Gusari