Okvirna konvencija UN o klimatskim promenama
| Okvirna konvencija UN o klimatskim promenama | |
|---|---|
 logo konvencije | |
| Tip | multilatelarni sporazum o klimatskim promenama |
| Kontekst | environmentalizam |
| Izrađen | 9. maj 1992. |
| Potpisan | 4. - 14. juna 1992. 20. juna 1992. - 19. juna 1993. |
| Datum primene | od 21. marta 1994 [1] |
| Uslov | 50 ratifikacija |
| Potpisnici | 165 |
| Strane | 198 |
| Depozitar | generalni sekretar UN |
| Jezici | arapski, kineski, engleski, francuski, ruski, španski |
Okvirna konvencija UN o klimatskim promenama (engl. United Nations Framework Convention on Climate Change — UNFCCC) je međunarodni ugovor čiji je cilj „stabilizacija gasova staklene bašte na nivo koji bi sprečio negativne antropogene uticaje na klimatski sistem“. Bila je usvojena 9. maja 1992. dok je samo potpisivanje konvecije bilo odražano za vreme Zemaljskog samita u Riju de Ženeiru od 3. juna do 14. juna 1992. Primenjuje se od 21. marta 1994. kada je bila ratifikaovana od strane 50 država. Sama konvencija ne podstavlja zavezujuće okvire povodom emisija gasova staklene bašte za pojedinačne države kao ni mehanizme sprovođenja. Umesto toga konvencija govori o tome kako će se budući međunarodni ugovori koji dele ciljeve sa konvencijom pregovarati.
Države potpisnice konvencije se sastaju svake godine od 1995. godine na konferencijama stranaka kako bi procenile napredak u rešavanju klimatskih promena. Godine 1997. zaključen je Kjoto protokol i uspostavljene su pravno obavezujuće obaveze za razvijene zemlje da smanje emisiju gasova staklene bašte za period 2008–2012.[2] Konferencija Ujedinjenih nacija o klimatskim promjenama iz 2010. godine donela je sporazum u kojem se navodi da bi globalno zagrevanje trebalo ograničiti na ispod 2.0 °C u odnosu na predindustrijski nivo.[3] Protokol je izmijenjen i dopunjen 2012. godine kako bi obuhvatio period 2013-2020 u Doha amandmanu, koji od decembra 2015. nije stupio na snagu. U 2015. godini usvojen je Pariski sporazum koji reguliše smanjenje emisija od 2020. godine kroz obaveze zemalja u nacionalno određenim doprinosima, snižavajući cilj na 1,5 °C. Pariski sporazum je stupio na snagu 4. novembra 2016. godine.
Strane[uredi | uredi izvor]
Od 2015 godine postoje 198 strane konvencije uključujući sve države članice Organizacije ujedinjenih nacija, posmatrača generalne skupštine Državu Palestinu, dve države koje nisu članice UN-a Nijue i Kukova Ostrva, Evropsku uniju kao i Svetu Stolicu koja je samo posmatrač [4][5]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ See the UNFCCC website Arhivirano 2014-01-08 na sajtu Wayback Machine.
- ^ „What is the UNFCCC & the COP”. Climate Leaders. Lead India. 2009. Arhivirano iz originala 27. 3. 2009. g. Pristupljeno 5. 12. 2009.
- ^ King, D.; et al. (jul 2011), „Copenhagen and Cancun”, International climate change negotiations: Key lessons and next steps, Oxford, UK: Smith School of Enterprise and the Environment, University of Oxford, str. 12, doi:10.4210/ssee.pbs.2011.0003, Arhivirano iz originala 1. 8. 2013. g. PDF version is also available Arhivirano na sajtu Wayback Machine (13. januar 2012)
- ^ „Status of Ratification of the Convention”. United Nations Framework Convention on Climate Change. Pristupljeno 25. 6. 2013.
- ^ „Parties to the Convention and Observer States”. United Nations Framework Convention on Climate Change. Arhivirano iz originala 5. 7. 2013. g. Pristupljeno 25. 6. 2013.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Sajt konvencije (na engleskom)
- Ratifikacije (na engleskom)
- Tekst konvencije (na engleskom)
- Srbija i Klimatske promene
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
