Popo
| Popo | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum smrti | 932. |
| Lužičkosrpski knez | |
| Period | od početka 10. veka do 932. godine |
| Prethodnik | Dragomir |
Popo je bio lužičkosrpski knez od početka 10. veka pa do 932. godine.
Nasledio je Dragomira. U 10. veku su se slovenska plemena borila protiv Franačke, ali ih je ipak Franačka osvojila.[1] Hiljade Srba su bili istrebljeni, njihova sela i gradovi su bili uništeni. 929. godine je nemački kralj Henri I Ptičar je osvojio susede Srba, Haveljane, Nižiće, Glomače i Čehove.[2] Glomače prvi put nije osvojio, zbog toga su Glomači pozvali mađarsku plemićku vojsku. Nemački kralj je od tada pojačao feudalne oblasti. Upad mađarske vojske je zavisio od sudbine slovenskih plemena na Labu. Još na saboru u Vormsu i Majncu nemačko plemstvo se spremalo za osvajački rat.[2] 928. godine je Nemački kralj bez povoda napao Stodorane uz Havel i ubrzo zatim 929. godine pleme Glomača. Njihov glavni grad Ganu su opsedali 20 dana. Nakon dvadeset i jedne opsade grada Haveljana, odraslo stanovništvo je skoro bilo ubijeno, a deca su postajali robovi.[2] U istoj godini Henri je osnovao tvrđavu kod Majsena, koja bi trebalo da pomogne protiv Srba. Ovi napadi su slomili srpsku vojnu silu najačeg srpskog plemena više od 70 godina, koje se hrabro branilo protiv franačko-nemačkih osvajača. Posle toga Henrik je napao Prag i potčinio češke kneževe pod nemačku vlast.[2] U to vreme verovatno je osvojio i pleme Njižića koje je bilo nastanjeno oko današnjeg grada Drezdana. Lužičani i Milčani su 932. godine primili težak poraz od Henrija iz pravca Majsena, Henrik je dugo opsedao jako plemensko sedište Lužičana Ljubušu (Liubusua) pa ga je i spalio, ali on im je dao da biraju da li će sve da ih ubije ili da ih vodi u ropstvo i od tada su Lužičani i Milčani postali deo Saksonije.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Dušan Třeštík, Počátky Přemyslovců. Vstup Čechů do dějin (530—935), Nakladatelství Lidové noviny, Praha. 1997. ISBN 978-80-7106-138-0. str. 144.
- ^ a b v g d Rastko.org, Lužički Srbi u srednjem veku
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Sančuk, G. Э. Formirovanie gosudarstvennosti i rannefeodalьnoй narodnosti u sorbov // Эtnosocialьnaя i političeskaя struktura rannefeodalьnыh slavяnskih gosudarstv i narodnosteй. — M.: Nauka, 1987. — S. 100.
- Zahrodnik, Ludwig i dr. Serbske stawizny. — Budyšin: Domowina, 2009. —. ISBN 978-3-7420-1385-9. (verhneluž.)
- Lapteva, L. P. i dr. Istoriя serbolužickogo naroda. — Moskva. — 30 s.
- Steckevič, S. M. Očerki istorii юžnыh i zapadnыh slavяn: posobie dlя učitelя. — Gos. učebno-pedagog. izd-vo, 1957. — S. 26.
- Rastko.org, Lužički Srbi u srednjem veku