Skriptni jezik

Skriptni jezik je programski jezik čiji se kod najčešće izvršava interpretiranjem. Pored toga, skriptni jezici se koriste najčešće za pisanje manjih programa (skripti) koji se brzo pišu i služe za obavljanje manjih poslova. Skriptni jezici su postali popularni i u veb programiranju, zbog svoje prenosivosti i jednostavnosti u pisanju — u njima najčešće ne postoje napredne mogućnosti koje imaju drugi programski jezici, poput pokazivača, direktnog pristupa memoriji, sistemskih funkcija itd.

Najpoznatiji skript jezici

Najpoznatiji skriptni jezici su Javaskript i PHP, koji su namenjeni razvoju veb strana, kao i ActionScript koji se koristi u aplikacijama napisanim u Flešu. Pored ovih, postoji još nekoliko kategorija skriptnih jezika, od kojih su najčešći oni za automatsku kontrolu poslova na operativnim sistemima, tj. skripte ljuske, koje u stvari predstavljaju skup komandi dotičnog operativnog sistema koje se automatski izvršavaju jedna za drugom i osnovne kontrolne strukture za grananje i ponavljanje. Takve skripte značajno štede vreme jer se na taj način često korišćeni skupovi komandi mogu obavljati odjednom, umesto da ih korisnik kuca svaki put ponovo, ali se mogu podesiti i da se same izvršavaju periodično, već u zavisnosti od odgovarajućeg operativnog sistema.

Serverske i klijentske skripte

Od skriptnih jezika koji se koriste za pisanje programa koji se izvršavaju na veb-serverima, takođe su poznati i Pajton (piton, engl. Python), Perl, ASP, Ruby on Rails. Kao i PHP, oni se izvršavaju na veb-serveru, pa se zato i nazivaju serverske skripte, što ih razlikuje od takozvanih klijentskih skripti koje se izvršavaju na klijentu (u slučaju veb strana to je brauzer). Pored Javaskripta, poznate klijentske skripte su i Džejskript, VBScript. Serverska skripta se interpretira i izvršava pre nego što se sadržaj veb strane pošalje brauzeru, a klijentske skripte se izvršavaju tek u samom brauzeru, kada se primi sadržaj poslat sa servera.

Specijalizovani skriptni jezici

Mnogi proizvođači softvera, zbog lakšeg nadograđivanja svojih programa, stvaraju svoje skriptne jezike koje korisnici mogu lako da razumeju i koriste, te da sami pišu svoje skripte čime mogu značajno da se unaprede i prošire mogućnosti programa, ali i prilagode svojim potrebama. Takve skripte se često nazivaju i dodaci, ili ekstenzije, a u nekim programima i makroi (poput npr. Microsoft Officea).