Todor Stefanović Vilovski

Dodaj veze
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Todor Stefanović Vilovski
Todor Stefanović Vilovski
Lični podaci
Datum rođenja(1854-12-25)25. decembar 1854.
Mesto rođenjaZemun,  Austrijsko carstvo
Datum smrti9. januar 1921.(1921-01-09) (66 god.)
Mesto smrtiŽombolj, Kraljevina SHS

Todor Stefanović Vilovski (Zemun, 25. decembar 1854 — Žombolj, 9. januar 1921) bio je srpski novinar, književnik, istoričar i političar.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je u Zemunu 1854. godine, od oca Jovana Stefanovića Vilovskog (1821–1902) austrijskog oficira, publiciste i stručnjaka hidrologa.[1] U rodnom gradu je završio osnovnu školu i započeo gimnaziju. Porodica se 1865. godine preselila iz Zemuna u Beč. U Beču je mladi Stefanović završio gimnaziju a potom i studije na tamošnjem Univerzitetu. Njihova porodična kuća u Beču je bila (naročito nedeljom) stecište srpskih oficira, književnika, umetnika, novinara, političara. Ostavio je značajnu obimnu memoarsku građu u kojoj je živopisno opisao brojne savremenike.[2] Umro je nakon Prvog svetskog rata u Žombolju, početkom 1921. godine.

Društveni angažman[uredi | uredi izvor]

Zajedno sa novinarom Stevanom Ćurčićem je pokrenuo u Beču 1875. godine ilustrovani list "Srbadiju". Kada su Slovenci 1880. godine pokrenuli "Slovenski almanah" u Beču, urednici srpskog dela bili su Todor i Paja J. Marković.

Todor je više puta biran za predsednika studentskog društva "Zora" u Beču. Za vreme njegovog mandata između 1875-1880. godine broj članova studenata povećao se sa 27 na preko 80. Urednik je časopisa "Srpska Zora" u Beču 1880. godine. Godine 1905. on je u Beču u bečkom naučnom klubu održao na nemačkom jeziku predavanje na temu: "O Carigradu i njegovom značaju kao kulturnog i modernog grada u srednjem veku".[3] Prethodno predavanje održano 3. novembra 1905. godine za nemačku publiku imalo je naslov: "Grad i tvrđava Beograd...". Još 1893. godine Stefanović je u istom bečkom klubu održao predavanje o vizantijskim ženskim karakterima.[4]

Primljen je po svojoj molbi u srpsko podanstvo 14. novembra 1881. godine.[5] Odmah je postavljen za šefa srpskog presbiroa. U Srbiji je bio sekretar Ministarstva spoljnih poslova (1885). Redovni je član Srpskog poljoprivrednog društva u Beogradu.[6] Napisao je nekoliko knjiga o istoriji Beograda. Njegov zapaženi publicistički rad je rasprava "Carigrad kao centar mode u srednjem veku" iz 1907. godine.[7] Za vreme Balkanskih ratova bio je on ponovo šef srpskog pres biroa u Londonu (1913). Vratio se u Beograd početkom 1916. godine.

Naslovna strana memoara Moje uspomene: (1867-1881)

Bibliografija[uredi | uredi izvor]

  • O prošlosti Beograda (Beograd, 1894)
  • Beograd od 1717-1739. godine po arhivskim izvorima (Beograd, 1906)
  • Stjepan Mitrov Ljubiša: utisci i uspomene (Sremski Karlovci, 1906)
  • Moje uspomene: (1867-1881) (Sremski Karlovci, 1907)
  • Stari Beograd : postanak i razvitak srpske varoši i kulturne i društvene prilike u njemu: (1820-1850) (Beograd, 1911)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Todor Stefanović Vilovski: "Svetli tamni dani", Beograd 1985.
  2. ^ Todor Stefanović Viloski: "Moje uspomene" (1867-1881), Beograd 1910.
  3. ^ "Nova iskra", Beograd 1. decembar 1905.
  4. ^ "Stražilovo", Novi Sad 1893.
  5. ^ "Živeti u Beogradu", zbornik dokumenata, Beograd 2003.
  6. ^ "Težak", Beograd 1885.
  7. ^ "Nova iskra", Beograd 1907.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Тодор_Стефановић_Виловски&oldid=27408699”