Centar grada Vinipega
| Centar grada Vinipega Downtown Winnipeg | |
|---|---|
 | |
 Zastava
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Kanada |
| Pokrajina |  Manitoba |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — | 13.470 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 49° 53′ 58″ S; 97° 08′ 24″ Z / 49.8995° S; 97.14° Z |
| Vremenska zona | UTC-6 |
| Aps. visina | 238 m |
  Centar grada Vinipega Centar grada Vinipega na karti Kanade | |
| Veb-sajt | |
| Grad Vinipeg | |
Centar grada Vinipega (eng-Downtown Winnipeg) je urbanao gradko područje koje se nalazi blizu ušću Asinbojn reke u Crvene reke. Ovo najstarije urbano područje glavnog grada pokrajine Manitoba, i najvećeg grada u žitnici Kanade, komercijalno jezgra grada, i sedište gradske većnice, pokrajinske vlade Manitobe, brojnih važnih političkih i kulturnih institucija i istorijskih i turističkih znamenitosti grada.
Ovo je zapravo jedan veliki urbani poslovni, stambeni, administrativni i parkovski prostor, na kome su razmešteni revitalizovani istorijski objekti, novoizgrađene zgrade, muzeji, hoteli, skejtbord park, rečna luka, a zimi i klizalište na ušću zaleđenih reka. Iako oom prostoru boravi više od 60.000 ljudi, koji radi u centru grada, samo njih 13.470 (2006), zapravo i živi u ovom području.[1]
Njegim ulicama prolaze i brojni posetiocima, koji prelaze broj od preko četiri miliona svake godine, tokom svih 365 dana, na otvorenom i zatvorenom prostoru, koji pruža bezbroj atrakcija, kulturnih, estetskih i rekreativnih sadržaja. Pojedine četvrti poput Forksa danas su, jedna je od turističkih atrakcija koja je po svom značaju na prvom mestu u Vinipegu i kanadskoj pokrajini Manitoba
Položaj, granice i infrastruktura[uredi | uredi izvor]
Centar Vinipega smešten je unutar tri kvadratna kilometra, sa sledećim granica, prema mapi iz 2016. godine, koje su na:
- Severu — glavna trasa kanadske pacifičke žečezne na severu,
- Istoku — ulica Gomez i desna obala Crvene reke
- Jugu — leva obala Asinibojn reke
- Zapadu — veći broj centralnih gradskih ulica, zapadno od ulica Belmoral i Izabel.[2]
Unutar centra Vinipega nalaze se sledeće gradske četvrti i trgovi:
- Eksčendž Destrikt,
- Central Park,
- Forks
- Kineska četvrt.
- Trgovi — „Vinipeg”, „Bel MTS” „Portidž”,
- Glavni administrativni i prodajni prostor i sedište Bej kompanije u Portidž aveniji (en-Portage Avenue).
U glavnoj ulici (eng-Main Street) nalaze se:
- Gradska većnica,
- Stanica ujedinjenja u Vinipegu
- Manitoba Centennial Centre (u čijem sastavu je Muzej Manitoba, Planetarijum, Stogodišnja koncertna dvorana i Muzej železnice u Vinipegu.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
| Godina | Centar grada | % priraštaja |
Vinipeg | % priraštaja |
Centar grada % priraštaja u odnosu na Vinipeg |
|---|---|---|---|---|---|
(procena) |
|||||
2001 — 2010 |
Istorija[uredi | uredi izvor]
Smešten na raskrsnici dve velike reke koje čine deo ogromnog severnoameričkog kontinentalnog sliva, prostor Forksa je „svedok“ mnogih ključnih događaje u istoriji zapadne Kanade. Kao mesto prvog stalnog evropskog naselja, na kanadskom zapadu, ovaj deo je vremenom prerastao u kolevku pokrajine Manitoba i centralno jezgro grada Vinipega.
Ova 3,6 hektara prostrana „zelena oaza“, unazad 6.000 godina, prvo je bila mesto zaustavljanja i boravka tradicionalni autohtonih naroda. Grupe Prvih naroda ulogorili su se u ovoj oblasti, 4000. godine p. n. e. koristeći je kao mesto za okupljanje, verske obrede i trgovinu između ostalih plemena.
Forks je u tom istorijskom periodu bio raskrsnica, na sezonskim migracionim putevima, od severa ka južnim šumama i ravnicama Severne Amerike; i ključna karika kopnene trgovine, lova, rečnog transport a kasnije i urbana naseobina u kojoj su se sve više okupljali ljudi mnogih nacija rasa, boje kože i veroispovesti koji su boravili na tlu kanadske prerije.
Počev, od Prvih nacija ili Aboridžina, koji na ovom prostoru žive najduže, kroz Forks su prošli i kolonizacatori, evropski trgovci krznom, lovci na bufale, brodari, lučki radnici, pioniri u izgradnji železnice i desetine hiljada imigranata, među kojima su i oni koji i dan danas borave i rade u muzejima, šopovima, hotelima i drugim znamenitostima na ovom prostoru.
Vinipeg se kroz 6.000 godina, neprestano razvijao, menjao svoje sadržaje i namenu, i tako postao lokalitet koji je značajno uticalo na nastanak i dalji razvoj Vnipega i Manitobe.
Kolonizacija od 1736 do 1880[uredi | uredi izvor]
.jpg)
Između 1736. i 1760, dolazak evropskih trgovaca krznom promenio je zauvek život Prvih nacija na ovom prostoru budućeg Vinipega. Nakota (Asinibojn) narod bio je prvi posrednik između drugih naroda tj. prvih starosedelačkih nacija i evropljana. Stanovnici Forksa koristili su reke da uspostave trgovinu sa engleskim i francuskim trgovačkim centrima koje su se nalazili i stotinama kilometara daleko.
Prvi Evropljani doplovili su 1736. godine, u kanuima rekom Asinibojn na prostor današnjeg Vinipega. Te godine podignuto je utvrđenje, Verendri Fort Ruž (na engleskom jeziku poznatije pod nazivom red fort), kao prvo, a nešto kasnije i jedno od mnogih utvrđenja i centara za trgovinu krznom i drugim potrepštinama u ovoj oblasti. Mada arheološki dokazi tek treba da budu pronađeni, na postojanje Verendri Fort Ruža, na ovom prostoru, od 1738. do 1749. godine, navode sačuvani arhivski zapisi njegovog osnovača Pjer Gotje de Varena (Pierre Gaultier de Varennes, sieur de La Vérendrye, 1685—1749) da je on bio negde u blizini Forksa, najverovatnije na prostoru današnje Union stanice u Vinipegu (engl. Winnipeg's Union Station).[3]
Pjer Gotje de Varen ne samo da je bio prvi Evropljanin, već ujedno i jedan od prvih koji je uspostavio kontakt sa predstavnicima Prve nacije, koja je boravila u Forksu. Dok je bio na obalama jezera Lake of the Woods 1737. godine, Pjer Gotje de Varene bio je pozvan od strane plemena Nakota (Asinibojn) da dođe u Forks. U svojim zapisima tada je naveo postojanje dva logora plemena Nakota na ušću dveju reke, ili Forksu. Kada se ponovo vratio tokom 1738, na ovom prostoru bili su prisutni i predstavnici plemena Kri. Ovaj prostor bio je poznata i kao Red River kolonija ili kolonija Crvene reke, koja je bila locirana na izvesnoj udaljenosti od Forks zbog njegovog značaja kao mesta okupljanja Aboridžina.
Tokom narednih godina Forks je postao administrativni centar zapada za trgovinu krznom. U tom cilju kompanija Hadsonovog zaliva (The Hudson’s Bay Company (HBC)) koja se bavila trgovinom krzna odlučila je da izgradi novo utvrđenje, pod nazivom Gornji Fort Gari (Upper Fort Garry), koji je bio opasan pet metara visokim kamenim zidovima. Utvrđenje je srušeno 1880. godine kako bi se omogućila dalja nzgradnja Main Strita.
Ova regija zbog svojih bogatih resursa: hrane (uključujući ribe, ptice i što je najvažnije, bizone), i transportnih puteva, duž velikih reka, postala je sve interisantnija oblast za trgovce i sve brojnije imigrante.
Prvo parobrodom, a potom i železnicom, na obale Forksa svakodnevno su stizali predmeti svakodnevne upotrebe; šećer, čaj, so, seme za setvu, bareli pića, hrana, mašine i delovi, medicinska oprema i lekovi, pa čak i građa, nameštaj i druga roba za opremanje kuća iz Engleske. Ali takođe i luksuzni predmeti; smotuljci fine tkanine, fensi haljine i lepa odela i šeširi, egzotični začini, i putnici iz celog sveta i biznismeni iz Sjedinjenih Američkih Država, koji su poslom dolaze u Red River
Između 1760. i 1821. godine, vođena je neprastana „borba“ između dve trgovačke firme; kompanije Hadsonovog zaliva i Severo Zapadne kompanije (Hudson's Bay Company i North West Company) koje su se međusobno žastoko takmičili za trgovinu krznom i drugim potrepštinama. Sukobi su prestali 1821. godine, kada su se suprotstavljene kompanije krznom ujedinile u jednu kompaniju Kompaniju Hadsonovog zaliva (Hudson's Bay Company.)
Trgovina krznom i sve češći putnici, trgovci i imigranti stupali su sve više u odnose sa ženama Prvih nacija ili Aboridžini naroda. Njihova deca postala su poznata kao Metisi - poseban kulturna grupa koja je kasnije toliko narasla da je postala važan deo demografije Manitobe danas.
Kada je Manitoba postala deo Kanade 1870. godine, imigracija iz istočnih delova Kanade, Evrope, Azije i Sjedinjenih Američkih Država povećana je dramatično, jer je bila podstaknuta plodnim zemljištem, obilnim žetvama i drugim prirodnim resursima. Neprestani priliv doseljenika, u drugoj polovini devetnaestog veka, sve više je brinuo Metise na „Red Riveru“, što je u jednom trenutku postalo razlog decenijske nesloge, i međusobne borbe su počele.
Nakon pobede nad Francuskom u Sedmogodišnjem ratu (na tlu Severne Amerike poznat i kao Francusko-indijanski rat 1756—63) Velika Britanija je 1763. osigurala trgovačku i političku prevlast nad ovom teritorijom. Evropljani su prve farme i naselja počeli da osnivaju 1812. severno od današnjeg grada Vinipega, što je dovelo do sukobe sa lokalnim Metisima.[4] Dana 19. juna 1816. u sukobu britanskih doseljenika i Metisa (poznatom i kao Bitka kod Seven Ouksa) poginuo je 21 kolonista (među kojima je bio i guverner oblasti) i jedan Metis.[5]
Imigranti su zauvek promeniti prirodu grada i zemljišta. Grad Vinipeg, sa svojim centralnim jezgrom na Forksu, sve do 1880. godine, bio je središte trgovine (izvoza) krznom da bi nakon priliva imigranata postao glavni trgovački centar za žitarice, proizvedene u preriji kandskog zapada i izvoznik poljoprivrednih proizvoda u druge oblasti Kanade i sveta.
Centar grada i železnica (1886—1923)[uredi | uredi izvor]
Više od jednog veka područje Forksa bilo središte železničkih aktivnosti. Sve je počelo tokom 1888. godine, kada je Severna Pacifička i Železnica Manitobe osnovala terminal u Forksu, što je dovelo do masovnijeg priliva doseljenika vozom. Izgradnjom Junion stanice i High Line Main Track 1911. godine, Forks je postao nedostupan za većinu ljudi. Na hiljade metara železničkih šina i terminala i brojna skladišta i štale za konje izgrađene su na ovom prostoru s kraja 19. veka. Kada je 1901. godine Kanadska severna železnica (Canadian Northern Railway (CNoR)), stupila u partnerske odnose sa Grand Trunk Pacific Railway (GTPR), ona je preuzela ovaj prostor, i na njemu je još više intenzivirana izgradnja saobraćajnih i trgovačkih objekta, među kojima je i već navedena Junion železnička stanica izgrađena 1911. godine.
Imigracija (1870—1920)[uredi | uredi izvor]
U kasnim 1800.tim godinama kanadska vlada započela je da aktivno promoviše imigraciju, i masovno naseljavanje gradova i izgradnju i razvoj železničkog saobraćaja preko prerija. Vinipeg je početkom 19. veka postao poznat kao „Kapija kanadskog Zapada“, u kome je Kanadska vlada 1872. godine podigla dva imigraciona objekta u ventralnom delu grada, za smeštaj imigranata. U svakom od njih, bilo je uslova za smeštaj 400 do 500 ljudi. Oba objekta bila su namenjen za kratkoročne boravke ne više od nedelju dana. Zbog brojnih nedostataka, i prenatrpanosti u periodu od 1870. do 1880. godine ovi imigracionim objekti postali su zloglasni po svoje lošim uslovima života i sve većem broju alkoholičara i prostitutki.
Barake su uklonjene tokom izgradnje železničkim objektima u kasnim 1880-im godinama. Tako su sve brojniji imigranati svojim aktivnostima počeli da menjaju fizički i kulturni pejzaž centra grada Vinipega, ali i drugih oblasti u zapadnoj Kanadi.
Četvrti[uredi | uredi izvor]
Iako je Vinipeg dugo bio u senci većih kanadskih gradova, ovaj glavni grad kanadske prerije, sa njegovom brojnim četvrtima, danas je u centru pažnje, zahvaljujući velikim delom i njegovom centralnom delu u kome se nalaze: Kanadski muzej ljudskih prava, kao i brojni kulturni i istorijski objekti nastali u skoro dva veka evolucije ovog gradskog istorijskog distrikta. Tako je ovaj deo grada postao nacionalno istorijsko mesto Kanade od posebnog značaja, koje se može pohvaliti najvećom i najbolje očuvanom zbirkom arhitektonske baštine u Severnoj Americi. U njemu je i sedište 45 organizacija i kompanija, duge tradicije, koje su nastale još na početku nastanka grada, i koje su kada se uzmu sve zajedno, učvrstile ovaj deo grada i celu oblast kao destinaciju za kreativne umove, inovativne prodavce i kupce sve većih zahteva.[6]
Waterfront District[uredi | uredi izvor]
Brodvej — Asinbojn[uredi | uredi izvor]
Četvrt Brodvej-Asinibojn (eng. Broadway-Assiniboine) leži u južnom delu centra grada na severnoj obali reke Asinbojn i južno od Portidž avenije, koja je vremenom evoluirala u važnu istočno—zapadnu magistralu Manitobe. Četvrt je jedna od najstarijih u današnjem Vinipegu, sa više od 20 građevina iz 19. veku, i najstarijom dvospratnom kućom sagrađenom 1884. godine.
Jedna je od najgušće naseljenih četvrti u Vinipegu, sa 14.895 stanovnika po kvadratnom kilometru, u kojoj je prema popisu iz 2006. godine živelo 5.080 stanovnika (među kojima je bilo i 1,5% Srba).[7]
Karakteriše se brojnim sadržajima: teniskim terenima, restoranima, hotelom, poslovnim centrima, besplatnim parkinzima.
Prosečni prihodi zaposlenih u ovoj četvrti je mali i iznosio je samo 28.818 dolara godišnje, što je niže od prosečnog prihoda zaposlenih u Vinipegu, koji iznosi 33.518 dolara godišnje.[7]
Exchange District[uredi | uredi izvor]
Exchange District je jedna od najstarijih četvrti Vinipega osnovana na prelazu 19. u 20. veka, sa dobro sačuvanim objektima iz tog perioda relativno autetntičnog izgleda. Značaj ovog područja, starog više od jednog veka, ogleda se i u tome što je ono imalo značajnu ulogu u trgovini žitaricama. razvoju grada, građanskog društva i berze rada u Vinipegu i zapadu Kanade.[8]
Ukazom saveznog ministra za kanadsko nasleđe, četvrt je 27. septembra 1997. godine proglašena za kulturno i istorijsko nasleđe od posebnog značaja za Kanadu, jer sadrži niz istorijski i arhitektonski vrednih objekata, poput izvanrednih primeraka građevina sazidanih od terakote i rezanog kamena. Ova arhitektonska dela su bez premca u Kanadi, i ne samo da se idealna za razgledanje od strane mnogobrojnih turista, već i živopisna i popularna pozadina za snimanje filmova.[9]
U njemu se nalazi i veći broj umetničke galerije, prodavnica, restorane i barova sa živom muzikom (u kojima se može osetiti duh Vinipega) i pozorište.
Forks[uredi | uredi izvor]
Forks, jedna je od istorijskih lokacija, i parkovska površina u centralnom jezgru Vinipega, na samom ušću Crvene i Asinibojn reke. Na ovom prostoru, starom najmanje 6.000 godina, u tipičnom indijanskom kampu prvo su se okupljali starosedeoci Aboridžina ili Prvi narodi,[a] da bi tokom kolonizacije Manitobe, Forks postao „kapija kanadskog Zapada“ i centar za trgovinu, transport i naseljavanje evropskih lovca i trgovaca krznom, a potom i brodskih i lučkih rečnih radnika, pionira železnice i desetine hiljada imigranata (anglo-saksonaca, Nemaca, Slovena i Azijata). Iz ovih susreta u 17. i 18. veku, na širem prostoru Forksa, u mešovitim brakovima rođeni su brojni francusko-indijanski Metisi, narod koji je bio od posebnog značaja za stvaranje današnje pokrajine Manitobe.[11]
Godine 1989. Forks je proglašen lokalitetom od Nacionalnog i istorijskog značaja, za očuvanje Kanadske istorije. Pri donošenju odluke o tome, imalo se u vidu da je prostor idealan sa istorijskog stanovištva, da bude metafora 6.000 godina duge borbe za naseljavanje i opstanak ljudi koji i dalje traje na ovom prostoru Kanadske prerije.
Forks, čije se parkovske površine i brojni objekti prostiru na površini od 3,6 hektara (14-acri) otvoren je za posetioce tokom cele godine. Svi njegovi sadržaji, u kojima turisti mogu da uživaju kroz godišnja doba, pružaju i brojna saznanja o nastanku i razvoju Vinipega kroz istoriju.[12]
Central park[uredi | uredi izvor]
Central park je jedan od najgušće naseljenih četvrti u Vinipeguu sa 13.755 stanovnika po kvadratnom kilometru prema popisu stanovništva Kanade iz 2001. godine. Sedamdeset odsto svih imigranata koji dolaze u Vinipeg žive u centru grada, u blizini i oko centralnog parka.
Centralni park uključuje mnoštvo različitih etničkih grupa uključujući Arape, Vijetnamce, Kineze, Odžibve, Filipince i Afrikance (koji čine više od polovine stanovništva). Sa porastom afričkog stanovništva, Centralni park se značajno transformiše poslednjih godina. Sada je to „Centralni market", u kome se prodaju prodavati ručno izrađeni modni proizvodi i uvezeni zanatski proizvodi iz afrike.
Tokom toplih subotnjih večeri, u parku je prepuno posetilaca koji uživaju u muzici i plesu, a nadeljom u slobodnim filmskim projekcijama. Knox Centre i Knox United Church u ovoj četvrti su mesta u kojima emituju međunarodni filmovi na različitim jezicima - sa engleskim titlovima - svakog četvrtka uveče.
Znamenitosti[uredi | uredi izvor]
Železnička stanica Unije[uredi | uredi izvor]
Železnička stanica Unije u Vinipegu najveća je međugradska železnička stanica u pokrajini Manitoba, Kanada. Izgrađena u stilu „lepih umetnosti” i svečano otvorena 1911. godine, ova impozantna građevina locirana u Forksu, jednom od centralnih kvartova Vinipeg, zbog arhitektonskog, kulturnog i istorijskog značaja proglašena je 1976. godine za Nacionalno i istorijsko dobro Kanade.[13]
Izgradnja železničke stanice Unije nastala je kao rezultat dogovora i ujedinjenja do tada suprotstvaljene tri železničke kompanije i Dominionske vlade. Ovaj partnerski odnos prekinuo je monopol u železničkom saobraćaju koji je u u tom periodu u Manitobi držala Kanadska pacifička železnica. Značaj ovog dogovora za sve tri železničke kompanije ogleda se i unjenom imenu - Železnička stanica Unije (engl. Union Station).
Kanadski muzej ljudskih prava[uredi | uredi izvor]
Kanadski muzej ljudskih prava prvi je i jedini muzej te vrste u celosti posvećen evoluciji, istraživanju, razumevanju, edukaciji, i promociji dijaloga i razmišljanja o ljudskim pravima. Muzej je, na neobičan način, svečano otvoren 19. septembra 2014. godine. Umesto presecanja vrpce, u veliki „medaljon“ na ulazu u muzej položena su četiri kamena sa četiri različita kraja Kanade uključujući i jednu od tri polarne teritorije Nunavut, koju nastanjuju Inuiti (Eskimi).
Kanadski muzej ljudskih prava prva je nacionalna muzejska institucija locirana van prestonice Kanade, Otave, i prvi novi nacionalni muzej izgrađen u Kanadi od 1967. godine.[14]
Na preko 500 šipova počiva građevina ukupne površine 24.155 m² (što je jednako površini četiri kanadska fudbalska terena), uključujući i izložbeni prostor na 4.366 m². Fasadu muzeja prekriva 1.200 zastakljenih delova, ispod kojih je ugrađeno oko 35.000 tona betona ( što je jednako težini oko 3.000 slonova).[15]
U okviru muzeja centralno mesto zauzima izložbena postavka o holokaustu, u galeriji pod nazivom „Teatar razbijenog stakla“. Ovaj muzejski prostor okružen staklom simbolizuje „laku lomljivost poput stakla“ slobodu ljudskih prava. Posebna galerija posvećena je genocidima koje Kanada priznaje kao najteže oblike povrede ljudskih prava: u Jermeniji (turski zločini), Ukrajini (smrt miliona ljudi od gladi u staljinističkom režimu), Ruandi i Srebrenici.[16]
Istorijska luka[uredi | uredi izvor]
Istorijska luka razmeštena je u Forksu duž obale reke Asinibojn. Ona danas, sa svojim turističkim i rekreativnim sadržajima, nastavlja tradiciju nekada važne rečne luke preko koje su prvo kanuima a kasnije i parobrodima iz Forksa odvožena krzna, a potom dovožena razna roba iz više stotina kilometara udaljenih područja Kande, ali i iz Engleske Francuske.[17]
Danas ova istorijska luka nudi svoje dokove za pristajanje privatnih sportskih čamaci i čamaca za iznajmljivanje, kao i pristup manjih turističkih brodova namenjenih razgledanju Vinipega duž obala Crvene i Asinibojn reke.
Za vreme visokog vodostaja Crvene i Asinibojn reke i poplava, luka je nedostupna za sva vrste plovila i sportske aktivnosti na reci, a rečne brodovi u tom periodu ne pružaju svoje usluge turistima.
Napomene[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ The City of Winnipeg DOWNTOWN RESIDENTIAL DEVELOPMENT STRATEGY Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. april 2018)
- ^ „Map for OurWinnipeg Adopted by City Council”. Arhivirano iz originala 03. 04. 2018. g. Pristupljeno 06. 04. 2018.
- ^ The Vérendryes and Their Successors, 1727-1760
- ^ Gray, John Morgan Thomas, Ramsay Cook, Dictionary of Canadian Biography, vol. 5, University of Toronto (2000) isbn=978-0-8020-3351-2|pages=264–269
- ^ Martin, Joseph E The 150th Anniversary of Seven Oaks // MHS Transactions. — Manitoba Historical Society, 1965. — V. 3. — № 22. — S. n.p.
- ^ „What to Do in Winnipeg’s Exchange District”. amainsider.com. Pristupljeno 7. 4. 2018.
- ^ a b „2006 Census Data - Broadway-Assiniboine” (PDF). Winnipeg's Neighbourhood Profiles are provided by the City of Winnipeg and Statistics Canada. Pristupljeno 6. 4. 2018.
- ^ „Exchange District National Historic Site”. Web: www.exchangedistrict.org. Arhivirano iz originala 07. 04. 2018. g. Pristupljeno 7. 4. 2018.
- ^ „Historic Exchange District”. www. exchangedistrict.org. Pristupljeno 7. 4. 2018.
- ^ „Canada's System of Justice Rights and Freedoms in Canada”. Department of Justice Canada. 31. 7. 2009. Arhivirano iz originala 05. 04. 2012. g. Pristupljeno 6. 10. 2009.
- ^ „Heritage Beneath Your Feet Brochure” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 06. 03. 2016. g. Pristupljeno 06. 04. 2018.
- ^ „A Walk Through the Site”. The Forks National Historic Site of Canada. Parks Canada. 22. 6. 2009. Arhivirano iz originala 18. 06. 2015. g. Pristupljeno 18. 6. 2015.
- ^ „Union Station - Winnipeg Railway Station (Canadian National) National Historic Site of Canada”. Pristupljeno 24. 6. 2016.
- ^ "Backgrounder: Canadian Museum for Human Rights," Office of the Prime Minister, Government of Canada, 19 December 2008 http://pm.gc.ca/eng/media.asp?id=2355 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (31. mart 2010)
- ^ Canadian Museum for Human Rights, Store Wnnipeg free press.com, photo-details
- ^ Canadian Museum for Human Rights opening marked by music, speeches and protests: Demonstrators call for attention to First Nations issues and the Palestinian struggle, CBC News, 19 September 2014
- ^ A unique way to travel in Winnipeg, The River Spirit(2008) [1]
