Право на новчану накнаду за телесно оштећење
Право на новчану накнаду за телесно оштећење у Републици Србији имају осигураници код којих је, због повреде на раду или професионалног обољења, дошло до губитка или битнијег оштећења појединих органа или делова тела.[1]
Начин остваривања права[уреди | уреди извор]
Право на новчану накнаду за телесно оштећење може остварити лице када код осигураника настане:
- губитак, битније оштећење виталног дела теал,
- знатнија онеспособљеност појединих органа или делова тела,
- отежана нормалну активност организма
- потреба за већим напорима у остваривању животних потреба.
Осигураник стиче право на новчану накнаду за телесно оштећење уколико је телесно оштећење проузроковано повредом на раду или професиналном болешћу и које износи најмање 30%.
Телесна оштећења су разврстана према тежини и могу се утврдити у проценту и крећу се у распону од најмање 30%, до највише 100%.
Телесна оштећења су утврђена Правилником о утврђивању телесних оштећења ("Службени гласник РС", бр. 105/03 и 120/08).
Висина накнаде[уреди | уреди извор]
Висина новчане накнаде за телесно оштећење одређује се, у зависности од:
- утврђеног процента телесног оштећења од 30% до 100% (о чему одлучује надлежна инвалидска комисија),
- основа утврђеног прописима и усклађује се на исти начин као и пензије.
Новчана накнада за телесно оштећење исплаћује се од дана настанка телесног оштећења, али највише за шест месеци уназад од дана подношења захтева, ако је телесно оштећење постојало и раније.
Види још[уреди | уреди извор]
Извори[уреди | уреди извор]
- ^ Право на новчану накнаду за телесно оштећење ("Службени гласник РС", бр. 105/03 и 120/08).