Julka Ilijć

Julka Ilijć (Vršac, 1855 - Novi Sad, 1939) je svojim delovanjem u novosadskoj sredini predstavljala sifražetski pokret ili „stari feminizam” kako se ponekad naziva.

Rođena je u poznatoj i cenjenoj porodici Nančić. Posle kratkog braka koji se završio samoubistvom supruga upisala se na Učiteljsku školu u Somboru koju je uspešno završila. Udajom za dr Branka Ilijća državnog pravobranioca, advokata i pravnog zastupnika Srpskih narodno-crkvenih fondova ona prelazi u Novi Sad. Priključuje se ženskom delu novosadskog političkog kruga koji je predvodila Milica Tomić. Ta grupa žena se zalagala za opšte pravo glasa u vreme kada je društvo ženama priznavalo angažman samo u humanitarnim i obrazovnim organizacijama. Časopis „Žena” koji je odražavao njihove političke težnje nailazio je na osudu.

Politički aktivizam

U vreme političkih previranja s kraja 19. i početkom 20. veka Julka postaje liderka pokreta žena koji je bio usmeren protiv Aponjijevog zakona - mađarizacije škola u Ugarskoj. Srpkinje su skupile 30.000 potpisa protiv tog zakona. Na narodnom zboru u Velikom Bečkereku na kojem je izvestilac bio Jaša Tomić je Julka Ilijć govorila poredĐorđa Popovića, dr Žarka Prodanovića, dr Mite Mušickog i prote Đure Strajića i tom prilikom predala sakupljene potpise što je tada bio presedan.

Koliki je značaj dat njenom javnom istupanju na Velikobečkerečkom zboru govori činjenica da se taj podatak nalazi u tekstu njene umrlice.

U Novom Sadu 1928. godine ona učestvuja u osnivanju Ženske stranke, prve političke stranke Novosadskih žena koja deluje do zabrane rada svih političkih stranaka u Kraljevini Jugoslaviji 1929. godine.

Julka Ilijć je umrla u Novom Sadu a sahranjena je u porodičnoj grobnici Nančića u Vršcu.