Alpski brak jazavičar
| Alpski brak jazavičar
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Alternativna imena | ||||||
| ||||||
| Zemlja porekla | ||||||
 Austrija
| ||||||
| Klasifikacija i standardi | ||||||
|
Alpski brak jazavičar (nemački:Alpenländische Dachsbracke) je mala pasmina krvoslednika koja potiče iz Austrije. Koristi se za lov na zečeve i lisice, a služi i kao krvoslednik za pronalaženje krupne divljači. Veoma je efikasan pri pronalasku tragova, čak i kada su se tragovi ohladili.[1]
Osnovno[uredi | uredi izvor]
- Mužjak
- Visina od 33 do 42 cm
- Težina od 15 do 18 кг
- Ženka
- Visina od 35 do 38 cm
- Težina od 15 do 18 кг
Istorija[uredi | uredi izvor]
Poreklo vodi još od sredine 1800-tih godina. Ova pasmina je nastala ukrštanjem većih pasa, kao što su austrijski ravnodlaki gonič sa jazavičarem, a sličnost je i dalje uočljiva. Ova pasmina je bila omiljena za lov prestolonasledniku Rudolfu I od Nemačke. Iako je davno priznata u Austriji, tek nedavno je priznata od strane Ujedinjenog kinološkog saveza i Međunarodne kinološke federacije.
Alpski brak jazavičar se i dalje koristi kao krvoslednik, a sposoban je, uprkos svojoj građi, da obavlja svoj zadatak na visokim nadmorskim visinama i nepristupačnim terenima. Pored ovoga, služi i kao pas za pratnju, što ga čini dobrim porodičnim psom.
Karakteristike psa[uredi | uredi izvor]
Narav[uredi | uredi izvor]
Alpski brak jazavičar je možda mali rastom, ali ima izraženu ličnost i veoma je hrabar i neustrašiv. Ovi maleni psi su odani, inteligentni i uglavnom se dobro slažu sa ostalim psima, kao i sa decom. Imaju miran karakter. Međutim, imaju izražen instinkt za lov, pa je bitno da ih vlasnik na vreme socijalizuje, posebno ako živi u domaćinstvu sa manjim životinjama, kao što su mačke. Njegova odanost i neustrašivost čini ga odličnim psom čuvarom, iako ne izgleda zastrašujuće.[2]
Glava[uredi | uredi izvor]
Glava je srazmerna veličini psa, lobanja je ravna i ne prejake razvijena, a čeone kosti obrazuju jasno izražen stop koji se umereno diže u vis. Njuška i nos su umereno širok. Zubi se dobro zatvaraju, a očnjaci su snažni. Uši su srednje duge, široke, tupo zaobljene, visoko i više unazad postavljene. Ravne, pune uz glavu vise, bez bilo kakvog nabora. Usne se dobro zatvaraju, ne prelaze suviše jedna preko druge. Oči su srednje veličine, okrugle, vedre, vatrene i prema boji dlake tamnije ili svetlije smeđe. Vrat je mišićav, umereno dugačak.
Telo[uredi | uredi izvor]
Leđa su prava, čvrsta, nešto duža. Na dobro ispupčenim grudima jasno se ističe grudna kost. Prsa prelaze u grudni koš koji se prema trbuhu jedva primetno sužava, a na njega se nastavlja dobro pribran trbušni deo. Prednje noge i zadnje noge su snažne, jako mišićave. Prednje šape su snažnije razvijene od zadnjih, dobro su zbijene, sa noktima savijenim nadole i velikim i čvrstim tabanima. Zadnje šape su manje, prsti kraći i praviji. Rep je srednje dužine, pri korenu je deblji nego na kraju, a pas ga u najveće broju slučajeva nosi opuštenog ili malo naviše povijenog.
Dlaka je kratka, vrlo gusta, polegla, oštra, a ipak savitljiva i sa malo podlake. Dlaka na glavi je kratka, kao i na ušima i nogama, na vratu je nešto duža, a na leđima i na unutrašnjoj strani butine najduža i najgrublja. Rep je četkast.
Boja može biti:
- crno-crveni brak jazavičar, tamno crn sa belegama boje rđe;
- smeđi brak jazavičar, brao sa svetlijim belegama, nos braon;
- crveni brak jazavičar, crvena boja kao kod jelena, crveno kao rđa, žućkasto crven sa svetlijim belegama;
- belo-šareni brak jazavičar (vestfalski), svi dopušteni tonovi crvene boje u kombinaciji sa belom bojom. Bele oznake se pružaju iznad očiju, na njušci, na nogama i na prsima.
Nega i zdravlje[uredi | uredi izvor]
Zbog kratke dlake ova pasmina ne zahteva neku naročitu negu. Njihova glatka, debela dlaka zahteva minimalno četkanje kako bi se smanjilo linjanje i uklonile otpale dlake. Psa kupati samo jednom ili dva puta mesečno, ili kada je prljav, kako ga ne bi lišili preko potrebnih ulja.
Zbog retkosti alpskih brak jazavičara u SAD, nisu zabeleženi urođeni zdravstveni defekti. To ne znači da ih ova rasa nema, nego da oni nisu zabeleženi od strane velikih zdravstvenih centara za pse na engleskom govornom području. Međutim, kao i kod jazavičara, njegov jedinstveni skelet kojeg čini dugačko telo i kičmeni stub sa kratkim grudnim košom, stavlja ga u rizik za povrede leđa. Najčešća povreda koja pogađa dugačke pasmine su međupršljenska povreda diska: stanje kod koga se međupršljenski diskovi oštećuju, što dovodi do velikih bolova ili paralize. Rizik za nastanak ove bolesti povećava se kod gojaznih pasa, kod skakanja sa velikih visina, intezivnih treninga, svega što puno napreže pršljenove kičme.[3]
Životni vek im je od 10-12 godina, a ženka u proseku ošteni oko 3-5 štenaca.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Opis pasmina šeste FCI grupe http://www.nsveterina.edu.rs/sites/default/files/VI%20FCI%20GRUPA.pdf
- ^ Alpski brak jazavičar https://www.dogzone.com/breeds/alpine-dachsbracke/
- ^ Opis alpskog brak jazavičara http://www.easypetmd.com/doginfo/alpine-dachsbracke
- ^ Istorija, zdravlje, narav alpskih brak jazavičara http://easypetmd.pawsdogdaycare.com/doginfo/alpine-dachsbracke
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Alpsi brak jazavičar - uzgajanje, interesantne činjenice i osobine (jezik: engleski)
- FCI (jezik: engleski)
- Portal o psima - alpski brak jazavičar[mrtva veza]