Argandova lampa
Argandova lampa je uljna lampa sa fitiljem koji je smešten u stakleni cilindar. Za razliku od ranijih lojanih sveća koje su bile izuzetno skupe, štipale za oči, i voštanih sveća koje su takođe davale treperavu svetlost koja je otežavala čitanje i pisanje pod njom, Argandova lampa dala je plamen neuobičajeno miran i daleko intenzivniji.
Argandovu lampu je razvio i uveo u proizvodnju švajcarski izumitelj Fransoa Pjer Ami Argand krajem 18. veka [1].
Početkom 1780-ih Ami Argand je plamenik lampe uredio tako da vazduh, koji kod običnih gorionika ima pristup samo spolja, može proći kroz sredinu, odnosno unutar cevaste lampe, usled čega se postiže potpuno sagorevanje zapaljivih gasova i para svetlosnog materijala. Iste godine u Londonu je uspostavljena proizvodnja ovih lampi. Ove lampe su naknadno poboljšane i korišćene gotovo svuda.
Svetiljka, nazvana po njenom tvorcu, proizvodila je 10 do 12 puta više svetlosti od konvencionalne sveće i nekoliko puta više od lampi sa tradicionalnim (punim) fitiljima. Ove lampe, zbog svoje osvetljenosti, čak su se neko vreme koristile i u svetionicima (naročito u Ruskom carstvu, od 1803. godine, takva svetiljka je stajala na Svetioniku Koksher), sve dok ih nisu zamenile petrolejske lampe, koje su bile jeftinije u proizvodnji i lakše za održavanje.
Ako su rupe gorionika argandove lampe povezane u jedan zajednički kružni otvor, onda se naziva Dumasov gorionik.
Zbog svoje neobično jake svetlosti, ovi uređaji za osvetljenje koje je dizajnirao Ami Argand nazivali su se i Astralne lampe, ali vrlo brzo, pojavom još svetlijih veštačkih izvora svetlosti, ovo ime je izgubilo svoje značenje.