Bolnica hitne pomoći broj 1 u Jekaterinburgu
| Bolnica hitne pomoći broj 1 u Jekaterinburgu GKBSMP №1 | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | |
| Koordinate: 56° 49′ 13″ N 60° 36′ 13″ E / 56.82028° S; 60.60361° I | |
| Mesto | Jekaterinburg (8. marta 78a) |
| Država | Rusija |
| Istorija | |
| Osnovana | 1938. |
| Zatvorena | 1999. |
| Organizacija | |
| Zdravstveni sistem | Rusije |
| Finansiranje | Ministarstvo zdravlja Rusije |
Bolnica hitne pomoći broj 1 u Jekaterinburgu koja je aktivno radila od 1938.do 1999. godine, u kompleksu zgrada u Jekaterinburgu u ulici 8. marta 78a, danas je postala najstrašnija zgrada, obavijena legendama i jezivim pričama, jer se nalazi u zapuštenom stanju: Iako se zgrada bolnice nalazi na listi objekata kulturnog nasleđa, kao arhitektonski spomenik kultrnog nasleđa Sverdlovske oblasti, pitanje sudbine bolnice je nejasno. Niti se popravlja, niti se ruši. Vlasnici se stalno menjaju. Konzervatorski radovi na objektu nisu izvedeni, a bolnica je preživela i nekoliko požara.[1]
Bolnica koja je svojevremeno po svojoj stručnosti i nezi bila na glasu, kao jedna od vodećih bolnica u Sovjetskom Savezu, u kojoj su spaseni mnogi životi, danas se nalazi u žalosnom stanju. Svake godine se sve više uništava pod naletom vandala, narkomana i beskućnika koji su izabrali ovo mesto za svoje stecište.[2]
Arhitektura[uredi | uredi izvor]
Glavna zgrada Bolnica hitne pomoći broj 1 u Jekaterinburgu je 6-to spratnica, izgrađena u mešavini stilova konstruktivizma i neoklasicizma, u obliku slova T na površini od 1,66 hektara. Arhitetkte G.A. Golubeva, I.A. Jugova, N.I. Žemanova su tokom projektoivanja na zgradi kombinovale avangardni i neoklasični stil.
Najverovatnije, projekat izgradnje je prvobitno odobren u avangardnom stilu, ali je u tim sovjetskim vremenima ovaj stil počeo da se smatra „neprincipijelnim“ i umetnošću, što je na kraju doprinelo dodavanju neoklasičnih karakteristika u arhitekturu zgrade - stubove, pilastri, štukature, rezbareni ukrasi na fasadi zadatka i unutra.[2]
Kompleks zgrada bolnice koji se sastoji od tri petospratnice, uključuje i kardio zgradu (danas Institut za kardiologiju Gabinskog koja je i dalje u funkciji), kotlarnicu (1939) i mrtvačnicu.
Trenutno su zgrade bolnice (sa izuzetkom kardio zgrade) u zapuštenom stanju.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Bolnica je izgrađena 1932. godine po projektu arhitekata G.A. Golubeva, I.A. Jugova, N.I. Žemanova. U početku, bolnica je izgrađena kao bolnica za NKVD (Narodni komesarijat unutrašnjih poslova). Nedaleko od nje, čak je izgrađen 1930-ih godina i kvart za tužioce i ostale „silnike“ tog vremena.
Tokom 1939. bolnica je prešla u civilni režim, a tokom Drugog svetskog rata (1943) postala je Centralna klinička bolnica.
Godine 1959. bolnici je pripojena poliklinička služba, koja je prepoznata kao škola izvrsnosti.
Godine 1973. bolnica je preimenovana u Gradsku kliničku hitnu bolnicu. Od tada su sve jedinice i službe prebačene na danonoćni rad kao ustanova hitne medicinske pomoći.
Bolnica je imala 7 centara regionalnog i međuregionalnog značaja:[2]
- kardiološki centar,
- toksikološki centar,
- vaskularni centar,
- centar za lečenje povreda oka,
- centar za lečenje opekotina,
- centar za lečenje akutne bubrežne insuficijencije,
- centar za vaskularnu mikrohirurgiju.
U velikom podrumu bolničke zgrade, nekada su postojali podzemni prolazi koji su bolnicu povezivali sa susednom zgradom Kardiološkog centra i mrtvačnicom.
_-1.jpg)
Bolnica uspešno je radila sve do 1999. godine, iako je imala drvene podove i bila veoma oronula (za skoro 70 godina postojanja nije obnavljana), pa je bio potrebna prilično ozbiljan remont. U septembru 2000. godine komisija Sverdlovskog ministarstva zdravlja odlučila je da započne sanaciju bolnice, koje su, prema planu, trebale trajati 5 godina, dok je u prvih 5 ili 6 godina bilo planirano da se obnovi rad najvećeg odeljenja. bolnice - vaskularnog odeljenja. Međutim, renoviranje nikada nije počelo. Zgrada nije konzervirana, a na sve to nadovazalo se i nekoliko požara.
Odluka o popravci značila je potpuno raspuštanje bolnice - sva odeljenja su prebačena u druge bolnice i klinike u Jekaterinburgu, ponekad gubeći svoju nezavisnost. Takođe, bolnica je gubila visok nivo i status koji je postigla tokom godina postojanja, osim toga, bilo je nemoguće transportovati deo opreme.
Konačno, bolnica je trebalo da bude raspuštena do 7. novembra 1999. godine. Kao rezultat toga, osoblje je smanjeno, a neki su otišli pod pritiskom. Kažu da je deo lekara, i pored isključenog grejanja i redukcije, nastavio da radi.
Jedan od najtužnijih događaja u životu bolnice bilo je samoubistvo šezdesetogodišnjeg Borisa Zaharova, šefa odeljenja za hemodijalizu. Mesec dana nakon zatvaranja bolnice, obesio se o okvir prozora svoje kancelarije na strani ulice. Razlog je bila snažna briga za svoje pacijente, koji su zbog ovog raspuštanja bili osuđeni na brzu smrt. Osim toga, ostao je bez posla i više nije mogao da dobije više ili manje pristojan položaj.[2]
Sudbina bolnice nakon raspuštanja[uredi | uredi izvor]
Godine 2001. zgrada bolnice je prebačena iz Odeljenja za zdravstvo Uprave Jekaterinburga na bilans Volgo-uralske vojne okružne bolnice N354, koja se nalazi u blizini. Ova bolnica se nalazi na teritoriji velikog predrevolucionarnog Novo-Tihvinskog manastira , a nakon povratka manastira Ruskoj pravoslavnoj crkvi, svih ovih godina je bila pod pretnjom iseljenja.
Tako su u kabinetu gradonačelnika očekivali otplatu duga za zakup federalne imovine za opštinske zdravstvene ustanove. „Deo zgrade je, u principu, već bio predviđen za rušenje, ali deo prostorija i dalje može da se koristi za svoju namenu, zbog čega smo odlučili da objekat premestimo u vojnu bolnicu “, priseća se Arkadij Černjecki . Vojska nije nameravala ništa da radi u bolnici zbog ogromnog obima posla.[2]
U proleće 2017. godine Uprava Jekaterinburga je predložila da se napuštena bolnica pretvori u obrazovnu ustanovu, i u tom cilju cilju, zgrada će biti obnovljena, rekao je Aleksej Belišev, zamenik načelnika Uprave za kapitalnu izgradnju i korišćenje zemljišta, na sednici gradskog veća Jekaterinburga, i preddložio da zahvaljujući velikoj površini i visokim prozorima u ovu zgradu smesti škola.[1]
Zaštita kompleksa bolnice[uredi | uredi izvor]
Kompleks zgrada bivše bolnice je stavljen pod zaštitu države odlukom Sverdlovskog oblasnog izvršnog komiteta br. 454 od 04.12.1986. godine kao spomenik urbanizma i arhitekture, i istorijski spomenik od regionalnog značaja. Prema Uredbi Vlade Sverdlovske oblasti (promena informacija) br. 859-PP od 28. decembra 2001. godine, Klinička hitna bolnica je objekat novootkrivenog spomenika istorije i kulture. Kompleks u ul. 8. marta 78-a.[2][1]
Galerija[uredi | uredi izvor]
_-4.jpg)
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Snesti trudnee, čem vosstanovitь: letaem nad ruinami bolьnicы-dvorca v džunglяh Ekaterinburga”. e1.ru - novosti Ekaterinburga (na jeziku: ruski). 2016-09-16. Pristupljeno 2022-07-28.
- ^ a b v g d đ Kaurova, Ekaterina (2017-10-03). „Zelenaя Roщa: Zabrošennaя bolьnica skoroй medicinskoй pomoщi №1 v Ekaterinburge”. Naš Ural i vesь mir (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2022-07-28.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Mediji vezani za članak Bolnica hitne pomoći broj 1 u Jekaterinburgu na Vikimedijinoj ostavi