Vladoje (tepčija)

Vladoje (umro posle 1326.) je bio srpski plemić sa titulom velikog tepčije.

Biografija

Vladoje je kao veliki tepčija služio srpskog kralja Stefana Dečanskog (1321-1331). U izvorima se pominje 1326. godine, ali je izgleda titulu velikog tepčije dobio još tokom vladavine kralja Milutina (1282-1321). Tepčija je u srpskim srednjovekovnim zemljama bio dvorski i provincijski funkcioner koji se brinuo o održavanju vladarevih zemljišnih poseda. Na mestu velikog tepčije nasledio je Hardomila koji se u izvorima spominje samo 1327. godine kao pokojni, u sporu oko međa između vlastelinstva Hilandara i Hardomilovih sinova. Vladoje se spominje u pregovorima između Dečanskog i Dubrovčana koji su završeni potpisivanjem sporazuma 25. marta 1326. godine. Ovom poveljom je srpski kralj potvrdio Dubrovčanima privilegije koje su izgubili tokom njegovih ratova sa Stefanom Vladislavom, sinom sremskog kralja Dragutina. Kao svedoci se pominju vojvoda Mladen, tepčija Vladoje i čelnik Đuraš Ilijić. Redosled titula na srpskom dvoru tada je bio: stavilac, čelnik, kaznac, tepčija i vojvoda. Vladoje se pominje u romanu "Car Dušan" Vladana Đorđevića iz 1919. godine.

Izvori

• Blagojević, Miloš (1976). „Tepčije u srednjovekovnoj Srbiji, Bosni i Hrvatskoj”. Istorijski glasnik. 1—2: 7—47. 
• Blagojević, Miloš (1997). Državna uprava u srpskim srednjovekovnim zemljama. Beograd: Službeni list SRJ.