Vrt za razmišljanje Stjuarta Klarka
| Vrt za razmišljanje Stjuarta Klarka | |
| |
| Ulaz u vrt | |
| Vrsta: | Državna ustanova |
| Osnovana: | 19. septembar 2014. |
| Sedište: | Vinipeg  Manitoba
|
| Vlasnik: | Grad Vinipeg |
| Veb prezentacija | https://web.archive.org/web/20070702183312/http://www.humanrightsmuseum.ca/ |
Vrt za razmišljanje Stjuarta Klarka (engl. Stuart CLark, Garden of Соnteplation, Canadian Museum for Human Rights, Winnipeg) ili Vinipeški zimski vrt jedna je od jedinstvenih multi sadržajnih prostora, koji zauzima impozantnih 4.400 ft2 u Kanadskom muzeja ljudskih prava u Vinipegu, u pokrajini Manitoba.
Vrt ne samo da je savršeno arhitektonsko i umetničko delo, koje pleni svojom lepotom ljubitelje arhitekture i umetnosti, već i neka vrsta prirodnog okruženje, namenjen za predah, „razmatranje, razmišljanje, duboko poniranje mislima u nešto, umovanje ili misaonost koja nema potrebe za praktičnom realizacijom“, posetilaca muzeja, nakon stravičnih saznanja iz muzijskih kolekcija, o brojnim kršenjima ljudskih prava, hodomoru, holokaustu i slično, kroz istoriju čovačanstva.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Inicijativu za osnivanje Kanadskog muzeja ljudskih prava pokrenuo je kanadski dobročinitelj i medijski magnat, jevrejskog porekla Izi Asper iz Vinipega, tokom 2000. godine. Njegova ideja bila je da Kanada izgradi mesto na kome bi buduće generacije sticale saznanja o večitoj borbi za ljudska prava širom sveta.
Iste godine kada je umro Asper (2003), raspisan je međunarodni konkurs za izabor arhitekte. Na konkursu su učestvovale 62 arhitektonske firme iz 21 zemalje. Žiri je na konkursu izabrao idejno rešenje američkog arhitekte Antuana Pridoka (Antoine Predock).
Inspiraciju za Kanadski muzej ljudskih prava američki arhitekta je našao u prirodnnom i pejzažu i otvorenih prostora u Kanadi, uključujući drveće, led, severno (polarno) svetlo, Prve narode koji su živeli u Kanadi i ukorenjenost primene ljudskih prava. On svoju zamisao opisuje na sledeći način:
Kanadski muzej ljudskih prava zasniva se na humanosti, čineći u arhitekturi vidljivu osnovnu za humanu zajednicu - simboličnu pojavu leda, oblaka i kamena smeštenog u polju dražesne trave. Urezana u zemlju i otvorana ka nebu, na horizontu Vinipega, ova apstraktna efemerna krila belog goluba obuhvataju mitsku kamenu planinu od 450 miliona godina starog Tindalovog krečnjaka, što je sve zajedno daje jedinstveni i bezvremeni značaja za sve nacije i kulture sveta.[2]
Godine 2009. započela je izgradnja, arhitektonski savremene zgrade u Forksu, jednom od centralnih jezgara Vinipega. Ovaj veličanstveni objekat prostire se na površini većoj od 24.000 m², sa kilometrom mostova i „Kulom nade“ visokom 24 metra.
U okviru muzeja centralno mesto zauzima izložbena postavka o holokaustu, u galeriji pod nazivom „Teatar razbijenog stakla“. Ovaj muzejski prostor okružen staklom simbolizuje „laku lomljivost poput stakla“ slobodu ljudskih prava. A njegov Vrt za razmišljanje, ako prirodni ambijent, ojačava osnovnu ekološku zamisao na kojoj se zasniva i celokupna zgrada Muzeja.[2]
Arhitektura[uredi | uredi izvor]
Iznad srce zgrade Muzeja, „Velike sale”, koja kao da arhitektonski gledano, izranja iz zemlje i iskazuje sećanja na drevna okupljanja na ovom prostoru Kanade, Prvih naroda, a kasnije i doseljenika i imigranta, poput „iluzije ili fatamorgane” vizuelno svojim sadržajem pleni Vrt za razmišljanje Stjuarta Klarka ili „Vinipeški zimski vrt” kako ga mnogi nazivaju (engl. Winnipeg’s Winter Garden). Smešten je između jedanaest galerija na više nivoa, na površini od 4.400 ft2 ili 408,78 m2. Bočno i odozgo okružen je masivnom metalnom konstrukcijom zasvođenom velikim staklenim površinama od plavičastog stakla, kroz koje u unutrašnjost prodir prirodna svetlost.[2]
A unutar vrta stubovi bazalta izranjaju kao bezvremenski granitni monoliti, dok voda, lekovito bilje i parkovski mobilijar definišu njegovu prostornu celinu.[2]
Prostor Vrta funkcioniše poput neke vrste prečišćavajućih „pluća” muzeja, koja ojačavajući osnovnu ekološku zamisao na kojoj se zasniva i celokupna zgrada Muzeja.[2]
Vrt ne samo da je jedinstven prostor za okupljanje i konteplaciju posetilaca, već i prema potrebi idealan ambijent za intimnu večeru do 60 ljudi ili za svečane prijeme do 150 ljudi.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Mallia, Jen. „Spaces of Quiet Contemplation at the Canadian Museum for Human Rights in Winnipeg”. Family Fun Canada, 2014. Pristupljeno 3. 4. 2018.
- ^ a b v g d The Canadian Museum for Human Rights, Antoine Predock Architect PC Pristupljeno:3.4.2018.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanična stranica Muzeja
- Prijatelji Kanadskog muzeja ljudskih prava
- Nasleđe Kanade Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. februar 2015)