Državne bolnice u Crnoj Gori

Državne bolnice u Crnoj Gori nekada su bile prve ustanove zdravstvene nege, za duži boravak pacijenata na lečenju, i okosnica zdravstvenog sitema Crne Gore kroz tri veka, a danas su obavezno deo Zdravstveni sistem Crne Gore koji je organizovan kao jedinstveni zdravstveni region i dominantno se zasniva na javnom sektoru, jer privatni sektor iako postoji nije integrisan. Crnogorski zdravstveni sistem je, po većini parametara koji ga karakterišu, relativno mali sistem i kao takav pogodan je za uvođenje i primenu novih znanja i iskustava i relativno brzu transformaciju u jedan moderan, kvalitetan i efikasan sistem sposoban da u potpunosti zadovolji potrebe krajnjih korisnika svojih usluga. Da je to tako pokazala je rang lista Evropskog zdravstvenog potrošačkog indeksa (ECHI), i podaci Organizacije „Health Consumer Powerhouse“ objavljeni 2019. godine, po kojima se od ocenjivanih 35 zemalja – zdravstveni sistem Crna Gora nalazi na 23. mestu.

Osnivanje bolnica u Crnoj Gori kroz istoriju finansirano je na razne načine sredstvima države, zdravstvenih organizacija, zdravstvenog osiguranja i donacijama zadužbinara (pojedinaca ili vladara).

Prva državna bolnica u Crnoj Gori osnovana je na Cetinju 1873. godine, i od tada do danas osnovano je 7 opštih bolnica i tri specijalističke bolnice, isključivo u 19. i 20. veku.

Istorija

Prema istorijskim podacima, bolničko lečenje na prostoru Današnje Crne gore prisutno je još od trećeg veka, kada su kotorski lekar Lucius Luscus Eukarpus vršio praksu pohađajući bolesnike.

Crnogorske bolnice kakve su poznate danas, osnivane su i građene pod mletačkom ali i austrougarskom vlašću, poput kotorske, izgrađene 1875. Bolnica u Kotoru koja se nalazila na istom mestu na kojem je i sada.

Bolnice su osnivane i u vrieme Knjaževine Crne Gore, poput nikšićke i one na Cetinju, za čiju je izgradnju, knjaz Nikola novac obezbedio prodajom darova dobijenih za rođenje sina i kad je udavao ćerku.

Druge bolnice osnivane su u vreme Prvog, Drugog ili između dva svetska rata…

Glavni grad Crne Gore i danas nema opštu bolnicu, kakve postoje u drugim gradovima, jer po planovima, Podgorica bi gradsku bolnicu mogla da dobije najkasnije do 2025. godine

„ Priča o gradnji bolnice u Podgorici aktuelna je petnaestak godina, ali je to ostalo mrtvo slovo na papiru iako je budžet Glavnog grada tih godina iznosio i više od 50 miliona eura. ”

Izgradnja gradske bolnice planirana je više puta, prvi put je to zvanično najavljeno za vreme mandata gradonačelnika Miomira Mugoše.

„ U 2014. godini se nagađalo da bi privatna klinika „Kodra” mogla postati gradska bolnica, a u razvojnoj strategiji Glavnog grada od 2012. do 2017. spominje se izgradnja bolnice u naselju Masline. ”

Vremenska linija

Opšte bolnice

	Godina osnivanja	Grad	Naziv	Osnivač
1	1873.	Cetinje	Prva državna bolnica “Danilo 1	Knjaz Nikola
2	1875.	Kotor	Opšta bolnica Kotor	Austrougarska carevina
3	1887.	Nikšić	Opšta bolnica „Knjeginja Zorka”	Vlada Kneževine Crne Gore
4	1919.	Berane	Opšta bolnica Berane	Ministarstvo socijalne politike i narodnog zdravlja Kraljevine SHS
5	1923.	Bijelo Polje	Opšta bolnica Bjelo Polje	Ministarstvo socijalne politike i narodnog zdravlja Kraljevine SHS
6	5. oktobar 1928.	Pljevlja	Opšta bolnica Pljevnja	Ministarstvo socijalne politike i narodnog zdravlja Kraljevine Jugoslavije
7	1. novembar 1946.	Bar	Opšta bolnica „Blažo Orlandić” Bar	Vlada Republike Crne Gore

Specijalne bolnice

	Godina osnivanja	Grad	Naziv	Osnivač
1	1941	Risan	Specijalna bolnica za ortopediju „Vaso Ćuković” Risan	Ministarstvo socijalne politike i narodnog zdravlja Kraljevine Jugoslavije
2	1951.	Nikšić	Specijalna bolnica za plućne bolesti „Dr Jovan Bulajić“ Brezovik	Vlada Republike Crne Gore
2	1953.	Kotor	Specijalna bolnica za psihijatriju Kotor	Vlada Republike Crne Gore

Opšte informacije

Zdravstveni sistem Crne Gore je relativno mali sistem na šta utiče populacija od svega 640.000 stanovnika, prema kojoj Crna Gora spada u red malih zemalja, i u kojoj je po podacima iz 2007. godine stopa nataliteta iznosila 12,44 na 1.000 stanovnika, stopa mortaliteta 9,51 na 1,000 stanovnika, što je uslovilo pozitivnu stopu prirodnog priraštaja od 2,93 na 1.000 stanovnika.

Hronične nezarazne bolesti vodeći su uzroci obolevanja, invalidnosti i prevremenog (prije 65. godine) umiranja stanovnika Crne Gore. U Crnoj Gori je mortalitet odojčadi smanjen sa 11,14 na 1.000 živorođenih (1991.) na 7,4 na 1,000 živorođenih (2007). Međutim, to je značajno iznad proseka zemalja članica EU (4,6 na 1.000 živorođenih) i Evro A – grupe (3,9 na 1.000 živorođenih).

Na ovaj sistem iako mali utiče i socio-ekonomska situacija, nizak nivo BDP-a i visoka stopa nezaposlenosti, kao ozbiljan limitirajući faktor održivog finansiranja zdravstvene zaštite.

Imajući sve napred navedeno u Crnoj Gori je bolnički sistem organizovan kroz 7 opštih bolnica i 3 specijalne bolnice i jedan Klinički centar u Podgorici za celu Republiku.

Opšte bolnice

Opšte državne bolnice u Crnoj Gori obavljaju najmanje delatnosti: hirurgije, interne medicine, pedijatrije, ginekologije i akušerstva u okviru odeljenja koje se formiraju u tim bolnicama. Pored toga opšta bolnica mora da pruža hitnu medicinsku negu, anesteziološku, laboratorijsku, radiološku i drugu dijagnostičku pomoć, a ako priroda njenog rada zahteva opšta bolnica formira i službe za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju, patologiju, snabdevanje lekovima i sanitetskim materijalom (bolničke apoteke), kao i medicinski prevoz i prevoz i mrtvačnice.

Opšta bolnica vrši specijalističko-konsultativnu i konsultativnu zdravstvenu zaštitu, i obavezna je da obezbedi uslove za negu pacijenata sa akutnim zaraznim bolestima i akutnim psihijatrijskim stanjima.

Bolnica na Cetinju

Bolnicu „Danilo I”, kapaciteta 25-30 postelja, izgradio je Knjaz Nikola 1873.godine, po projektu dr Frilea, svog ličnog lekara. Ime je dobila po Nikolinom predhodniku, Knjazu Danilu. Novac za izgradnju obezbedio je Knjaz Nikola prodajom darova donesenih Knjazu na krštenje njegovog prestonaslednika Danila.

Bolnica je počela sa radom 1875.godine, Prvi pacijenti su bili ranjenici iz hercegovačkog ustanka. a prvi lekar i upravnik Bolnice bio je dr Valerije Tomić, iz Pučišća na Braču.

Bolnica je rekonstruisana i značajno proširena 1912.godine. Od osnivanja do Prvog svetskog rata, u njoj je lečeno oko 20.000 bolesnika.

Zgrada u kojoj je na Cetinju osnovana Bolnica „Danilo I”, 1875. godine

Nova zgrada bolnice, u kojoj se ona i sada radi, izgrađena je 1964.godine. Ista je renovirana nakon zemljotresa, u periodu 1979—1985. godine. Danas bolnica ima 6 odeljenja i 6 službi, raspolaže sa 100 kreveta.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
2,79	0,90	69,68	6,0	27,90	22,90 promila

Bolnica u Nikšiću

U vreme oslobodilačkih ratova od 1875 do 1878 godine na Grahovu i u Župi, a nešto kasnije i u Šavniku formirane su privremene ratne bolnice. Stručnu lekarsku pomoć u Grahovskoj bolnici pružali su Dubrovački lekari iz sastava Austrougarskog crvenog krsta, u Župskoj privremenoj bolnici članovi Švajcarskog crvenog krsta, a u Šavniku dr Bohumil Bauček.

Nakon oslobođenja Nikšića 8. septembra 1877. godine sa Crnogorskom vojskom u grad dolaze Francuz dr Žan Batist Pevrije lični lekar Knjaza Nikole i Ruska misija Crvenog krsta i zatiču u južnom delu donjeg grada Tursku bolnicu.

Deset godina kasnije odlukom Vlade Knjaževine Crne Gore od 11. decembra 1887. godine, otvorena je prva Nikšićka bolnica pod imenom — Bolnica knjeginja Zorka, čime je uspostavljena prva organizovana zdravstvena služba i zdravstvena zaštita stanovnika Nikšića, kao preteča današnje savremene ustanove — JZU Opšta bolnica u Nikšiću. Za nikšićku bolnicu, koja je bila druga novoosnovana bolnica, kao i onu na Cetinju, koja je bila prva crnogorska bolnica, novac za izgradnju i opremanje obezbedio je, knjaz Nikola prodajom darova dobijenih za rođenje sina i kad je udavao ćerku…

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
2,98	0,87	51,25	6,91	133,08	22,90 promila

Bolnica u Beranama

Vidi još: Opšta bolnica Berane

U Beranskom kraju organizovana zdravstvena služba počela je sa radom 1919. godine, kada je formirana bolnice u Beranama u jednoj od privatnih kuća.

Prva zgrada namenski građena za bolnicu, nastale je osam godina kasnije, tačnije 1927. godine, sredstavima na ime reparacije dobijenih po završetku Prvog svestskog rata.

Godine 1932. u Beranu je otvoren prvi Dom narodnog zdravlja u koji su iz bolnice izmešteni ambulantski pregledi stanovništva. Iste godine otvorena je i školska poliklinika.

Tokom Drugog svetskog rata bolnica je spaljena od strane Italijanskih okupatora.

Gradnja nove bolničke zgrade u Beranama (tada Ivangradu) trajala je jako dugo. Započeta je 1955. godine, a na upotrebu je predata tek 1963. godine, nakon što je prethodno došlo do objedinjavanja svih zdravstvenih ustanova sa područja opštine Berane u Medicinski centar „Dr Nika Labović” 1962. godine. Tako je novosnovana ustanova u Beranu počela sa radom 1. januara 1963. godine, u novosagrađenoj bolničkoj zgradi.

Septembra 1991. godine, došlo je do nove reorganizacije zdravstva u opštini Berane. Medicinski centar je reorganizacijom podeljen na Opštu bolnicu Berane i Dom zdravlja Berane koji je zadržao ime ,,Dr Nika Labović.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
3,37	1,15	76,15	6,19	44,36	22,90 promila

Bolnica u Bjelom Polju

Vojna bolnica u Bijelom Polju iz 1914. Začeci zdravstva u Bijelom Polju datiraju od 1913. godine, kada su u ovom gradu radila dva lekara - dr Refik Sahinagić i dr Pero Josif. Godinu kasnije (1914) osnovana je Vojna bolnica, na čijem je čelu bio dr Jakov Zarubica.

Bolnica u Bijelom Polju osnovana je 1923. godine. Na njenom čelu je bio dr Mihailo Martinović koji je u njoj radio do 1942. Tri godine kasnije (1926 )osnovana je bolnica stacioniranog tipa sa osnovnim sredstvima i malim kadrom.

Danas je Opšta bolnica u Bijelom Polju smeštena je u tri objekta na površini oko 8.500 kvadrata i ima odeljenja interne medicine (infektivno, neurologija, dermatovenerologija, psihijatrija), hirurgije, ginekologije i akušerstva, pedijatrije, službu za urgentnu medicinsku pomoć, odeljenje radiološke dijagnostike, fizikalne medicine i rehabilitacije, anestezije sa reanimatologijom, transfuziologije, mikrobiologije, patološke anatomije i medicinske biohemije. Bolnica obavlja sekundarni nivo zdravstvene zaštite za oko 70.000 stanovnika i pruža zdravstvenu zaštitu za opštine Bijelo Polje i Mojkovac.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
2,87	1,17	73,28	7,50	37,68	22,90 promila

Bolnica u Baru

Začeci organizovane zdravstvene službe u Baru počeli su 1923. godine, u vreme osnivanja prvih antimalarične stanice u Kraljevini SHS. Da bi u starom Baru, na Biskupiji, 1930. godine bila izgrađena montažna zgrada u kojoj je sa radom počela Antimalarična ambulanta sa gradskim kupatilom.

Prvi Dom narodnog zdravlja sa narodnim kupatilom u Starom Baru osnovan je 1932. godine u zgradi koja postoji i danas, ali je van upotrebe. Između dva svetska rata, za smeštaj bolesnika korišćeni su neki hotelski prostori na Pristaništu u Baru.

Narodna bolnice u Baru počeo je sa radom 1. novembra 1946. godine, a pod tim imenom se spominje i u pisanom obliku od 2. oktobra 1951. godina, da bi sredinom 1954. godine dobila naziv Narodna bolnica „Blažo Orlandić", a potom i ime Opšta bolnica „Blažo Orlandić", Bar.

U sklopu reaorganizacije zdravstvene službe u Crnoj Gori 1. janura 1963. godine izvršena je integracije Opšte bolnice „Blažo Orlandić" Bar, Doma zdravlja Bar, Zdravstvena stanica Virpazar i Narodna apoteka Bar sa Odeljenjem u Virpazaru u jedinstvenu zdravstvenu organizaciju - Medicinski centar „Blažo Orlandić" Bar.

Nova zgrada Opšta bolnica „Blažo Orlandić" u Baru, sagrađena je sredinom 1975. godine, a počela je sa radom septembra iste godine. Danas je to treća bolnica izgrađena nakon Drugog svetskog rata, koja je i danas u funkciji. Jedino su zbog većih oštećenja, srušeni neki objekti u bolnici nakon zemljotresa 15. aprila 1979.

Novom reorganizacijom od 31. avgusta 1991. godine iz Medicinskog centra „Blažo Orlandić", izvaja je Javna zdravstvena ustanova Opšta bolnica „Blažo Orlandić", koja pod tim nazivom i danas radi.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
3,30	1,14	71,14	5,67	48,20	22,90 promila

Bolnica u Pljevljima

Prve zdrastvene ustanove u Pljevljima uglavnom su osnivali okupatori za potrebe svoje vojske, kao što je Stražici - Astalana, podignutu oko 1800 godine,i bolnica u okviru vojne kasarne na Dolovima - Švapski špitalj, posle aneksije Bosne i Hercegovine.

Zvanično, prva organizovana zdrastvena ustanova u Pljevljima bila je Dom narodnog zdravlja, svečano otvorena 5. oktobra 1928 godine - od strane načelnika Ministarstva zdravlja Kraljevine Jugoslavije dr Andrija Štampara. Teritorijalno Dom zdravlja je bio nosilac zdravstvene zaštite za šire područje Zetske banovine, od Foče preko Čajniča, Pljevalja, Prijepolja do Bijelog Polja.

Dom narodnog zdravlja, pod tim nazivom radio je sve do 1941 godine kada su italijanski okupatori organizovali rad u njemu za potrebe svoje vojske, a za civilno stanovništvo je radila samo jedna ambulanta.

Bolnica u Pljevljima iz 1930-tih

Posle Drugog svetskog rata (1945) za potrebe zdrastvene službe osposobljen je stari Dom narodnog zdravlja u kom je radio dr Savo Dimitrijević, dok je zgrada na Stražici (nekada turska bolnica) osposobljena za lečenje težih bolesnika, u kojoj je kasnije osnovana Narodna bolnica. Narodna bolnica je imala sledeća odeljenja: interno, hirurško, zarazno i porodilište, ukupno 100 postelja.

Ovi zdrastveni objekti su bili u funkciji do kraja 1950-tih godina kada je započeta izgradnja zdrastvenih objekata na Dolovima, paviljonskog tipa. Tokom 1960 godine prvo su završena dva paviljona u koja su useljena tri bolnička odeljenja (hirurško,dječije i ginekološko-akušersko), da bi mekoliko godina kasnije bila kompletira bolnička služba.

Medicinski centar Pljevlja kao jedinstvena zdrastvena organizacija je osnovana je 1963 godine i funkcionisala je sve do 1991 godine kada je reorganizanizovana u skladu sa zdrastvenom službom na nivou Republike Crne Gore. Od tada funkcioniše primarna zdrastvena zaštita - JZU Dom zdravlja i sekundarnu zdrastvenu zaštitu - JZU Opšta bolnica Pljevlja.

Javna zdrastvena ustanova Opšta bolnica u Pljevljima nosilac je planskih i programskih zadataka bolničke zdrastvene zaštite stanovništva na područjima Pljevlja i Žabljak.

Ova ustanova je danas funkcionalna zdravstvena služba koja pruža kvalitetnu zdrastvenu zaštitu stanovništva, u skladu sa njihovim potrebama

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
2,73	0,98	62,89	7,70	43,42	22,90 promila

Bolnica u Kotoru

Prvu bolnicu u Kotoru osnovale su na istom mestu na kojem je i sada 1875. godine austrougarske vlasti. Kotor je tada pored opštinskog imao i sreskog lekara. Iako je Bolnica bila primarno vojna, u njoj su sve vreme lečeni i civili sa područja bokokotorskog zaliva i zaleđa.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
2,75	1,14	61,02	5,04	56,13	22,90 promila

Specijalne bolnice

Specijalna državna bolnica za razliku od opšte bolnice je zdravstvena ustanova, na sekundarnom nivou, koja vrši dijagnostiku, lečenje, medicinsku rehabilitaciju i zdravstvenu zaštitu pojedinih vrsta bolesti na teritoriji Crne Gore. Za tu namenu svaka od bolnica mora imati odgovarajuće zalihe kreveta u skladu sa namenom.

Specijalna bolnica, zavisno od namene, može obavljati i deo aktivnosti iz koje se obavljaju u opštim bolnicama.

Nakon donošenja novog Zakona o zdravstvenoj zaštiti u Crnoj gori, počev od 2004.godine, u Crnoj gori su određene tri Specijalne bolnica, Specijalna bolnica za ortopediju i neurohirurgiju „Vaso Ćuković” Risan, Specijalna bolnica za plućne bolesti „Dr Jovan Bulajić“ Brezovik i Specijalna bolnica za psihijatriju Kotor, da:

„ Kao zdravstvena ustanova na sekundarnom nivou obavljaju zdravstvenu zaštitu i specijalističko konsultativnu i visokospecijalizovanu konzilijarnu zdravstvenu delatnost i bolničko liječenje za određene vrste bolesti i odgovarajuću medicinsku rehabilitaciju...iz svoje oblasti. ”

Specijalna bolnica za ortopediju i neurohirurgiju „Vaso Ćuković” Risan

Specijalna bolnica za ortopediju, neurohirirgiju i neurologiju u Risnu, izgrađenja je u periodu od 1938 do 1941.godine sredstvima iz donacije (600.000 USD) meštanina Vasa Ćukovića, čije ime bolnica i danas nosi.

Gradnja Bolnice u Risnu počela je 1938. godine, po projektu Higijenskog zavoda iz Beograda, a projektantskim timom rukovodio je prof. Milan Zloković, rodom iz Boke. Bolnica je završena u maju 1941. godine, a kompletno je opremljena sredst­vima donacije (rendgen-aparat, laboratorija, operaciona sala, kuhinja, vešernica, kreveti, vozni park…).

Bolnicu je svečano otvario prof. Niko Miljanić i ona je funkcionisala do jeseni, kada je kao svoju ratnu bolnicu preuzimaju Italijani. Po kapitulaciji Italije i dolasku Nemaca, oni Bolnicu pretvaraju u vojnu bazu. Po oslobođenju Bolnica je zatečena potpuno devastirana.

Obnavljena je sredstvima iz donacije i radila je kao Opšta bolnica za Boku kotorsku. Nakon izmeštanja Opšte bolnice iz Risna u Kotor, 1948/49. godine, u Risan je preseljena Ortopedija iz Budve, koja je funkcionisala u neuslovnim prostorijama. Od tada Bolnica u Risnu funkcioniše kao ortopedski zdravstveni centar.

Ogroman broj zaostalih ranjenika iz Drugog svetskog rata i znatna zastupljenost tuberkuloze koštano-zglobnog sistema (izazvana lošim higijensko-socijalnim posleratnim uslova) uslovila je punu popunjenost smeštajnih kapaciteta ove ustanove. Pored opisane patologije, u Bolnici se od samih početaka lečeni i problem iščašenja kuka kod dece, kao i lečenje posledica dečje paralize, koja je vladala 1950.tih godina. S obzirom na to da je lečenje bilo dugotrajno, deca se nisu mogla školovati, a odrasli privređivati, pa je u okviru Bolnice funkcionisala osmogodišnja škola i Odeljenje za radnu terapiju i profesionalno osposobljavanje.

Bolnica je u bivšoj SFR Jugoslaviji, i u regionu, po svojim uslugama vrlo rano postala prepoznatljiva tako da su se u njoj lečili bolesnici iz svih krajeva Balkanskog poluostrva.

Neurološko i Neurohirurško odeljenje u bolnici je osnovano 1968. godine, kao prva delatnost te vrste u Crnoj Gori. Prvih godina odeljenje ja radilo pod patronatom klinika u Beogradu, seve do stvaranja sopstvenih kadrova. Nakon toga odeljenje je nastavilo da radi, i do danas je u njemu urađeno 4.200 neurohirurških operacija.

Bolnica je znatno oštećena u zemljotresu iz 1979. godine. Obnovljena je dvegodine kasnije, 1981. godine, a nešto kasnije rađena je rekonstrukcija Odeljenja intenzivne njege, operacionog bloka i sterilizacije.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
3,83	1,36	65,95	14,31	41,54	22,59 promila

Specijalna bolnica za plućne bolesti „Dr Jovan Bulajić“ Brezovik

Specijalna bolnica za plućne bolesti „Dr Jovan Bulajić“ Brezovik je referentna ustanova i Nacionalni centar za kontrolu i praćenje tuberkuloze u Crnoj Gori u oblasti pulmologije. Organizovana je i registrovana kao jedinstvena zdravstvena ustanova sa poliklinikom i paviljonima u svom sastavu kao organizacionim celinama.

Jedina je specijalizovana medicinska ustanova u Crnoj Gori koja se bavi malignitetom pluća. Pored obavljanja specijalizovane polikliničke i bolničke zdravstvene delatnosti iz oblasti pulmologije bolnica je obrazovna i naučno istraživački Ustanova i nastavna baza Medicinskog fakulteta u Podgorici.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
5,62	1,44	79,65	15,97	28,70	22,59 promila

Specijalna bolnica za psihijatriju Kotor

Specijalna bolnica za psihijatriju u Kotoru osnovana je 1953. godine i od tada do danas predstavlja najznačajniju stacionarnu ustanovu za psihijatrijsku zdravstvenu delatnost u Crnoj Gori.

Bolnica je više puta menjala svoj status i naziv, ali u suštini je njena namena ostala ista, a to je: da kao stacionarana ustanova zbrinjava, leči i unapređuje i rehabilituje zdravlje mentalno oboljelih lica.

Pokazatelji pruženih stacionarnih zdravstvenih usluga u 2013. godini.
Zauzete postelje po lekaru	Zauzete postelje po sestri	% korišćenja kapaciteta	Prosečna dužina lečenja	Broj slobodnih postelja	Stopa smrtnosti na 1.000 lečenih
15,04	3,60	106,11	80,60	-14,72	22,90 promila

Kliničko bolnički centar Crne Gore

Kliničko bolnički centar je zdravstvena ustanova na tercijarnom nivou zdravstvene zaštite koja obavlja najmanje četiri grane medicine (hirurgije, interne medicine, pedijatrije, ginekologije i akušerstva), odnosno stomatologije pri čemu najmanje dve grane medicine, odnosno stomatologija, moraju ispunjavati uslove za obavljanje zdravstvene delatnosti na tercijarnom nivou zdravstvene zaštite popuz bolničke, specijalističko-konsultativne i konsultativne zdravstvene zaštite, kao i najsloženije oblike zdravstvene zaštite za aktivnosti iz određene grane medicine, odnosno stomatologije.

Klinički centar u Crnoj Gori je odgovoran za stručnu i metodološku edukaciju i koordinaciju na svim nivoima zdravstvene zaštite, glavni je pokretač naučno-istraživačkog rada u oblasti medicine i naučno-nastavna baza Medicinskog fakulteta u Podgorici.

Vidi još

• Zdravstveni sistem Crne Gore

Spoljašnje veze

• Fond za zdravstveno osiguranje Crne Gore Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. maj 2020)
• Ministarstvo zdravlja Crne Gore - linkovi Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. август 2020)
• Општа болница Никшић – здравствена установа за примјер и у вријеме пандемије коронавируса