Programski jezici druge generacije
Programski jezici druge generacije (2GJ) jesu generacijski način kategorizacije asemblerskih jezika[1] Termin je nastao da obezbedi razliku između višeg nivoa treće generacije programskog jezika (3GJ), kao što su Kobol i ranijih jezika mašinskog koda. Programski jezici druge generacije imaju sledeće karakteristike:
- Kod može da se čita i da se piše od strane programera. Da bi bio pokrenut na računaru on mora da bude pretvoren u mašinski čitljiv oblik, proces koji se zove asembliranje.
- Jezik je specifičan za određenu porodicu procesora i sredinu.
Jezici druge generacije se ponekad koriste u jezgrima i drajverima uređaja (mada se C uglavnom koristi za to u modernim jezgrima), ali češće nalaze primenu u veoma intenzivnoj obradi kao što su igre, video uređivanje, grafička manipulacija / prikazivanje.
Jedna metoda za stvaranje takvog koda je tako što se prevodiocu dozvoljava generisanje mašinsko-optimiziranih verzija asemblerskog jezika određene funkcije. Ovaj kod se zatim ručno podešava, stičući i nasilni uvid u mašinski optimizirajući algoritam i u intuitivne sposobnosti ljudskog optimizera.