Endorektalni ultrazvuk
| Endorektalni ultrazvuk | |
|---|---|
 | |
| OPS-301 code | 1-315 |
Endorektalni ultrazvuk (akronim ERUS — engl. Endo-Rectal-Ultra-Sound) je slikovna dijagnostička metoda koja ukazuje da li postoji defekt analnog sfinktera. Endorektalni ultrazvuk se najčešće primenjuje kada anorektalna manometrija registruje funkcionalni rezultat, ali ne može da pokaže defekt sfinktera jer ne postoji analna inkontinencija ili na primeru smanjenog analnog pritiska ne ukazuje na to da li se radi o defektu sfinktera ili neuropatiji.[1] Zato je potrebno je istaći da su anorektalna manometrija i endorektalni ultrazvuk komplementarne metode koje zajedno daju funkcionalno — anatomsku sliku anorektalne regije.[2]
Opšte informacije[uredi | uredi izvor]
Endorektalni ultrazvuk koristi operativnu frekvenciju sonde između 2,5 i 16 MHz pri čemu niže frekvencije omogućavaju vizualizaciju dubljih struktura a više frekvencije površinskih struktura.
Radijalna sonda omogućava vizualizaciju cele cirkumferencije odnosno svih 360º. UAS se endosnografski prikazuje kao hipoehogeni cirkularni sloj, dok se spoljašnji analni sfinkter prikazuje kao hiperehogeni prsten.
Endorektalnim ultrazvukom se mogu vizualizovati i druge strukture poda karlice kao što su puborektalni mišić, uretralni sfinkter, vagina, pelvična kost i ishiorektalna jama.
Zbog mogućnost da jasno diferencira anatomske slojeve zida creva i intramuralno širenje tumora endorektalni ultrazvuk predstavlja najpouzdaniju metodu za diferenciranje ranih karcinoma rektuma, odnosno tumora stadijuma T1 i T2.
Endorektalni ultrazvuk je svojom efikasnošću i jednostavnošću danas zamenio neke metode koje su se koristile kao što je elektromiografija sfinktera koja ne daje više informacija od ERUS-a, koja je za razliku od ove metode bolna za pacijente i zahteva duže vreme pregleda.[3]
Zbog svoje tačnosti i jednostavnosti izvođenja endosonografija je zamenima elektromiografsko ispitivanje sfinktera koja se ne smatra pouzdanijom od endorektalnog ultrazvuka, ne daje više informacija o unutrašnjem analnom sfinkteru a pri tome je invazivna i bolna procedura koja dugo traje.
Senzitivnost i specifičnost endorektalni ultrazvuk dostiže skoro 100%.
Nedostaci metode[uredi | uredi izvor]
Nedostaci ove metode su:
- Nemogućnost pregleda visokih i stenozirajućih tumora,
- Zavisnost metode od iskustva ehosonografiste,
- Malo polje i dubine skeniranja ograničava mogućnosti u detekciji ekstramuralne propagacije tumora i udaljenosti lateralne konture tumora u odnosu na mezorektalnu fasciju.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Janošević S, Dotlić R, Marinković J. Medicinska statistika, Medicinski fakultet univerziteta u Beogradu, 1996.
- ^ Rieger N, Tjandra J, Solomon M (2004). „Endoanal and endorectal ultrasound: applications in colorectal surgery”. ANZ J Surg. 74: 671—675..
- ^ Siddiqui A A, Fayiga Y, Huerta S (2006). „The role of endoscopic ultrasound in the evaluation of rectal cancer.”. Int Semin Surg Oncol. 3: 36—42..
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Hünerbein M. „Endorectal ultrasound in rectal cancer”. Colorectal Dis. 5: 402—405. 2003..
- Barbaro B, Valentini V, Coco C; et al. (2005). „Tumor vascularity evaluated by transrectal color doppler US in predicting therapy outcome for low-lying rectal cancer.”. Int J Radiat Oncol Biol Phys. 63: 1304—1308.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
