Konusna drobilica
.jpg)
Konusne drobilice se ubrajaju u najvažnije tipove drobilica.
Zajednička osobina svih konusnih drobilica je postojanje dva konusa, jednog unutar drugog. Unutrašnji konus je pokretan, a vrh konusa je okrenut naviše, dok je spoljašnji konus nepokretan sa vrhom usmerenim naniže.[1]
Dobre strane konusnih drobilica su veliki jedinični kapacitet (i do 10,000 t/h), mogućnost drobljenja komada krupnoće i iznad 1,500 mm, direktno prihvatanje mineralne sirovine iz dampera ili kamiona, specifični kapacitet je 2-3 puta veći, specifična potrošnja energije je manja, a granulometrijski sastav ravnomerniji nego kod čeljusnih drobilica. Loše osobine su komplikovana konstrukcija, velike dimenzije i masa, komplikovano održavanje i visoka cena.
Vrste konusnih drobilica[uredi | uredi izvor]
Konusne drobilice se primenjuju za sve stepene drobljenja tvrdih mineralnih sirovina. Za primarno se koriste kružne drobilice, za sekundarno standardne konusne drobilice, a za tercijarno kratkokonusne drobilice. One se mogu koristiti i za kvartarno drobljenje uz odgovarajuće modifikacije.[1]
Kružna drobilica[uredi | uredi izvor]
Namenjena je za krupno (primarno) drobljenje čvrstih, veoma čvrstih i ekstremno čvrstih mineralnih sirovina. Krupnoća rude na ulazu može da bude i iznad 1.500 mm, a proizvod drobljenja je retko ispod 300 mm.
Osnovni delovi kružne drobilice su:
- Radno vratilo
- Nepokretni konus
- Pokretni konus
- Ekscentar sa čaurom
- Traberza
- Sistem za regulaciju otvora za pražnjenje
- Pogonski sklop
Radno vratilo je u gornjem delu vezano za traverzu, a u donjem delu je smešteno u ekscentarsku čauru. Energija dobijena od pogonske grupe se predaje radnom vratilu na koji je navučen pokretni konus. Kretanje konusa je kružno, a ekscentar obezbeđuje da se uvek jednim delom približava nepokretnom konusu a drugim udaljava od njega. Pri približavanju se obavlja drobljenje, a pri udaljavanju pražnjenje mineralne sirovine čija krupnoća je manja od uspostavljenog otvora drobilice.[1]
Stepen usitnjavanja kružne drobilice je 3 do 5, mada se ponekad ulazna krupnoća može smanjiti i do 8 puta. Regulacija stepena drobljenja obavlja se promenom veličine izlaznog otvora, koja se vrši podizanjem ili spuštanjem vratila. Kod savremenih kružnih drobilica regulacija se obavlja hidraulički.
Standardne konusne drobilice[uredi | uredi izvor]
Standardne konusne drobilice se koriste za sekundarno drobljenje. Prostor za drobljenje se deli u dve zone. Gornja zona je konusna, a u donjoj zoni konusi su paralelni. U gornjoj zoni se obavlja krupno, a u donjoj sitno drobljenje. Maksimalne ulazne krupnoće u standardnu konusnu drobilicu su oko 300 mm, a uobičajeni stepen usitnjavanja je 3 do 5.
U zavisnosti od načina regulisanja otvora za pražnjenje razlikuju se drobilice sa mehaničkom („Sajmon“ drobilice) i hidrauličnom („Hajdrokon“ drobilice) regulacijom.
Osnovni delovi standardnih konusnih drobilica su:
- Vratilo
- Pokretni konus (navučen preko vratila)
- Nepokretni konus
- Čaura ekscentra
- Telo drobilice
- Zaštitni sistem
- Hranilica
- Pogon
Okretanjem ekscentra vratilo opisuje dve konusne površine pri čemu se konus klati približavajući se i udaljavajući od nepokretnog konusa. U zoni približavanja vrši se drobljenje silom pritiska, a u zoni udaljavanja vrši se pražnjenje. Ovaj proces je kontinualan.
Za efikasan rad konusne drobilice važno je obezbediti kontinuirano hranjenje mineralnom sirovinom. To se postiže dvojako: ugradnjom prihvatnog bunkera ispred svake drobilice i korišćenjem tanjiraste hranilice.
Kratkokonusne drobilice[uredi | uredi izvor]
Kratkokonusne drobilice se koriste za tercijarno (sitno) drobljenje čvrstih do ekstremno čvrstih mineralnih sirovina. Ulaz u proces drobljenja ne treba da bude iznad 75 mm, a izlaz iz drobilice se kreće od 12,5 do 25 mm. Princip rada je indentičan drobljenju u standardnim konusnim drobilicama. Razlika se ogleda u odnosu pokretnog i nepokretnog konusa i dužini paralelne zone koju oni formiraju. Prevladavanje paralelne zone omogućava sitnije drobljenje.[1]