Korisnik:Teodora Đelić/pesak

Mateo Marija Bojardo ( ital. Matteo Maria Boiardo; 1440 – 19/20. decembar 1494) je bio italijanski renesansni pesnik, najpoznatiji po svom delu Zaljubljeni Orlando (Orlando innamorato).

Biografija

Bojardo je rođen 1440. godine, u Skandijanu ili blizu njega (današnja provincija Ređo Emilija); sin Đovanija di Feltrina i Lućije Stroci, bio je plemićke krvi, rangiran kao grof od Skandijana, sa vlašću nad Arćetom, Kazalgrandeom, Đesom i Torićelom. Bojardo je bio idealan primer darovitog i ostvarenog dvorjana, koji je posedovao i galantno srce i duboko humanističko obrazovanje.

U mladosti je upisao Univerzitet u Ferari, gde je stekao dobro znanje grčkog i latinskog, pa čak i orijentalnih jezika. Svojevremeno je bio i doktor filozofije i prava. Oženio se Tadeom Gonzangom sa kojom je imao sedmoro dece:

• Kornelija (Cornelia)
• Kamilo (Camillo 1480-1499, conte di Scandiano dal 1494 al 1499)
• Julija (Giulia)
• Frančesko (Francesco)
• Emilija (Emilia)
• Lukrecija (Lucrezia)
• Lućija (Lucia) udala se za grofa Prosdocima od Porcije i Brugnera

Služba

Sve dok se nije oženio Tadeom Gonzangom, ćerkom grofa od Novelare (1472), dobio je mnoge naklonosti od Borso d'Estea, vojvode od Ferare, pošto je poslat da se sastane sa Fridrihom III (1469), a posle posete papi Pavlu II (1471) u Borsoovom vozu. Godine 1473. pridružio se sviti koja je pratila Eleonoru od Aragona, ćerku Ferdinanda I, da se sastane sa svojim supružnikom Erkolom u Ferari. Pet godina kasnije Bojardo je dobio funkciju guvernera Ređa, koju je obavljao sa zapaženim uspehom do svoje smrti, osim u kratkom intervalu (1481–86) kada je bio guverner Modene.

Pisanje

Bojardo je u mladosti bio uspešan imitator Petrarkinih ljubavnih pesama. Usledili su ozbiljniji pokušaji sa Istoria Imperiale, nekim preradama Nepota, Apuleja, Herodota, Ksenofonta itd. i njegovim Eklogama. Usledila je komedija Il Timone (1487). Ipak, najviše ga pamte po svojoj grandioznoj pesmi viteštva i romantike Zaljubljeni Orlando. Rime, još jedno delo iz 1499. godine, bilo je uglavnom zaboravljeno sve dok ga englesko-italijanski bibliotekar Antonio Panici nije objavio 1835. godine.

Skoro sva Bojardova dela, a posebno Zaljubljeni Orlando, napisana su za zabavu vojvode Erkolea i njegovog dvora, iako nisu napisana u okviru njegovih oblasti. Njegova praksa je, kako se kaže, bila da se povuče u Skandijano ili na neko drugo od svojih imanja, i da se tamo posveti kompoziciji, a istoričari navode da je vodio računa da u opise svoje pesme unese i one prijatne okoline svog zamka, i da su veći deo imena njegovih junaka, kao što su Mandrikardo, Gradase, Sakripant, Agramant i drugi, bila samo imena nekih njegovih seljaka, koja su mu se zbog svoje neotesanosti činila prikladnim da se daju saracenskim ratnicima.

Reference

• "Bojardo" rečnik: https://www.merriam-webster.com/ pristupljeno: 2021-12-19
• Mateo Marija Bojardo 21 februar 2009. (na jeziku: italijanski) Letteratura.it pristupljeno: 2021-12-19

• Bojardo, Mateo Marija, italijanska enciklopedija Treccani.it pristupljeno: 2021-12-19
• https://www.ferraraterraeacqua.it/it/scopri-il-territorio/personaggi-storia-tradizioni/personaggi-illustri/boiardo-matteo-maria (na jeziku: italijanski) pristupljeno: 2021-12-19

Spoljašnje veze

• Istraživanja na italijanskom o Mateo Marija Bojardo