Korisnik:Dejanaavt/pesak

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Istorija hip hop plesa[uredi | uredi izvor]

Dodatne informacije o industriji plesa, zabavi i međunarodnim takmičenjima: Hip-hop ples.

Hip hop plesač u klubu Zona, u Moskvi
Hip hop plesač u klubu Zona, u Moskvi

Istorija hip-hop plesa obuhvata ljude i događaje od kasnih 1960-ih godina koji su doprineli razvoju ranih stilova hip-hop plesa, kao što su aprok, brejking, loking, roboting, bugalu i poping. Afroamerikanci su stvorili aprok i brejking u Njujorku. U Kaliforniji su stvorili loking, roboting, bugalu i poping — zajedno poznate kao stilovi fanka. Svi ovi stilovi plesa se razlikuju po stilu.

Star više od 50 godina, hip-hop ples je postao široko poznat nakon što su se prve profesionalne plesne grupe formirale 1970-ih godina u Sjedinjenim Američkim Državama. Najuticajnije grupe bile su Rok Stedi Krev, Lokersi i Elektrik Bugaloosi koji su odgovorni za proširenje brejkinga, lokinga i popinga, respektivno. Stil plesa aprok nastao je u Bruklinu. Bugalu je dobio više popularnosti jer je dobio ime po grupi Elektrik Bugalus. Aprok, roboting i bugalu su poštovani stilovi plesa, ali nijedan od njih nije tako popularan kao brejking, loking i poping.

Paralelno sa evolucijom hip-hop muzike, hip-hop društveni ples se razvio iz brejkinga i stilova fanka u različitim formama. Plesovi iz 1980-ih godina postali su modni plesovi.

Hip-hop ples nije stil plesa koji je nastao u studiju. Ulični plesači su ga razvili u urbanim kvartovima. Svi rani podstilovi i društveni plesovi nastali su kroz kombinaciju događaja, uključujući inspiraciju od Džejmsa Brauna, izum brejk bita di-džej Kul Herca, formiranje plesnih grupa i stvaranje televizijskog šoua Soul Trejn.

Početak preokreta[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: B-boying

Prema rečima hip-hop aktiviste Afrika Bambaata[1] i b-boja Ričarda "Crazy Legs" Kolona[2], najčistiji hip-hop plesni stil, brejking (poznat i kao "brejkdens"), nastao je ranih 1970-ih kao razrada na način kako je Džejms Braun plesao uz svoju pesmu "Get on the Good Foot"[3]. Ljudi su imitirali ove pokrete na zabavama. Upravo na tim zabavama brejking je procvetao i razvio se uz pomoć mladog Klajva Kembela. Kembel, poznatiji kao DJ Kool Herc, bio je didžej rođen na Jamajci koji je često puštao muziku na tinejdžerskim žurkama u Bronksu[4]. Džef Čang, u svojoj knjizi Can't Stop Won't Stop (2005), opisuje eureka trenutak DJ Kool Herc-a na sledeći način:

Herk je pažljivo proučavao plesače. „Pušio sam cigarete i čekao da ploče završe. I primetio sam da ljudi čekaju određene delove pesme“, kaže on. To je bilo kao otkriće Rudija Redvuda u dub muzici. Trenutak kada su plesači zaista postajali divlji bio je u kratkoj instrumentalnoj pauzi pesme, kada bi bend prestao da svira i ritam sekcija bi postala primarna. Zaboravite melodiju, refren, pesme, sve je bilo u vezi sa gruvom, njegovim stvaranjem i održavanjem. Kao teoretičar stringova, Herk se usredsredio na osnovnu vibracionu petlju u srcu pesme, na pauzu.[5]

B-boj nastupa na Union Skveru u San Francisku.
B-boj nastupa na Union Skveru u San Francisku.

Brejking je započeo isključivo kao toprok, plesni pokreti orijentisani na rad nogu[6]. Toprok obično služi kao uvod u performans brejkdensera pre prelaska na druge plesne pokrete koji se izvode na podu. Poseban plesni stil koji je uticao na toprok je aprok, takođe poznat kao roking ili Bruklin aprok, jer potiče iz Bruklina, Njujork[7]. Aprok ima svoje korene u bandama. Iako izgleda slično toproku, aprok se igra sa partnerom i agresivniji je, uključujući maštovite pokrete nogu, šaptanje, udarce i pokrete koji imitiraju borbu[8]. Kada je postojao problem oko teritorije, dve vođe zaraćenih bandi bi se takmičila u aproku, a ko god bi pobedio u ovom preliminarnom plesnom okršaju, odlučivao je gde će biti prava borba. Pošto je svrha aproka bila da umeri nasilje, nikada nije prešao u glavni tok brejkinga kao što se vidi danas, osim nekih specifičnih pokreta koje su usvojili brejkdenseri i koriste ih kao varijaciju za svoj toprok.

Osim Džejmsa Brauna i aproka, hip-hop istoričar Horhe "Popmaster Fabel" Pabon piše da je toprok takođe bio pod uticajem "tap plesa, Lindi hopa, salse, afro-kubanskog plesa i raznih afričkih i indijanskih plesova." Od toproka, brejking je prešao na više pokreta na podu, uključujući frizove, daunrok, spinove na glavi i vetrenjače. Ovi dodaci su nastali usled uticaja iz filmova[9] o borilačkim veštinama iz 1970-ih, uticaja gimnastike i formiranja plesnih ekipa—timova uličnih plesača koji se okupljaju da razvijaju nove pokrete, stvaraju plesne rutine i takmiče se protiv drugih ekipa. Jedan b-boj pokret preuzet iz gimnastike zove se fler, koji je postao poznat zahvaljujući gimnastičaru Kurtu Tomasu i u gimnastici se zove "Tomasov fler".

Džejmi "Džimi D" Vajt i Santijago "Džo Džo" Tores osnovali su Rock Steady Crew (RSC) 1977. godine u Bronksu. Zajedno sa Dynamic Rockers i Afrika Bambaataa's Mighty Zulu Kings, oni su jedna od najstarijih aktivnih brejking ekipa. Da bi drugi ušli u ekipu, morali su da se bore sa jednim od Rock Steady b-bojeva—to je bila njihova audicija, takoreći. Ekipa je procvetala kada je došla pod vođstvo b-boja Ričarda "Crazy Legs" Kolona. Crazy Legs je otvorio ogranak ekipe na Menhetnu i postavio svoje prijatelje i kolege b-bojeve Vejna "Frosty Freeze" Frosta i Keneta "Ken Swift" Gaberta za ko-potpredsednike. RSC je bio od suštinske važnosti za širenje popularnosti brejkinga izvan Njujorka. Pojavili su se u filmovima Wild Style i Beat Street—filmovima iz 1980-ih o hip-hop kulturi, kao i u filmu Flashdance. Takođe su nastupali u Ricu, u Kenedi centru i na Jerry Lewis Telethon. 1981. godine, Centar za scenske umetnosti Linkoln održao je brejking bitku između Dynamic Rockers i Rock Steady Crew. Daily News i National Geographic su pokrili ovaj događaj. 1982. godine, njihov menadžer Ruza "Kool Lady" Blu organizovala je Njujork rep turneju, koja je uključivala Rock Steady Crew, Afrika Bambaataa, Cold Crush Brothers, Double Dutch Girls i Fab 5 Freddy. Ova turneja je putovala u Englesku i Francusku, čime je hip-hop kultura proširena u te zemlje. 1983. godine, nastupali su za kraljicu Elizabetu II. Naredne godine, snimili su pesmu pod nazivom "(Hey You) The Rock Steady Crew", koja je komercijalno izdata.

Debata o kapoeri[uredi | uredi izvor]

Kapoera je afro-brazilska borilačka veština, opisana od strane Pabona kao "oblik samoodbrane maskiran kao ples"[10]. Njen uticaj na brejking se spori i debatuje; jedna strana veruje da je brejking potekao iz kapoere, dok druga strana to negira. Kapoera je stara stotinama godina u odnosu na brejking, a aprok je sličan kapoeri u smislu da oba prevode agresivne borbene pokrete u stilizovani ples. Obe veštine se izvode uz muziku i, pošto su obe akrobatske, neki pokreti izgledaju slično. Međutim, kapoera je više usmerena na pravila. Jedno pravilo u kapoeri je da leđa kapoiriste nikada ne smeju da dodirnu tlo[11]. Za razliku, leđa brejkdensera je skoro uvek na zemlji, a jedino pravilo u brejkingu je da ne dopirete protivnika za vreme bitke.[12]

Dva kapoirista plešu u Rijeci, Hrvatska
Dva kapoirista plešu u Rijeci, Hrvatska

Dželon Viera i Loremil Mačado su kapoiru doneli u Sjedinjene Američke Države 1975. godine.[13] Tokom ove decenije, Viera je organizovao kapoira radionice u Njujorku i osnovao kompaniju za izvođenje kapoira pozorišnih predstava pod nazivom Dance Brazil, koja je obilazila Sjedinjene Američke Države.[13] U knjizi Džerarda Tejlora Kapoira: Jogo de Angola od Luande do Kajberprostora (2005), majstor kapoira nastavnik Mestre Akordeon izjavljuje: "Demonstracije Mestra Dželona [Viere] i Loremila Mačada se smatraju odgovornim za integraciju pokreta kapoira u brejkdensing."[14] Bivša novinarka Vilidž Voice Salli Bejns i njena kolega, fotografkinja Marta Kuper, prisustvovale su brejkingu 1980. godine dok su pokrivale izložbu fotografija Henri Čalfanta o grafitima na metrou. U svojoj knjizi Hip Hop Imao San (2008), Dejmjen Morgan kaže: "Brejkdensing može imati svoje korene u kapoiri, jer se ne fokusira na povređivanje protivnika; već je naglasak na veštini prema protivniku, da se izraziš bez nasilja... u većini slučajeva, veoma je očigledno videti neke osnove brejkdensinga u kapoiri."[15]

Nismo znali šta je kapoira. Bili smo u getu! Nije bilo plesnih škola, ništa. Ako je postojao ples, to je bio tap ples, džez i balet. Jedini ples koji sam video u životu u getu tokom tog vremena, bio je na Van Nest aleji u Bronksu i to je bila baletska škola. Naša neposredna inspiracija u b-bojingu bio je Džejms Braun, tačka."

Ričard "Krejzi Legs" Kolon; Rok Stedi Krev

Nekoliko praktičara i pionira brejkinga veruje u tabor koji ne veruje da je brejking potekao iz kapoiri. B-boj Krejzi Legs izjavljuje: "Nismo znali šta je kurac kapoira, čoveče. Bili smo u getu!"[2] Prepošeno po slovima Pabona, "Za razliku od popularnosti filmova o borilačkim umetnostima, kapoira nije viđena na žurkama u Bronksu do 1990-ih. Top rokin' izgleda je razvijan postepeno i nesvesno, ostavljajući prostor za rast i nove dodatke, dok se nije razvio u kodiran oblik." B-boj ekipa Spartanik Rokers dodaje: "Upravo uzimajući u obzir brojne glasine i mišljenja, brejking nije potekao iz kapoiri, ali u poslednjih nekoliko godina mnogi pokreti, koraci i frizovi ovog brazilskog (borbenog) plesa inspirisali su sve više i više B-devojaka i B-dečaka koji su ih integrisali u svoj ples."B-boj Ken Svift je već dugo vremena vežbao brejking pre nego što je video kapoiru: "U '78. godini sam počeo [sa brejkingom] i nisam video [kapoiru] do '92. godine ... Bio sam ovde, bio sam u Bruklinu, Bronksu, Kvinsu, obilazio sam i nisam video. Ono što smo videli bilo je Kung Fu—videli smo Kung Fu iz bioskopa na 42. ulici. To su bile naše inspiracije... kada smo radili ono što smo videli u Kung Fu, prelazili smo naš stil b-boja u to..."[16]

Fank stilovi[uredi | uredi izvor]

Dok je b-bojing razvijan u Njujorku, drugi stilovi plesa razvijali su se u Kaliforniji. Za razliku od b-bojinga, fank stilovi koji potiču iz Kalifornije originalno su bili plesovi hip hopa: plesalo se uz fank muziku umesto uz hip hop muziku, i nisu bili povezani sa ostalim kulturnim stubovima hip hopa. Fank stilovi su zapravo malo stariji od b-bojinga zbog toga što su bugalu i loking razvijeni krajem 1960-ih.[17][18]

Loking i roboting[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Loking ples

Pogledajte i: Robot ples

Kao i u slučaju brejkinga, različiti pokreti u fank stilovima nastali su zbog formiranja grupa. Don "Kempbellok" Kempbel je kreirao loking kao vrstu plesa (locking), a 1973. godine osnovao je grupu The Lockers (prvobitno nazvanu The Cambellock Dancers) u Los Anđelesu.[19][20] Zaključavanje se karakteriše stalnim zamrzavanjem na mestu tokom plesanja. Kempbel je slučajno razvio zaključavanje dok je pauzirao između pokreta plesanja pokušavajući da zapamti kako se pravi Fanki Čiken.[21] On je razvio rutine na bazi svog novog stila koristeći ove pauze ili "zaključavanja".[22]

The Lockers su se pojavili na više epizoda emisije Soul Train—televizijskog programa za pesmu i ples koji prikazuje fank muziku, soul muziku, disko, R&B i društveni ples. Takođe su se pojavili u emisijama The Carol Burnett Show, The Tonight Show Starring Johnny Carson, The Dick Van Dyke Show i Saturday Night Live. Tri originalna člana The Lockers bili su Toni Bazil, koja je takođe bila menadžer grupe; Čarls "Čarls Robot" Vašington, pionir robotizacije; i Fred "Mister Pingvin" Beri, koji je igrao karakter Reran u televizijskoj seriji What's Happening!!. Beri je napustio grupu 1976. godine kako bi bio u seriji i zamenjen je uličnim plesačem Tonijem "Go-Go" Luisom. Nakon raspada Lokersa, Toni Go-Go otvorio je školu zaključavanja u Japanu 1985. godine.

Robotizacija potiče iz Ričmonda, Kalifornija. Pre nego što se pridružio The Lockers, Čarls Robot imao je svoju plesnu ekipu pod imenom The Robot Brothers. On je bio inspiracija 1969. godine od mima po imenu Robert Šilds, koji bi mimovao ispred Holivudskog muzeja voska gde je radio. 27. oktobra 1973. godine, The Jackson 5 su izveli pesmu "Dancing Machine" u emisiji Soul Train, što je popularizovalo robotizaciju, ali ovo nije bilo prvi put da je ples bio izveden u ovoj emisiji. Čarls Robot je izveo robotizaciju na Soul Train dve godine ranije sa svojim partnerom u plesu Angelom Džonson.

Bugalu i poping[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Poping ples

Pogledajte i: Električni bugalu

Plesač u Moskvi
Plesač u Moskvi

Bugalu je improvizacioni ulični ples sa duševnim koracima i robotskim pokretima koji čine osnove Poping plesa i Terfinga; Bugalu može uključivati iluzije, ograničenje mišića, zaustavljanje, robotizam i/ili treperenje. Tokom 1960-ih i 1970-ih - grupe Bugalua u Oklendu, kao što su One Plus One, Black Resurgents i Black Messengers pomogle su u popularizaciji ovog plesa.[23] Ulični ples Bugalu iz Oklenda uticao je na gradove severne Kalifornije i pokreti su se proširili u Fresno preko Zapadne Obale Releja. U Fresnu, Električni Bugaluzi su još jedna ekipa fank stilova koja je osnovana u Fresnu 1977. godine od strane Sama "Bugalu Sam" Solomona, Nejta "Slajd" Džonsona i Džoa "Robot Džo" Tomasa. Ime im je bilo prvobitno The Electric Boogaloo Lockers, ali su poništili "Lockers" sledeće godine pod pritiskom njihovog menadžera Džefa Kutaša nakon što je grupa premeštena iz Fresna u Long Bič. Bugalu Sam se smatra inovatorom Popinga iz ranijih bugalu pokreta izvedenih u Oklendu, Kalifornija. Međutim, postoji neprekidno nesaglasnost o tome da li je on sam pridizajnirao pokrete ili pozajmio pokrete od drugih uličnih plesača. Šta nije sporno je koliko je uticajan on i njegova ekipa u izlaganju Popinga i Bugalua glavnoj struci.

Bugalu je i stil plesa i stil muzike. Počelo je kao modni ples, i objavljeno je nekoliko pesama u 1960-im godinama koje su ga proslavile, uključujući "Boogaloo Down Broadway", "My Baby Likes to Boogaloo", "Hey You! Boo-Ga-Loo", "Do the Boogaloo," "Boogaloo #3," i "Sock Boogaloo." Kao odgovor na ovu ludnicu za pesmom i plesom, puertorikanski umetnici u Njujorku stvorili su stil muzike koji se zove Bugalu koji je kombinovao mambo, soul i R&B. Pevac Džo Kuba bio je pionir ovog stila.

Iako je bugalu već bio modni ples i muzički žanr šezdesetih godina, on nije postao stil plesa sve do Bugalu Sama koji ga je naučio, proširio i počeo izvoditi na javnim mestima. On je bio pod uticajem crtanih filmova, društvenih plesova 1960-ih kao što su Tvist, Popkorn i Džerk, i pokreta svakodnevnih ljudi. Kao stil plesa, bugalu je karakterizovan vrtenjem bedara, kolena i glave kao da telo nema kosti. Električni bugalu je potpisni stil plesa Električnih Bugaluza, što je kombinacija bugalua i popinga.

Poping se zasniva na tehnici brzog steganja i opuštanja mišića kako bi se izazvala skupturna reakcija u telu plesača, poznata kao "pop" ili "hit". Pošto hip-hop nije postojao u 1920-im godinama, njegov stil je smatran džezom, ali njegovi "plazmatski, zamahivi" pokreti najavljivali su vejving i slajding.

Najprepoznatljiviji poping pokret je munvalk. 1983. godine, Majkl Džekson je izveo munvalk—poznat kao bekslajd u kontekstu popinga. Ova izvedba je popularizovala munvalk širom sveta. Međutim, ovo nije bio prvi put da je bekslajd izveden na televiziji ili u filmu. Kab Kalovej je izveo bekslajd 1932. godine, a Bil Bejli ga je izveo u filmu "Ritam i bluz revija" (1955). Takođe, 1982. godine tokom nastupa u Londonu na emisiji "Top of ze Pops", ulični plesač Džefri Daniel je izveo bekslajd u pesmi "Veče za pamćenje".

Sedamdesetih godina, dok je Los Anđeles bio poznat po lokingu, a Fresno po popingu, nekoliko drugih gradova u Severnoj Kaliforniji imali su svoje lokalne fank stilove. Sakramento je bio poznat po stilu koji se zvao saking.

Terminologija[uredi | uredi izvor]

Pogledajte i: Terminologija

Kada su filmovi "Breking" i "Breking 2: Električni Bugalu" izašli, sve vrste plesova iz tih filmova stavljene su pod naslov "brejkdans". Pored toga, "Breking" je van Sjedinjenih Američkih Država objavljen kao "Brejkdans: Film".[24] Mediji su sledili isto tako nazivajući sve predstavljene stilove "brejkdansing", što je izazvalo konfuziju u nazivima među opštom populacijom.[25] Ovo je bilo problematično iz dva razloga.

Prvi razlog je taj što je "brejkdansing" postao slučajni opšti termin za obe kategorije među opštom populacijom, kako za brejking tako i za fank stilove. Fank stilovi su stvoreni u Kaliforniji nezavisno od brejkinga, koji je stvoren u Njujorku.[26][27] Oni se nazivaju fank stilovima zato što su prvobitno plesani uz fank muziku. Ovo ime im daje poseban identitet u odnosu na brejking, koji se tradicionalno plesao uz brejk bitove.

Drugi razlog zbog kojeg je ovo bilo problematično je taj što je "brejkdansing" originalno nazivan b-bojing ili brejking od strane uličnih plesača koji su ga stvorili. Brejk je muzički interludij tokom pesme—deo na muzičkom snimku gde pevanje staje i perkuzivni ritmovi su najagresivniji. Kada su hip-hop DDž-evi 1970-ih godina puštali brejk bitove, plesači su reagovali na te brejkove svojim najimpresivnijim plesnim pokretima. DDž Kul Herc je skovao termine "b-bojs" i "b-girls", što predstavlja "brejk-bojs" i "brejk-girls". Da bi opisali pokret, nastavak "ing" je dodan posle reči koja identifikuje plesača (b-bojing) ili muzički ritam (brejking). Preuređeno prema Timotiju "Popin Pit" Solomonu, jednom od originalnih članova Elektrik Bugalusa, i Rakel Riveri, autorki knjige Njujorški Rikans from za Hip Hop Zone (2003), "brejkdansing" je termin koji su ostvarili mediji i netačan.

Plesne grupe[uredi | uredi izvor]

Plesne grupe su timovi uličnih plesača koji se okupljaju da bi razvijali nove pokrete i vodili borbe protiv drugih ekipa. Kako se hip-hop kultura širila Njujorkom, plesačke ekipe su se češće okupljale da vode borbe jedne protiv druge. U toku tog vremena organično su se razvili različiti pokreti u okviru brejkinga. Svi stilovi hip-hopa potiču iz borbi, i bilo je to jedini način da se nauče kada su ovi stilovi počeli, jer nisu bili predavani u studijima: svi su počeli kao društveni plesovi. Formiranje i učešće u ekipi bili su način na koji su ulični plesači vežbali, napredovali, stvarali prijateljstva i izgrađivali odnose. Konkretno u brejkingu, borba je bila način na koji su bojevnici poboljšavali svoje veštine.

Osim Rok Stedi Kreva, u 1970-im godinama bilo je aktivno nekoliko ekipa u oblasti brejkinga, kao što su Majti Zulu Kings, Dinamik Rokers, Njujork Siti Brejkers, SalSoul, Er Fors Krev, Ludi Komandos Krev, Starčajld La Rok i Rokvel Asocijacija. Isto tako, kao što su bili aktivni brejkerski ekipi na istočnoj obali Sjedinjenih Američkih Država koji su širom Njujorka širili brejking, tako su i fank ekipe bile aktivne na zapadnoj obali, šireći fank stilove širom Kalifornije. Osim Lokersa i Elektrik Bugalua, druge ekipe sa fank stilovima kao što su Medea Sirkas/Demoni Uma, Crni Poslatelji, Robot Braća, Go-Go Braća, Baba i Robotroid, i Lanac Reakcije bile su aktivne u 1970-im godinama nastupajući na sceni.[28]

plesna grupa
plesna grupa

Chain Reaction je plesna ekipa sa četiri člana iz Reseda, Kalifornija, čiji su članovi uključivali Tomasa "T-Boper" Guzman- Sančeza, Pola "Kul Pokets" Guzman-Sančeza, Roberta "Bosko" Vintersa i Majka "Deuse" Donleja.[29] Baš kao i The Electric Boogaloos koji su imali svoj prepoznatljivi plesni stil zvani električni bugalu, i Chain Reaction je imao svoj prepoznatljivi plesni stil zvani krosover loking.[30]

Ekipe se i dalje formiraju na osnovu prijateljstva i kvartova. Na primer, plesna ekipa Diversiti je formirana 2007.[31] godine i sastoji se od braće i prijatelja. Ekipe se takođe formiraju iz drugih razloga kao što su tema, pol, etnička pripadnost, stil plesa i starost.

U 1970-ima, b-boj ekipe su bile bazirane na kvartovima i učestvovale su u bitkama koje su se održavale na lokalnim zabavama zvanim "džemovi".[32] Danas ekipe mogu da se takmiče u organizovanim takmičenjima sa drugim ekipama iz celog sveta. Novozelandska ekipa Rekvest osvojila je australijsko takmičenje Vorld Supremaci Battlegrounds 2009. godine i američko takmičenje za internacionalni Hip Hop 2009. i 2010. godine. 12. oktobra 2010. godine[33], Ministarstvo kulture, sporta i turizma Vijetnama dodelo je Sertifikat za zasluge plesnoj ekipi Big Toe za osvajanje različitih međunarodnih plesnih takmičenja. Plesne ekipe su prisutnije u hip-hopu, ali postoje i hip-hop plesne kompanije. Primeri uključuju Zoo Nacion (UK), Kalčer Šok (USA), Luks Aeterna (USA), Boj Blu Entertejnment (UK), Juniti UK (UK), Baunce Streetdance Kompani (Švedska).

Socijalno plesanje[uredi | uredi izvor]

Hip-hop socijalno plesanje (plesanje na zabavama) počelo je kada su hip-hop muzički umetnici počeli da objavljuju pesme sa pridruženim plesom. Hamer ples[34] je bio socijalni ples koji je postao izuzetno popularan, a zatim i izbledeo kada je album sa kojim je bio povezan, izgubio popularnost. Većina socijalnih plesova su kratkotrajni ludi plesovi, neki su linijski plesovi, a drugi stvaraju nove stilove plesa koji ostaju aktuelni i kasnije.

Čarlston je kreiran u 1920-im godinama od strane afroamerikanaca. Stekao je popularnost kada su ga prihvatili kavkazijci, ali je i dalje smatran za nemoralan ples zbog svog povezivanja sa alkoholom.

Hip hop ples
Uticajni plesovi
The Charleston, the Twist, the Boogaloo, the Good Foot, the Funky Chicken
plesovi 1980ih i 1990ih
Two-step, the Wop, the Cabbage Patch, the Roger Rabbit, the Running Man, the Rooftop, the Hammer dance, the Humpty, the Worm, Kriss-Cross, the Bartman, the Butterfly*, the Kid 'n Play kick-step
plesovi 2000ih
Toe Wop, Harlem shake, the Chicken Noodle Soup, the Reject**, the Dougie, the Cat Daddy, Getting Lite, Shoulder Lean, Swag Surfin', Bernie Lean, Whip/Nae Nae, Twerking, the Dab
Linijski plesovi
Cha Cha slide, Cupid shuffle, the Soulja Boy

Džejms Braun je bio veliki doprinosilac socijalnom plesu. Popularizovao je nekoliko modnih plesova u 1970-im godinama. Njegove pridružene pesme ovim plesovima uključuju "(Do the) Mashed Potatoes", "Do the Boogaloo" i "Get on the Good Foot".


1970. godine, Don Kornelius je stvorio Soul Train.[35] Pre nego što su zvanično postali grupa, članovi Lokersa se pojavili na ovom šou. Predstavili su različite plesne pokrete. Disko je bio veoma popularan tokom 1970-ih, tako da su neki stilovi plesa u tom periodu potekli iz disko muzike, a ne iz fanka.[36] Hip-hop je postao više prisutan u osamdesetim godinama, a ovi interesi zajedno sa popularnošću Soul Traina pokrenuli su visoku uzlaznu tendenciju hip-hop socijalnog plesa.

Jedan od popularnijih socijalnih plesova stvorenih tokom 1980-ih bio je Keljina Glava. Ovaj ples imitira flopi pokrete vođe karikature, kako su prikazani u filmu iz 1988. godine. Ples u pesmi pod nazivom The Shuffle kombinuje tri socijalna plesa.

Ples iz pesme "Chicken Noodle Soup" je postao toliko popularan da je u jednom trenutku Jutjub imao preko 2.000 video klipova sa tim plesom.

Linijski plesovi[uredi | uredi izvor]

Ča Ča Slajd je primer urbanih linijskih plesova koji su nastali iz hip-hop pesama istog imena. Ovaj linijski ples ima isti osnov kao i Električni Slajd. Postoje varijacije Električnog Slajda, ali se ples uvek izvodi na pesmi "Electric Boogie".

Di džej Vili "Kasper" Peri je stvorio pesmu "Cha Cha Slide" 1996. godine za personalnog trenera. Pesma nije dobila komercijalno puštanje do 2000. godine kada je čikaška radio stanica WGCI-FM počela da je pušta kao deo svog repertoara. Ubrzo nakon toga, i druge radio stanice širom Sjedinjenih Američkih Država su počele da puštaju pesmu. 20. februara 2011. godine, plesači u Anehajmu, Kalifornija, postavili su Ginisov rekord jer je 2.387 ljudi izvelo ples.[37]

Pesma "Cupid Shuffle" je objavljena u februaru 2007. godine. U avgustu 2007. godine, 17.000 ljudi postavilo je svetski rekord kada su izveli taj ples u Atlanti. Nakon što je prikupio više od 16 miliona pregleda stranice, potpisan je za Interskop Rekord.[38]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „NPR : Breakdancing, Present at the Creation”. web.archive.org. 2010-11-24. Pristupljeno 2024-05-19. 
  2. ^ a b Chang 2005, p. 116.
  3. ^ Chang 2005, p. 76. 
  4. ^ Roug, Louise (February 24, 2008). "Hip-hop may save Bronx homes". Los Angeles Times. Archived from the original on October 20, 2012. Retrieved December 8, 2012.
  5. ^ Chang 2005, p. 79.
  6. ^ Chang 2005, p. 115.
  7. ^ "Uprocking?!". Spartanic.ch. Archived from the original on July 3, 2010. Retrieved February 13, 2010.
  8. ^ Chang 2005, p. 115
  9. ^ Chang 2006, p. 20. "Early influences on b-boying and b-girling also included martial arts films from the 1970s."
  10. ^ Pabon, Jorge. "Physical Graffiti... The History of Hip Hop Dance". DaveyD.com. Archived from the original on February 20, 2010. Retrieved July 31, 2009.
  11. ^ Taylor 2007, p. 170.
  12. ^ Guzman-Sanchez 2012, p. 135.
  13. ^ a b Assunção 2005, p. 190.
  14. ^ Taylor 2007, p. 170
  15. ^ Morgan 2008, p. 29
  16. ^ Delgado, Julie (September 26, 2007). "Capoeira and Break-Dancing: At the Roots of Resistance". Capoeira-Connection.com. WireTap Magazine. Archived from the original on October 20, 2011. Retrieved October 11, 2011.
  17. ^ Nelson 2009, pp. 32–33.
  18. ^ Guzman-Sanchez 2012, pp. 6–7
  19. ^ Hess 2007, p. xxi. "1973: The Lockers dance group is started in Los Angeles by Don Campbell, the inventor of the locking dance style..."
  20. ^ "The History of Locking". LockerLegends.net. Archived from the original on May 29, 2010. Retrieved July 30, 2009.
  21. ^ Chang 2006, p. 22
  22. ^ Garofoli, Wendy (April 1, 2008). "Urban Legend". Dance Spirit. Archived from the original on May 23, 2010. Retrieved November 24, 2010.
  23. ^ Guzman-Sanchez, T. (2012) "1965 and Soul Boogaloo", "The Oakland Funk Boogaloo Generation" Underground Dance Masters: Final History of a Forgotten Era. Praeger.
  24. ^ "Release dates for Breakin' (1984)". IMDb.com. Archived from the original on December 24, 2008. Retrieved August 16, 2009.
  25. ^ Scholss 2009, p. 60
  26. ^ Chang 2006, pp. 18–19. "Although dance forms associate with hip-hop did develop in New York City, half of them (that is, popping and locking) were created on the West Coast as part of a different cultural movement. Much of the media coverage in the 1980s grouped these dance forms together with New York's native dance forms (b-boying/b-girling and uprocking) labeling them all "breakdancing". As a result, the West Coast "funk" culture and movement were overlooked..."
  27. ^ Freeman, Santiago (July 1, 2009). "Planet Funk". Dance Spirit. Archived from the original on November 21, 2010. Retrieved July 30, 2009.
  28. ^ Guzman-Sanchez 2012, pp. 80, 104–106.
  29. ^ Guzman-Sanchez 2012, p. 57.
  30. ^ Guzman-Sanchez 2012, pp. 60–64.
  31. ^ Phillips, Jayvon (May 30, 2009). "'America's Best Dance Crew' and worldwide Diversity". Los Angeles Times. Archived from the original on February 23, 2012. Retrieved November 28, 2011.
  32. ^ Schloss 2009, p. 116.
  33. ^ Tawhiao, Carly (August 20, 2010). "ReQuest on top of the world". Central Leader. Archived from the original on October 24, 2012. Retrieved December 10, 2012.
  34. ^ Pagett 2008, p. 104.
  35. ^ Stelter, Brian (June 17, 2008). "After 38 Years, 'Soul Train' Gets New Owner". The New York Times. Archived from the original on November 28, 2016. Retrieved August 18, 2009.
  36. ^ Guzman-Sanchez 2012, p. 99.
  37. ^ Mochan, Amanda (February 25, 2011). "Largest cha-cha slide dance". GuinnessWorldRecords.com. Archived from the original on March 4, 2011. Retrieved October 17, 2011.
  38. ^ Crosley, Hillary (October 1997). "Song and Dance Routine". Billboard. Vol. 119, no. 43. pp. 14–15. ISSN 0006-2510. Retrieved September 13, 2011
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Корисник:Dejanaavt/песак&oldid=27799277”