Korisnik:Leeeenaaa/pesak

Jabuka

(lat. Malus pumila syn. Malus domestica) vrsta je drvenaste biljke iz porodice Rosaceae, kao i ime njenog ploda (naučno ime ploda je pomum). Postoji preko 7.500 kultivara domaće jabuke.

Domaća jabuka je listopadno drvo visine do 12 m, sa gustom krošnjom. Listovi su naspramno raspoređeni, ovalni sa izraženim vrhom i nazubljenom ivicom. Cvetovi su bele boje (početkom cvetanja rozikasti), sa 5 kruničnih i 5 čašičnih listića. Plod sazreva krajem leta i tokom jeseni.

Poreklo domaće

jabuke

Estonski kultivar 'Telisar', razvijen tokom 1920-ih. Domaća jabuka (Malus domestica Borkh.) je verovatno hibridnog porekla, a nastala je u centralnim delovima Azije. Njoj najsrodnija vrsta, Malus sieversii, se još uvek može naći na planinama u Kazahstanu, Kirgistanu, Tadžikistanu i nekim delovima Kine, na visinama između 1.200 i 1.800 m iznad nivoa mora. Kako su kroz ovaj predeo prolazili putni pravci koji su povezivali Kinu sa Bliskim istokom i Evropom, verovatno su putnici ti koji su doprineli rasprostiranju jabuke van svoje domovine. Postoje arheološki primerci jabuka iz Anadolije koji su stari nekih 8.500 godina, mada se još uvek sa sigurnošću ne može govoriti otkuda tu jabuke i da li su ih ljudi uzgajali.

Prvi podaci o kultivaciji jabuke govore o uzgoju u Anadoliji i severnoj Mesopotamiji u drugom milenijumu p. n. e. Do 500. godine p. n. e. jabuka je verovatno bila uzgajana širom Persijskog carstva. Kada je Aleksandar Makedonski zavladao Persijom oko 300. godine p. n. e. uzgoj jabuke se proširio kroz grčki (helenski) svet. Teofrast je razlikovao slatku domaću jabuku i kiselkaste divlje.

Sa razvojem Rimskog carstva razvilo se i voćarstvo, a domaća jabuka se proširila ka zapadnoj i severnoj Evropi. Sa širenjem svog areala, domaća jabuka je dolazila u kontakt sa divljim vrstama roda Malus, često je hibridizovala i obogaćivala svoj genotip. Takođe je jako brzo zamenila ove divlje vrste u životu ljudi, tako da su one najpre potisnute a potom i verovatno iščezle. Ovo bi značilo da jabuke koje su jeli Kelti, Franci, Gali i druga germanska plemena, kao i Stari Sloveni, više ne postoje na planeti.

Od 13. veka n. e. jabuke su postale veoma uzgajana vrsta širom Evrope. Tokom 16. i 17. veka evropski kolonisti prenose jabuku u Amerike. Sredinom 17. veka prenose je u Južnu Afriku. Krajem 18. veka počinje uzgoj jabuke u Australiji i na Tasmaniji. Tako domaća jabuka može zahvaliti napretku civilizacije na širenju areala.

Proizvodnja Prema podacima FAO (Međunarodna organizacija za poljoprivredu i ishranu), u svetskoj proizvodnji kontinentalnog voća jabuka zauzima prvo mesto sa proizvodnjom od 63.151.867 t (prosek za period 2000/2009. god.), odnosno površinom od 4.995.101 ha. Iako se svetska proizvodnja jabuke odvija na svih 6 kontinenata, njen najveći deo je koncentrisan na tri kontinenta: Aziju, Evropu i Severnu Ameriku. Azija je kao kontinent najveći svetski proizvođač sa 56,84% ukupne svetske proizvodnje. Proizvodnja jabuke u Evropi čini 24,79% svetske proizvodnje, a u Severnoj Americi 8,42%.