Korisnik:VukovicAndrija/pesak
Valeri Mihailovič Sablin | |
|---|---|
| Datoteka:Valery Mikhaylovich.jpg Valeri Sablin | |
| Datum rođenja | 1. januar 1939. |
| Mesto rođenja | Lenjingrad, RSFSR, Sovjetski Saveѕ |
| Datum smrti | 3. avgust 1976. (36/37 god.) |
| Mesto smrti | Moskva, RSFSR, Sovjetski Saveѕ |
Valeri Sablin[uredi | uredi izvor]
Valeri Mihailovič Sablin (Ruski:Valériй Miháйlovič Sáblin; 1. januar 1939. - 3. avgust 1976. godine) bio je oficir sovjetske mornarice.Novembra 1975, zbog udaljavanja od komunističkih ideala i bujne korupcije i stagnacije u Sovjetskom Savezu za vreme vladavine Leonida Brežnjeva, plašići se da su revolucija i otadžbina uopasnosti, otpočeo je pobunu u nadi da će započeti političku revoluciju i da će vratiti stari lenjinistički poredak u Sovjetskom Savezu. Njegova pobuna je bila neuspešna i pogubljen je devet mesesci kasnije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Sablin je rođen 1939. godine u Lenjingradu, njegov otac je bio pomorski oficir. Diplomirao je na Petrogradskom pomorskom institutu (tada Lenjingradskom) 1960. godine i Lenjin vojno-političkoj akademiji 1973. godine i postavljen kao vojni oficir,služio je u sovjetskoj severnoj floti (ruska flota u artiku). Bio je i člah sovjetske komunističke partije. Sa 23 godine, 1962. godine, napisao je pismo Nikiti Kruščevu "da se reši socijopata i korumpiranih elemenata u komunističkoj partiji", zbog čega je i ukoren.[1]
Pobuna[uredi | uredi izvor]
Valeri Sablin, 8. novembra 1975. godine (58. godišnjica oktobarske revolucije), preuzeo je protiv podmorničku fregatu Storožev (Ruski:Storoževoй što znači stražar), klase burevestnik , i pritvorio kapetana broda i ostale oficire koji se nisu pridružili njegovoj revoluciji u brodksu oficirsku menzu, Oficirima koji su ostali uz njega održao je sledeći govor: "Velika Rusija treba da bude vodeća država ovoga sveta, ne pohlepna zemlja vođena Brežnjevom "[1] . Sablinov plan je bio da brod sprovede od riškog zaliva do finskog zaliva, pa sve do Lenjingrada putem Neva reke, privezivajući se na krstaricu Auroru, gde bi protestovao preko radija i televizije protiv bujne korupcije Sovjetskog Saveza pod Leonidom Brežnjevom. Kada su sovjetske vlasti doznale poslale su ukupno 10 bombardera i 13 ratnih brodova. Umeđuvremenu posada Storoževa se pobunila protiv Sablin i upacala ga u koleno, kao i oslobodila kapetana i ostale oficire. Nakon što je Storožev onesobljen od strane bombardera i ratnih brodova, priveden je luci gde je Sablin uhapšen od strane KGB. Sablinu su oduzeti svi vojni činovi i zasluženja. Optužen je za izdaju, za šta je kazna uobičajno 15 godina zatvora, ali osuđen je na pogubljenje koje je bilo izvršeno 3. avgusta 1976 . godine. U pritvoru Sablina su tukli, mučili i iscrpljivali glađu.
Ovaj incident je inspirisao roman Tom Klensija The Hunt for Red October.
Internacionalna reakcija[uredi | uredi izvor]
- ^ a b Egorov, Boris (2018-11-09). „How did a Navy officer organize one more revolution in the USSR in 1975?”. Russia Beyond (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-06-10.