Muzej Pabla Pikasa u Parizu
Nacionalni muzej Pabla Pikasa (fran.Musée Picasso) u Parizu čuva najveću kolekciju dela Pabla Pikasa na svetu. Nalazi se u srcu Pariza, u okrugu Le Mare, u okviru potpuno renoviranog Hotela Sale, podignutog u 17. veku i klasifikovanog kao istorijski spomenik. Kroz svoj kvalitet, širinu i raznovrsnost zastupljenih umetničkih polja, zbirku i privremene izložbe, može se sagledati celokupno Pikasovo delo, slikano, vajano, gravirano i crtano, kao i evokacija umetnikovog stvaralačkog procesa.[1]
Hotel "Sale"[uredi | uredi izvor]
Hotel je korišćen kao Venecijanska ambasada, a zatim i kao skladište književnosti tokom Revolucije. U 19. veku je pretvorena u internat, u sedište Centralne umetničke i manufakturne škole, a zatim u izložbenu radnju bronzanog radnika Anrija Viana.[2]
Izgradio ga je farmer poreza na so, Pjer Ober. On je svoje bogatstvo stekao 1630-1640-ih na raznim šemama, uključujući povoljan brak. Da bi na kraju postao važan finansijer na pariskom tržištu i savetnik i sekretar kralja. Pridruživši se kancelarijama za porez na so, Pjer Ober koji je prikupljao porez na so kao paušalni iznos u ime kralja, učvrstio je svoj položaj. Njegov položaj stvorio je ime za kuću, koja je ubrzo postala poznata kao Hotel Sale („sale“ što znači „slan“ na francuskom).[3]
Odeljenje za istorijske spomenike je započelo program restauracije 1974. U martu 1975., nakon razmatranja, gradsko veće Pariza je potvrdilo da će Hotel Sale zaista biti smešten Muzej Pikasa, što je prirodan izbor s obzirom na to da je umetnikov rad proizveden u zidovima velikih privatnih vile i druge istorijske građevine. Pikasova umetnost je trebalo da zablista u višestrukim izložbenim prostorima posvećenim umetnosti 20. veka podeljenom između visoko savremene arhitekture i patrimonijalnih prostora. Zakup na 99 godina je dogovoren 1981. godine, grad Pariz je iznajmio hotel Sale od države za simboličnu sumu pod uslovom da izvrši renoviranje i brine o održavanju zgrade.
Kolekcija[uredi | uredi izvor]
Kolekcija obuhvata preko 5.000 dela i desetine hiljada arhiviranih dela. Zbog svog kvaliteta i obima, kao i spektra umetničkih formi koje obuhvata, ova kolekcija je jedina u svetu koja predstavlja i kompletan Pikasov naslikan, izvajan, graviran i ilustrovan opus i precizan zapis – kroz skice, studije, nacrte, sveske, bakrorezi u različitim fazama, fotografije, ilustrovane knjige, filmovi i dokumenti — umetnikovog stvaralačkog procesa
Nastala je od dve donacije državi koju su dali naslednici Pabla Pikasa 1979. i kasnije naslednici Žaklin Pikaso 1990. Tokom godina je proširena daljim izvanrednim akvizicijama. Pikasovu ličnu kolekciju državi su predali njegovi naslednici, u skladu sa željama umetnika. U početku je obuhvatao 50-ak dela starih i savremenih majstora koji su u zbirku ušli zahvaljujući donaciji 1973. godine.
Druga donacija njegovih naslednika 1978. godine proširila je ovu zbirku na oko 150 dela. Pikasovu ličnu arhivu su poklonili njegovi naslednici 1978. godine da bi bila prethodno klasifikovana pre nego što je ušla u nacionalne kolekcije 1992. (200.000 komada).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Picasso Museum Paris. Picasso Museum Paris collections. Hours”. Paris Digest (na jeziku: engleski). 2019-12-26. Pristupljeno 2024-01-28.
- ^ „The Musée Picasso in Paris”. www.france.fr (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-01-28.
- ^ „Musée Picasso Paris |”. Musée Picasso Paris (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2024-01-28.