Natpis iz Drerosa

Natpis iz Drerosa je najstariji sačuvani pisani zakon iz drevne Grčke. Otkriven je u Drerosu, drevnom naselju na ostrvu Krit, 1936. godine, a prvi put su ga objavili Pjer Demarnj i Anri van Efenter 1937. godine.

1936. godine u helenističkom rezervoaru u Drerosu otkriveno je trinaest kamena nispisana arhaičnim slovima. Kamenje izgleda potiče od istočnog zida Apolonovog hrama i sačinjava ukupno osam natpisa ili fragmenata natpisa. Ovakav prikaz zakona u javnosti, često u svetilištima, česta je karakteristika arhaičnog kritskog zakona. Natpis iz Drerosa je najduži od ovih osam zakona.

Drerosov zakon uklesan je u bloku sivog škriljca koji meri 1,74m x 0,25m x 0,35m. Na bloku su ispisana velika, nepravilna slova (visoka oko 0,02 do 0,05m). L. H. Džefri opisao je slova kao „visoka, tanka i raštrkana“ i napominje da podsećaju na pismo na Posveti Nikandre. Postoje četiri puna reda teksta i pored toga još i reč uklesana manjim slovima između prvog i drugog reda. Prva tri puna reda napisana su na način bustrofidona – tj. Naizmenično s desna nalevo i sleva nadesno, ali četvrti red započinje novu klauzulu i ponovo počinje s desne strane – ovo je prvi poznati primer ovog sistema paragrafisanja u grčkom tekstu.

Tekst potiče iz druge polovine sedmog veka pre nove ere i najstariji je sačuvan grčki zakon. Zakon započinje prizivanjem boga i po zakonu svako ko zauzima funkciju kosmosa ne može ponovo da je zauzima deset godina nakon isteka mandata i svako ko krši zakon mora biti kažnjen i lišen građanskih prava. Završna klauzula zakona navodi kosmos, daimoi i dvadeset polisa koji polažu zakletvu kako bi potvrditi zakon. Ovo ograničenje vršenja funkcije kosmosa paralelno je sa natpisom iz Gortine, mada je u Gortini ograničenje vršenja funkcije bilo samo jednom u tri godine.