Opera bufa

Opera bufa (ital opera buffa komična opera) je italijanska vrsta komične opere. Razvila se u XVIII veku, delimično iz intermeca, koji su se izvodili između činova opere serije. U operi bufi muzičke tačke su povezane ili govornim dijalozima ili tzv. rečitativo sekom. Pojavila se kao izdanak ojačalog građanskog staleža i njegovog realističkog gledanja na muzičko pozorište. Građanstvu nisu više bili potrebni mitološki, fantastični i istorijski sadržaji koji su vladali libretima opere serije. Opera bufa iznosi na pozornicu ljude, karaktere i zbivanja iz svakodnevnog života, koji često ismevaju nezdrave društvene pojave. U operi bufi redovno nastupaju tipizirani likovi. U početku u operi bufi učestvuje mali broj izvođača, u njoj nema hora, a orkestarska pratnja je skromna. Operu bufu su izgradili kompozitori napuljske škole. Među najstarije zaokružene oblike ubraja se Trijumf časti (1718) A. Skarlatija, a najpoznatija od ranih opera je Služavka gospodarica (1733) Đ. Pergolezija. U prvom razdoblju opere bufe ističu se dela N. Logrošina i B. Galupija. S vremenom prodiru u nju elementi opere serije. Autori takvih kasnijih opera bufa su N. Pičini, Đ. Paizjelo, D. Čimaroza. Vrhunac ta vrsta opere doseže u delu Seviljski berberin (1816) Đ. Rosinija.

Literatura

• Weiss, Piero; Budden, Julian (1992). Opera buffa in The New Grove Dictionary of Opera. ed. Stanley Sadie, London. ISBN 978-0-333-73432-2. 
• Donald Grout. A Short History of Opera. New York, Columbia University Press, 1965.