Pavle Radivojević

S Vikipedije, slobodne enciklopedije

Pavle Radivojević (Sentandreja, 1759-1829, Verona), Sentandrejac, plemićkog roda i baron, general feldcajgermajster austrijski

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 1759. godine u gradiću Sentandreji, od oca Jovana pukovnika i majke Anastasije rođ. Turnaji. Pavlova braća su bili: Petar podpukovnik (umro 1820) i Stefan-Sinesije arhimandrit (umro 1832).

Radivojevići braća, Arsenije episkop, Simeon sveštenik (paroh u Sentandreji) i Jovan pukovnik, dobili su austrijsko plemstvo 3. avgusta 1763. godine.

Školovao ga je stric Arsenije episkop (više eparhija). Naučio je pored maternjeg srpskog i nemački i mađarski jezik. Napravio je uzornu vojničku karijeru u austrijskoj vojsci i dostigao najviša zvanja. Godine 1782. on je u činu kadeta u Petrovaradinskoj graničarskoj regimenti, a 1. maja 1788. godine dobio je čin podporučnika.[1] Pominje se zatim januara 1789. godine kao nadporučnik Radivojević u sastavu srpskog frajkora Branovačkog. Služio tada kao husar u Kneževićevom eskadronu srpskog frajkora. Od 1792. godine je ponovo premešten u frajkor, i u njemu novembra 1793. godine postaje kapetan. Unapređen je u čin majora septembra 1795. godine. Istakao se "tokom protivrevolucionarnih i protivnapoleonskih ratova".[2] Stiče čin oberstlajtanta (pukovnik) marta 1800. godine. Javlja se obrštar (pukovnik) 1801. godine kod 18-og puka Stjuart. Kao general-major Pavle baron Radivojević bio je komandant brigade u Banatu, stacioniran u Pančevu 1806-1807. godine. Dobio je čin general-majora 1. aprila 1807. godine, a avgusta 1809. godine stiče čin feldmaršal-lajtant u Temišvaru. Decembra 1810. godine prešao je u Petrovaradin.[3] Postao je posle 1813. godine komandant i vlasnik 48. infanterijskog (pešadijskog) puka.[4]

Bio je kao feldmaršal-lajtant od 1823. godine komandant vojske u Hrvatskoj, u Zagrebu. Te godine mu je vladika pesnik Lukijan Mušicki spevao pesmu odu: Pamjatnik baronu Radivojeviću godine 1823.. Bavio se u Zagrebu od 1823. godine, gde je kupio 1824. godine kuću, vrt i vinograd.[5] Tamošnje Srbe je revnosno štitio i pomagao.[6]

Kao artiljerijski zapovednik umro je u Veroni, u Italiji 15. jula 1829. godine.[7] Te godine je Josip Marić izdao u Budimu po drugi put pesmu: Plač Kraišnika po smerti priuzvišenoga g. Pavla barona od Radivojeviča. Ostavio je iza sebe sinove Stevana poručnika i maloletnog Antonija.

Gospodin Pavel Baron ot Radivojević, bio je austrijski general feldcajmajster i Komandirer u Hrvatskoj, tajni carski i kraljevski savetnik, kavaljer više ordena, za vojničke i ratne zasluge. Komandir je Leopoldovog ordena, riter ruskog ordena Sv. Ane i sardinskog Sv. Mauricija ordena i Lazara ordena velikog kavaljer.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda" 2. odeljenje, Beograd 1935.
  2. ^ Dalibor Brozović: "Hrvatska enciklopedija", Zagreb 1999.
  3. ^ "Građa iz zemunskih arhiva za istoriju Prvog srpskog ustanka 1804-1808.", Beograd 1955.
  4. ^ Wurzbach, Constantin von: "Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich", Wien 1872.
  5. ^ Dimitrije Vitković: "Srpska pravoslavna crkvena općina, parohija i škola u Zagrebu", Zagreb 1985.
  6. ^ Pavle Sofrić: "Momenti iz prošlosti i sadašnjosti varoši Sentandreje", Pančevo-Sentandreja 2005.
  7. ^ Toša Iskruljev: ""Raspeće srpskog naroda u Sremu 1914. godine i Mađari...", Zemun 1936.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Павле_Радивојевић&oldid=26968612”