Портал:Nauke o Zemlji/IzabraniČlanak april
Daljinska detekcija predstavlja metod prikupljanja informacija putem sistema koji nisu u direktnom, fizičkom kontaktu sa ispitivanom pojavom ili objektom. Naziv daljinska detekcija je slobodan prevod engleskog termina Remote Sensing.
Kada se govori o daljinskoj detekciji obično se misli na uređaje (bilo da su oni na avionu, spejs šatlu, satelitu) za prikupljanje podataka o životnoj sredini. Ipak, avion koji vrši aerosnimanja, opservaciju Zemlje ili satelit koji prati meteorološke promene, ultrazvuk kojim se kontroliše stanje ploda u materici ili uređaji za osmatranje svemira, sve su to vidovi daljinske detekcije. I pored toga, u savremenoj upotrebi, termin daljinska detekcija se vezuje pre svega za avio i satelitska snimanja i ne obuhvata termine medicinsko snimanje i fotogrametrija.
Princip daljinske detekcije se svodi na sistematsko merenje određenog energetskog polja i tumačenje utvrđenih anomalija razlikama u svojstvima ispitivanog objekta. Na istom principu se, kod istraživanja u geologiji, zasnivaju i svi geofizički metodi ispitivanja. Geofizika meri gravitaciono, električno, magnetno i druga energetska polja i njihove anomalije tumači razlikama u geološkoj građi. Daljinska detekcija koristi elektromagnetno energetsko polje. Po svojoj suštini ona, svakako, pripada geofizičkim metodima istraživanja.