RK Žitorađa

RK Žitorađa je rukometni klub iz Žitorađe, osnovan 1965. godine.

Kroz svoju dugu istoriju imao je više uspona i padova. U periodu od 1994. godine klub za dve godine uspeva da „preskoči“ dva ranga takmičenja i da se plasira u II saveznu ligu.

Trenutno se takmiči u Srpska liga Istok 2013/14..

Osnivanje kluba

Rukometni klub «Žitorađa» iz Žitorađe» je osnovan 1965. godine pod nazivom RK «Zadrugar», a kasnije RK «Čelik» Žitorađa. Najpre se igrao «veliki rukomet» koji je sušta suprotnost današnjeg rukometa. Veliki rukomet se igrao na fudbalskom terenu i ekipe su imale po 11 igrača. Čovek koji je osnovao rukomet u Žitorađi i otac rukometa je profesor fizičke kulture Bane Marković. Od 1965. godine od kada datira prvi zvanični zapisnik sa rukometne utakmice RK «Čelik» Žitorađa, koji je preteča današnjeg kluba RK «Žitorađa», do danas kroz rukometni klub je prošla čitava jedna plejada uspešnih ljudi opštine Žitorađa, topličkog regiona pa i Srbije. Pod nazivom «Čelik» Žitorađa klub datira od 1956. godine do 1993. U tom bezbrižnom vremenu utakmice su se igrale na igralištu od betona u školskom dvorištu pred puno navijača koji su bodrili svoj klub.. Od viđenijih ljudi koji su se bavili rukometom su bili budući predsednici opštine Žitorađa: Dragović Branko, Miomir Filipović i drugi u to vreme politički radnici: Rade Zlatković, Predrag Antanasković, Nikola Maljević, Mića Vulić, dr. Bora Kosić, a glavna zvezda kluba što se kasnije ispostavilo je bio sadašnji premijer i predsednik SPS Ivica Dačić koji je nastupao za RK «Žitorađa» oko 3 godine, dok ga škola i životne okolnosti nisu odvele dalje, što se kasnije pokazalo u jednu od najuspešnijih političkih karijera u Srbiji. Klub pod imenom RK «Čelik» Žitorađa egzistira do 1991 godine kada se u teškim vremenima gasi. Godine 1993. na inicijativu bivših igrača i zaljubljenika u rukometni sport kao i sportskih radnika pre svega Marković Saše, Bratislava, Nikole, Paje i Marija Maljevića, Zlatković Radisava, profesora fizičke kulture Milčev Dimitra, Miletić Radovana, dr. Bore Kosića, Miće Vulića, Antanasković Saše se održava osnivačka skupština RK «Žitorađa» iz Žitorađe koji tada menja ime i nosi naziv svoga mesta.

Procvat rukometa

Sa nastankom ovog kluba nastaje i procvat rukometne igre u Žitorađi.

Organizacioni deo kluba preuzimaju dr. Bora Kosić kao predsednik, direktor Doma kulture Mića Vulić, profesori fizičke kulture Miletić Radovan i Milčev Dimitar. Klub počinje da se takmiči u drugoj srpskoj ligi grupa «Istok» i već prve godine u konkurenciji ekipa, «Planinka» Kuršumlija, «Jastrebac» iz Blaca, «Radana» iz Lebana, «Svrljiga» i drugih uspeva da sa plasira u prvu srpsku ligu već prve godine.

Nova plejada igrača koja su igrala na strani tj. u drugim klubovima, nemajući svoj klub pre svega Paja Maljević, Saša Marković, Filipović Živojin, kao i igrači koji su ranije nastupali, Dragan Stanković-Pajta, Golubović Goran-Pajkaš, Stamenković Bora-Pida, Miljković Goran-Džeri sa novim igračima Maljević Mariom, Kosić Bobanom, Radivojević Miljanom čine okosnicu jednog novog tima i pod vođstvom trenerskog tandema Milčev-Miletić kreću u plasman za veći rang.

Ovaj uspešan povratak rukometaša RK «Žitorađa» se pročuo te je sledeće godine klub pojačan sa igračima iz RK «Porečje» iz Vučja gde je više godina pre toga nastupao Paja Maljević i tada su stigli u klub Ilić Alen iz Niša, Antić Predrag i Nikolić Vukadin iz Vučja kao i trener Vlada Nikolić takođe iz Vučja.

Ovako formirana ekipa sa igračima visoke klase je prve godine u prvoj ligi u konkurenciji klubova RK «Topličanin» iz Prokuplja, RK «Mašinac» iz Niša, RK «Dubočice» iz Leskovca, RK «Planinke» iz Kuršumlije krenula u novu sezonu i ostvarila 7 mesto u konkurenciji 16 ekipa.

Već sledeće godine ne prestaju ambicije i nakon upoznavanja sa novom ligom ekipu kao predsednik preuzima Radoslav Zlatković tada sekretar topličkog okruga, a za trenera se dovodi poznati stručnjak Nikolić Dragan iz Prokuplja. Ekipa koja je bila izuzetno organizovana na svim nivoima kreće i počinje da ruši sve pre sobom te sezonu završava na prvom mestu i uspeva da se plasira u tadašnju drugu republičku rukometnu ligu Srbije. Sa plasmanom u najveći rang takmičenja od kada postoji RK «Žitorađa» i njegova preteča RK «Čelik» uz svesrdnu pomoć Ivice Dačića kao starog rukometnog radnika se otvara i prelepa sportska hala u Žitorađi koja je bila uslov takmičenja u tadašnjoj drugoj ligi.

Ušavši u navedenu ligu RK «Žitorađa» prevazilazi sredinu u kojoj postoji i u konkurenciji klubova iz Užica, Kosovske Mitrovice, Đakovice, Prizrena, Majdanpeka, Bora, «Napretka» iz Kruševca, «Hebe» iz Bujanovca. Već prve godine uspeva da izbori status stabilnog drugoligaša. Simptomatično je da su utakmice igrane u sportskoj hali u Žitorađi koja je postala «bastion» RK Žitorađa, jer je na svakoj utakmici prisustvovalo više od 1000 gledalaca. Zaglušujuća buka i užarena atmosfera pri svakoj utakmici davali su krila mladim rukometašima RK «Žitorađa». Retko koja ekipa se mogla pohvaliti u to vreme da je osvojila bodove u sportskoj hali «Teheran» kako su je proglasili protivnički igrači zbog zaglušujuće buke u njoj.

Pri samom uzletu i neslućenom napretku rukometa u Žitorađi sudbina se poigrala sa Srbijom te je 1999. godine prekinuto prvenstvo usled NATO agresije na Srbiju. Možda je ekipa koja je tada nastupala sa braćom Maljević, najboljim strelcem lige «Bombarderom sa Prepolca» Milojković Zoranom i najboljim igračem lige Perić Ivanom iz Kuršumlije igrala najlepši i najubojitiji rukomet. Trener ekipe je bio dr profesor Saša Marković profesor na katedri rukomet na fakultetu fizičke kulture u Nišu.

Plasman u prvoj republičkoj rukometnoj ligi

Čudo nije prestajalo već 2000. godine usled napuštanja rukovodstva kluba, zbog političke situacije u zemlji vođenje ekipe preuzimaju sami igrači, Paja Maljević, Mario Maljević, Filipović Živojin, Antanasković Saša-Coki, i za predsednika kluba postavljaju dr Tomu Ilića profesora na Višoj poljoprivrednoj školi u Prokuplju. Ponovo se zida srušena kula i nakon početnih poteškoća RK «Žitorađa» postaje strah i trepet za mnoge klubove. U tom periodu RK «Žitorađa» uspeva da se plasira u Prvu republičku rukometnu ligu Srbije gde igra i danas 14 godina kasnije. Sa tradicionalno malim budžetom koji siromašna opština Žitorađa nije mogla da odvoji, ali velikim znanjem i voljom rukometaši Žitorađa postaju nadaleko čuveni po svojoj borbenosti.

Navešćemo primer da su u Novom Pazaru pred oko 2000 navijača, ekipi koja nije izgubila na domaćem terenu 15-godina jedino rukometaši našeg kluba uspevaju da tri godine ostanu neporaženi. Uvek su bili pozdravljeni aplauzom i najvećim počastima od strane korektne Novopazarske publike. Pobedama protiv ORK «Niša» u Nišu, budućeg superligaša, «Epoksida» u Priboju takođe budućeg superligaša tadašnji igrači su ušli u istoriju svoga kluba. Sav taj rad je prepoznao i Rukometni Savez Srbije gde 2005 godine RK «Žitorađa» dobija «zlatnu plaketu» rss za razvoj rukometa. Pokazujući svojim primerom kako se vodi klub i na taj način oduševljavajući sve rukometne radnike iz cele Srbije mladi rukometaši i članovi uprave našeg kluba preskačući sve prepreke uspevaju da naprave fantastično organizovan klub.

Svi su se čudili kako naš klub uspeva sa najmanjim finansijskim sredstvima bude uvek u gornjem delu tabele jedne teške lige, u konkurenciji samih gradova Jagodina, Užice, Bor, Majdanpek, Niš, Prokuplje, Negotin, a da se u nižem rangu takmiče Aleksinac, Pirot, Paraćin, Ćuprija, Bela Palanka i drugi klubovi. Recept je samo jedan. Svi u klubu su davali sebe i svi su radili volonterski.

Period posle 2005. godine možemo nazvati završnim stadijumom razvoja rukometnog kluba, mada se to ne može nikada reći. Oformljene su mlađe selekcije od dečaka iz pre svega OŠ»Toplički heroji» u Žitorađi koje je počeo da trenira Paja Maljević. Već za dve godine, godište 1998 se plasiralo na završni turnir državnog prvenstva u Kruševcu u konkurenciji «Crvene zvezde» iz Beograda, »Napretka» iz Kruševca, »Sintelona» iz Bačke Palanke i drugih giganta rukometne Srbije. Dečaci su pobrali aplauze i izgubili od «Crvene zvezde» sa jednim golom razlike. Razlika u selekciji je bila vidljiva da su zvezdini dečaci u proseku bili « za dve glave» viši od dečaka iz Žitorađe. Tada kreće još veći rad sa decom. Ove godine 2014. su se selekcije 1998. i 1999. ponovo plasirale na završni državni turnir u kome će se takmičiti sa 16 najboljih ekipa iz Srbije.

Nove nade

Usled popularizacije rukometnog sporta u Srbiji grupa devojčica njih oko dvadesetak je samoinicijativno počela da dolazi na treninge muških mlađih selekcija u sportskoj hali u Žitorađi. Prepoznavši to Paja Maljević je sa grupom rukometnih radnika pre svih Tasić Ivicom, Stamenković Borom, Pilović Srđanom 2013 godine održao osnivačku skupštinu i razvilo se još jedno rukometno čedo u Žitorađi. Nastao je ŽRK «Žitorađa». Već iste godine je počeo da se takmiči u drugoj rukometnoj ligi «Morava» i da postiže značajne rezultate. Ova ženska ekipa je formirana od devojčica iz Žitorađe bez ijedne devojčice sa strane.

Prve prvenstvene utakmice su pokazale da je Žitorađa pogodno tlo za razvoj ženskog rukometa. Danas ženska selekcija ima prvi tim u kome se takmiči oko 20 igračica kao i školu rukometa u kojoj ima trenutno oko 70 polaznika mlađih uzrasta. Lokalna samouprava koja je prepoznala značaj sporta je u 2013. godini u sportskoj hali zamenila dotrajali parket i postavila rukometnu podlogu «tarafleks» koja je na najvišem nivou za bavljenje rukometnim sportom. Povećan je broj termina za treninge mlađih selekcija i već je to dalo rezultate. Nekoliko talentovanih dečaka je već otišlo u Beograd i Niš na poziv tamošnjih klubova koji su prepoznali njihov veliki talenat. Možda su to novi budući asovi rukometnog sporta u Srbiji. Zapamtite imena Miljković Milan, Zlatanović Dušan, Mrdaković Ognjen, Marković Blagoje, Ilić Dejan, Maljević Veselin, brzo ćete čuti za njih.

Jedna od najvećih nagrada koju je dobio RK Žitorađa pored zlatne plakete rss su i «Svetosavska povelja» topličkog okruga 2014. godine, proglašenje najboljeg sportskog kolektiva u Toplici 1997. godine.