Univerzalni transporter
| Univerzalni transporter | |
|---|---|
|
| |
| Osnovne karakteristike | |
| Zemlja porekla |  Ujedinjeno Kraljevstvo
|
| Namena | oklopni transporter |
| Proizvođač | Vikers-Armstrong |
| Uveden u upotrebu | 1934. |
| Povučen iz upotrebe | 1960. |
| Broj primeraka | 113.000[1] |
| Brzina na putu | 53 km/h |
| Doseg | 150 km |
| Dimenzije i masa | |
| Dužina | 3.76 m |
| Širina | 2.11 m |
| Visina | 1.60 m |
| Težina | 3.6 t |
| Oprema | |
| Glavno naoružanje | mitraljez Bren/nema (AOP) |
| Sporedno naoružanje | PT puška Bojs (PIAT)/minobacač od 50 mm |
| Oklop | 12 mm |
| Motor | Ford V8 |
| Snaga (KS) | 85 KS |
| Vešanje | Horstman |
| Posada | |
| Posada | 4-5 |
Univerzalni transporter (eng. Universal Carrier) bio je britanski oklopni transporter iz perioda pre Drugog svetskog rata.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Univerzalni transporter nastao je evolucijom tanketa Karden-Lojd i raznih tipova predratnih oklopnih transportera.[2] Do 1. septembra 1939. proizvedeno je 1.874 vozila, pored još 2.346 starijih Bren transportera. Do kraja rata proizvedeno je preko 30.000 Univerzalnih transportera naoružanih mitraljezom (tipa Bren), 13.000 nosača minobacača od 75 mm i još 5.000 AOP izviđačkih vozila za artiljerijske jedinice opremljenih radio-vezom.[1]
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Univerzalni transporter imao je nizak, otvoren zaklon na zadnjem delu, dok je vozač sedeo napred i levo, a nišandžija desno od njega. Obično je bio naoružan Brenovim mitraljezom, ali uz njega je mogao ići i Vikersov mitraljez ili Bojsova protivtenkovska puška (u tom slučaju Bren je bio pomeren na sredinu). U zadnjem odeljku mogla su se smestiti još dvojica ljudi.[2]
Varijante[uredi | uredi izvor]
Postojale su još dve specijalizovane varijante: AOP (eng. Armoured Observation Post) specijalizovan za artiljerijske isturene osmatrače, bez oružja, ali sa radio aparatom pozadi desno. Druga varijanta bio je nosač minobacača, sa minobacačem od 75 mm privezanim pozadi, malom količinom municije, vozačem i 4 artiljerca; ova vozila išla su u parovima: jedno je nosilo minobacač i 72 granate, a drugo ostatak posade i još 72 metka.[2]
U borbi[uredi | uredi izvor]
Svaki pešadijski bataljon imao je vod od 4 odeljenja, svako sa po 3 oklopna transportera-jedan sa mitraljezom Bren i radio-vezom, drugi sa mitraljezom Bren i protivtenkovskom puškom Bojs (kasnije PIAT) i treći sa mitraljezom i minobacačem od 50 mm. Oklopni transporter bio je britanski izum: nijedna druga država nije ih usvojila tokom Drugog svetskog rata, zbog velikih troškova i relativno male efikasnosti u borbi, ali su ostali popularni u britanskoj vojsci sve do kasnih 50-ih godina.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ness, Leland (2002). Jane's-World War II Tanks And Fighting Vehicles-The Complete Guide. London: HarperCollinsPublishers. ISBN 978-000711228-9.
| Normativna kontrola: Državne |
|---|
