Харингача
| Haringača | |
|---|---|
_P._Kumm_186612.jpg)
| |
| Naučna klasifikacija | |
| Carstvo: | |
| Divizija: | |
| Klasa: | |
| Red: | |
| Porodica: | |
| Rod: | |
| Vrsta: | L. cristata
|
| Binomno ime | |
| Lepiota cristata | |
| Sinonimi[1] | |
Heringača je otrovna pečurka (lat. Lepiota cristata), na šta odgovara njen miris. Rasprostranjena je svuda.[2]
Klubok[uredi | uredi izvor]
Od 2-3 centimetra, u mladosti zvonolik ili čunjast sa zaobljenom izbočinom, kasnije se širi i spušta, ostavljajući izbočinu na temenu. Na kožnatobeloj ili savim beloj svilekastoj osnovi pokriven krljuti, krupniji na vrhu i sve manji do ivice, dok ne postanu tačkaste. Krljušti su polegle, boje lešnika, okerriđe, smeđeriđe, u jednom slučaju čak i vinsksmeđe. Skoro koncentrično raspoređene.[2]
Listići[uredi | uredi izvor]
Su slobodni, gusti, različite dužine, oko 2,5 milimetara široki, malo trbušasti. Kožnatobele boje ili bele sa daškom žute boje.[2]
Boja[uredi | uredi izvor]
Bela
Stručak[uredi | uredi izvor]
Od 3-5/0,2-0,4 centimetara, valjkast nadole belji, ali bez bulbe. Gladak ili tek pri dnu jedva vidljivo okomito urezan, svileno blistav, belji ili ispod prstena prema dnu sve više smeđ. Cevasto šupalj. Prsten opnast, ali tanak, uzak i nepostojan.[2]
Meso[uredi | uredi izvor]
Tanko, prilično elastično, belo, onekad u gornjem delu kore stručak sivkasto, u donjem kao ambra. Ukus jak, miris odbojano oštar na hemikalije.[2]
Mikroskopija[uredi | uredi izvor]
Spore, sa strane gledane, metkastog oblika, na široj strani sa mamuzom, koja je okrenuta većinom vodoravno, ali ukoso ili okomito nadole, od 6-7,8 mi.[2]
Stanište[uredi | uredi izvor]
U skupinama najviše na livadama i parkovima, duž staza, travnatim šumama, pod grmljem. Veoma zastupljeni kod nas, gotovo nema kraja bez e.[2]
Doba[uredi | uredi izvor]
VI-XI
Slične vrste[uredi | uredi izvor]
Postoji dsetak sličnih malih ljuskaša, iz roda Lepiota koje su sve nejestive, a ponekad otrovne, posebno one koje imaju vinskosmeđe boje. Često se zamenjuju sa nerazvijenim sunčanicama.[2]
