Helidrom

Helidrom je posebna kategorija aerodroma namenjena za bezbedno baziranje, voženje, poletanje i sletanje helikoptera. Jedan helidrom mora da ima sve elemente kao i aerodrom stom razlikom što pored poletno-sletne staze, posebno ima i određen broj sletišta.

Prema Konvenciji za međunarodni civilnu avijaciju ICAO, (Aneks 14 - deo II – Helidromi, Čikaške konvencije^[1]^[2] helidromi se dele na;

helidrome za javni vazdušni saobraćaj (razvrstavaju se u 3 kategorije A, B. C),
helidrome za obučavanje letačkog osoblja
helidrome za potrebe pojedinih struktura uprava i organizacija (helidromi za vlastite potrebe).

Manevarske površine helidroma[uredi | uredi izvor]

Načelno jedan helidrom poseduje sledeću infrastrukturu;

poletno-sletnu stazu (PSS),
sletišta ili prostor, poznat kao helipad,
objekte, uređaje i opremu za rukovođenje letenjem,
mesta i objekate za specijalne potrebe.

Poletno-sletna staza[uredi | uredi izvor]

Poletno-sletna staza na helidromu ima sva obeležja kao na ostalim aerodromima. Poletno-sletnu stazu helikopteri koriste za poletanje sa zaletom i sletanje sa protrčavanjem.

Sletišta[uredi | uredi izvor]

Sletišta su određene površine na zemlji dimenzije dva prečnika glavnog rotora helikoptera. U centralnom delu sletišta uređena je platforma veličine 10х15 metara na koju helikopter pristaje. Udaljenost između dva susedna sletišta mora biti najmanje 50 metara. Nagib zemljišta na sletištima ne sme biti veći od 5°, a podloga sletišta mora biti čvrsta, bez prepreka u okolini, a rastinje mora biti niže od visine repnog rotora.

U građevinskom pogledu sletišta se dele na;

sletišta sa veštačkom podlogom, od betona, asfalta, čelika,
sletišta sa prirodnom podlogom; travnate, zemljane ili vodene površine, ugaženi sneg,
sletišta na plovnim objektima (brodovi, nosači aviona, platforme).

Sletišta su namenjena za vertikalno poletanje i sletanje helikoptera, uvežbavanje lebdenja sa nošenjem i bez nošenja spoljnjeg tereta i parkiranje. Poletanje sa sletišta može biti vertikalno (obuhvata kraće lebdenje iznad zemlje sa prelaskom u progresivni let) ili sa zaletom (kod preopterećenog helikoptera ili u cilju obuke), a uslovljeno je veličinom letelišta, preprekama oko njega, atmosferskiim uslova i ukupnom težinom helikoptera.

Na svakom aerodromu, bez obzira na kategoriju, gde baziraju i druge vrste vazduhoplova, određuju se sletišta kružnog oblika koja sa obavezno označavaju oznakom Н u sredini. Sletišta se mogu, po istom principu (sa oznakom Н u sredini, urediti i van aerodroma i helidroma (u bolnicama, na poslovnim zgradama, skijalištima, autodromima, industrijskim i drugim poslovnim objektima...).

Takođe sletišta mogu biti locirana i na plovnim objektima razne namene (putnički, teretni i ratni brodovi, nosači aviona, platforme za eksploataciju nafte na moru...). U vazduhoplovno-tehničkom pogledu ova sletišta imaju sve karakteristike zemaljskih, izuzev procedure sletanja koja je za pilote nešto specifičnija nego na zemaljskim sletištima i helidromima.

Objekti, uređaji i oprema za rukovođenje letenjem[uredi | uredi izvor]

Mesta i objekati za specijalne potrebe.[uredi | uredi izvor]

Drugi uobičajeni delovi helidroma su hangari, prostori za gorivo, objekti za prijem putnika i osoblja kao i drugi objekti specifične namene.

Kao i aerodromi helidromi se razmeštaju u blizini naselja, s tim da se oni, zbog manjeg potrebnog prostora, mogu locirati i bliže gradskim naseljima. A sletišta se mogu locirati i u većim gradskim aglomeracijama (gradsko jezgro, kompleksi hotela i sl.). Veliki i važni objekti, poput velikih državnih kompleksa, velikih luksuznih hotela ili velikih regionalnih bolnica, mogu imati sletišta i na njihovom krovu.