Četiri apostola
.jpg)
Četiri apostola naziv je diptiha velikog nemačkog renesansnog slikara Albrehta Direra. Kao njegovo poslednje veliko delo, naslikana je od 1523—1526. godine. Iako je namenjena za grad Nirnberg, bavarski princ Maksimilijan II došao je u posed slike 1627. godine, zahvaljujući pritisku na gradske oce. Od te godine slika se nalazi u Minhenu. I pred svim pokušaja povratka slike u grad Nirnberg, od 1806. godine, ona nije vraćena. „Četiri apostola” prvi put su predstavljena javnosti 1526. godine u gradu Nirnbergu, koji se 1525. pridružio luteranskim gradovima.
Zahvaljujući snazi slike, ali i njenim brojnim prenosivim grafikama, Direr je bio i ostao jedan od najuticajnijih umetnika 16. veka u Nemačkoj.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Albreht Direr, koji je rano postao sledbenik Martina Lutera nadajući se da će mu on dozvoliti da izradi njegov portret u bakrorezu, kao što je izradio portret drugih važnih reformatora,[2] poput Grunvalda, nastavio je slikati za svoje katoličke pokrovitelje.
Da je bio umetnik reformacije može se prepoznati po promeni slikarskog stila 1520—ih, u kome je on sa dotada dominantnim raskošom na slikama i mnoštvom likova, prešao na skromne prikaze jednostavnijih tema. Vrhunac takovog Direrovog pristupa je slika „Četiri apostola”, koja se s pravom smatra Direrovim „umetničkim testamentom”.
Opis[uredi | uredi izvor]
Na dve paralelne ploče Direr je naslikao po dva apostola značajna za protestantsku doktrinu. Mladi Ivan na levoj strani i stariji Pavle na desnoj. Luterovi omiljeni jevanđelisti, nalaze se jedan nasuprot drugoga u prvom planu. Iza Ivana viri, kao da čuči, stari Petar, prvi papa, držeći ključ Crkve u ruci. Takođe je i Marko, gotovo potpuno pokriven Pavlom, čijem su se učenju snažno divili protestanti.[3]
-
Apostol Ivan -
Apostol Pavle -
Apostol Petar -
Apostol Marko
_-_WGA07029.jpg)
_-_WGA07027.jpg)
Citati iz apostolskih pisama ispod njih su izvedeni iz Luterovog prevoda Biblije, a odabrani su kako bi upozorili grad da ne prihvata ljudske greške i pretvaranje (lažne proroke) kao Božju volju, nego da slede reči iz Novog zaveta. Tako oni predstavljaju zalog protiv katolika, podjednako kao i protiv radikalnih protestanata, kao i, u opštem smislu, četiri karaktera i kosmičku podelu na četvrtine: godišnja doba, prirodne elemente, doba dana i životna razdoblja.
Slika je zasigurno trebalo da pokaže mogućnost postojanja protestantskog slikarstva. Pa je pre nastanka slike Direr napisao:
| „ | Hrišćanina neće više zavoditi sujeverje slika ili moći kao što poštena čoveka na ubistvo ne navodi puko nošenje oružja. Jer taj koji obožava sliku, drvo ili kamen, zaista mora biti čovek koji ne razmišlja. Slika stoga donosi više dobra nego zla, ako je izvedena s poštovanjem, umetnički i vešto.[4] | ” |
.
Apostoli imaju vajarsku čvrstoću koja podseća na ranorenesansne skulpture, a njihovi teški nabori na Rafaelove likove sa slike Propoved Svetog Pavla u Atini koju je Direr sigurno vidio tokom svog putovanja u Holandiju 1521. godine.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Janson's History of Art, Pearson Education Ltd., 2007., New Jersey. ISBN 978-0-13-193455-9. str. 640.
- ^ Marilyn Stockstad, Art History vol. 2, Pearson Education Ltd., 2005., New Jersey. ISBN 0-13-145527-13. str. 680—681.
- ^ Zumthor, B., Durero, en el Diccionario Larousse de la Pintura, Planeta-Agostini. 1987. ISBN 978-84-395-0649-2.
- ^ James Snyder, Northern Renaissance Art: Painting, Sculpture, the Graphic Arts from 1350 to 1575, New York. . Oxford University Press. 1991.., pp. 347
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
