Bitka kod Ipsa
 | Ovaj članak sadrži spisak literature (štampane izvore i/ili veb-sajtove) korišćene za njegovu izradu, ali njegovi izvori nisu najjasniji zato što ima premalo izvora koji su uneti u sam tekst. Molimo vas da poboljšate ovaj članak tako što ćete dodati još izvora u sam tekst (inlajn referenci). |
| Bitka kod Ipsa | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo rat dijadoha | |||||||
 | |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
| Antigonidi |
Lizimahidi Antipatridi Seleukidi | ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
|
Antigon † Demetrije Poliorket |
Lizimah Seleuk Prepelaus Pleistarh | ||||||
| Jačina | |||||||
|
45.000 pešadije 25.000 lake pešadije 10.000 konjanika 75 slonova |
40.000 teške pešadije 20.000 lake pešadije 12.000 iranske konjice 3.000 teške konjice 400 slonova 100 skitskih bojnih kočija | ||||||
Bitka kod Ipsa odigrala se 301. p. n. e. u Frigiji tokom rata dijadoha (naslednika Aleksandra Makedonskog). Antigon i njegov sin Demetrije Poliorket se sukobljavaju sa Kasandrom (vladar Makedonije), Lizimahom (vladar Trakije) i Seleukom (vladar Vavilonije i Persije).
Uvod[uredi | uredi izvor]
![[ikona]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1c/Wiki_letter_w_cropped.svg/20px-Wiki_letter_w_cropped.svg.png){kind=small} | Ovaj odeljak bi trebalo proširiti. Možete pomoći dodavanjem sadržaja. |
Snage protivnika[uredi | uredi izvor]
Antigon je bio star 80 godina i posedovao je teritorije današnje Sirije, Turske, Libanona i Judeje. Imao je ogromnu armiju i dotad je pobedio mnoge neprijatelje. Imao je ukupno oko 80.000 vojnika, a od toga 45.000 vojnika teške pešadije, 25.000 vojnika lake pešadije, 10.000 konjanika i 75 slonova. Njegovi neprijatelji su imali nešto manje vojnika (oko 70.000 ), ali Seleuk je došao sa 400 slonova. To je bila jedina veća evropska bitka u kojoj su obe strane imale ratne slonove.
Početni raspored[uredi | uredi izvor]
Obe strane postavljaju falange u centar, a laku pešadiju i slonove isturaju napred. Kod strane saveznika Seleuk raspoređuje samo 100 slonova napred, a ostale drži u rezervi. Lizimah i Seleuk raspoređuju podjednako konjice na oba krila. S druge strane Antigon raspoređuje veđi deo i iskusniju konjicu na desnu stranu pod komandom Demetrija Poliorketa.
Bitka[uredi | uredi izvor]
U centru su se sreli laka pešadija i slonovi. Svaka od strana je pokušavala da ubada neprijateljske slonove, a svoje da štiti. Demetrije Poliorket napada konjicom savezničku levu stranu pod komandom Seleukova sina Antioha. Demetrije napreduje kroz savezničku levu strane, ali Seleukovi slonovi iz rezerve blokiraju Demetrijevu nameru da napadne savezničke falange.
U centru Antigonove brojnije i iskusnije trupe su bile bolje u bici, ali saveznički strelci sa konja udaraju na Antigonovu nebranjeno levo krilo. Zasuti strelama Antigonovi ljudi počeše gubiti nadu. Ubrzo je mnogo njih napustilo bitku. Obe armije su postale neorganizovane. Antigon uzaludno pokušava organizovati svoji armiju, ali gine pod kišom strela.
Posledice[uredi | uredi izvor]
Antigon je pokušao ponovo ujedinti Aleksandrovo carstvo. Ovim porazom i njegovom smrću pokušaj ujedinjenja je propao, a carstvo se definitivno deli na tri važna centra. Lizimah i Seleuk dele Antigonove azijske teritorije. Lizimah dobija zapadnu Malu Aziju, Kasandrov brat Kilikiju i Likiju, a Seleuk ostatak. Egipat ostaje pod Ptolemejidima, Makedonija i Grčka su drugi važan centar, a Seleuk sa Sirijom i Vavilonom predstavlja treći bitan centar.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Kingdoms of the Successors of Alexander: After the Battle of Ipsus, B.C. 301”. World Digital Library. 1800—1884. Pristupljeno 27. 7. 2013.
