Voleron

Voleron (grčki: Βολερον) je bila vizantijska tema u jugozapadnoj Trakiji.

Istorija

Voleron se po prvi put spominje sredinom 9. veka u Žitiju Svetog Grigorija Dekapolita, kako bi se opisalo područje između reke Nestos na zapadu, Rodopa na severu, Korpileja na istoku i Egejskog mora na jugu. Početkom 11. veka postala je posebna administrativna jedinica. Pominje se kao dijeceza 1047. godine. Kao tema, Voleron se pominje 1083. godine sa najmanje dva bandona: Mesinopolis i Periterion. Međutim, Voleron se najčešće pominje u sastavu tema Solun i Strimon. Nakon pada Carigrada 1204. godine tokom Četvrtog krstaškog rata, stvorena je Solunska kraljevina. Ona je osvojena od strane Nikejskog carstva. Oko 1246. godine, Jovan III Duka Vatac obnovio je Voleron kao posebnu administrativnu jedinicu (Voleron-Mesinopolis). Početkom 14. veka, tokom vladavine Paleologa, Voleron se ponovo ujedinio sa Strimonom i Serom, ali je njegov značaj opao. Voleron se 1344. godine pominje samo kao kastron (manja oblast sa utvrđenim gradom), a ne kao tema.

Nakon prodora Turaka u Voleron, serski gospodar Uglješa Mrnjavčević je osvojio zapadni deo ove pokrajine s jezerom Poru - tako je prevazišao granice Dušanove carevine u hristopoljskim klancima.

Literatura

• Gregory, Timothy E.; Kazhdan, Alexander (1991). „Boleron”. Ur.: Kazhdan, Alexander. The Oxford Dictionary of Byzantium. New York and Oxford: Oxford University Press. str. 304. ISBN 978-0-19-504652-6. 
• Ostrogorski, Georgije (1965). Serska oblast posle Dušanove smrti. Beograd: Naučno delo. 
• Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta. 
• Barišić, Franjo; Ferjančić, Božidar, ur. (1986). Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 6. Beograd: Vizantološki institut. 
• Škrivanić, Gavro A. (1961). „O južnim i jugoistočnim granicama srpske države za vreme cara Dušana i posle njegove smrti”. 11 (1960): 1—15.