Dakimakura
Dakimakura (jap. 抱き枕), takođe poznata kao holandska žena odnosno dač vajf (jap. ダッチワイフ, translit. dacchi waifu), poseban je predmet koji potiče iz Japana. Pojam potiče od japanskih reči „daki“ u značenju grliti i „makura“ u značenju jastuk. Potpuni prevod naziva ovog predmeta bio bi jastuk za grljenje, dok njegovi građa i izgled podsećaju na ortopedski jastuk.
Opšte odlike[uredi | uredi izvor]
Dakimakure su, kako im naziv i govori, jastuci za grljenje. Prilikom spavanja, korisnik, najčešće muškarac u dvadesetim godinama, obgrljuje ovaj jastuk i kao da je u naručju voljene osobe. Stoga se može reći da su ovakvi jastuci takozvani bezbednosni odnosno komforni predmeti, u čijoj upotrebi korisnik pronalazi psihološki mir i bezbenost, kao što deca doživljavaju plišane igračke.[1]
Materijali od kojih se prave variraju od pamuka i nepromočivih mikrovlakana do veštačke svile ili poliestera (obično naznačenih kao „japanski tekstil“), somota ili neke tkanine. Nezavisno od materijala, njihove se jastučnice ne smeju prati često, jer u suprotnom ilustracija izbledi. Kad je potrebno oprati ih, to se radi ručno i sa najmanje moguće trljanja.[2]
Preporučuje se fizičko čišćenje samo vidljivih fleka i to četkicom za zube, dok se pranje vrši potapanjem u hladnu vodu sa rastvorenim deterdžentom. Nakon dvadesetak minuta, dakimakura se ispira i stavlja na sušenje od osam do dvanaest sati, iskljuvičo na vazduhu. Proizvod može biti na naduvavanje, od gumastog materijala.[2]
Uprkos činjenici da im to nije osnovna namena, na Zapadu se dakimakure poistovećuju sa ljubavnim jastucima. Ljubavni jastuci postoje kao nedominantna podvrsta dakimakure i ne služe za grljenje, već su u pitanju seksualne igračke na naduvavanje. Zapravo, može se reći da su to proste seks-lutke. Mada su pravougaonog oblika, tj. nemaju ljudski oblik, na sebi imaju slike likova iz animea i mangi ili pak fotografije porno-glumaca u prirodnoj veličini i sugestivnim pozama.[3]
Većina savremenih dakimakura objedinjuje tradicionalnu i ljubavnu svrhu, pa se stoga sastoji iz dve strane. Na jednoj je slika ili fotografija odevene osobe, dok se na drugoj nalazi ista osoba u erotskom izdanju. Obično koštaju oko 10.000¥, što je oko sto američkih dolara ili sedamdeset pet evra, mada postoje primerci koji su duplo skuplji ili jeftiniji.[4] Kako bi izbegli plaćanje velike, odnosno za njih neprihvatljive količine novca, fanovi mogu pribeći i pravljenju dakimakura u kućnoj radinosti. Potrebno je samo kupiti jastuk odgovarajuće veličine i na jastučnicu zalepiti željenu sliku.[5]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Istorija samih jastuka za grljenje nije mnogo povezana sa današnjim predmetom. Naime, pretečom dakimakure smatra se žena od bambusa, bušna bambusna struktura koju su holandski moreplovci prilikom spavanja u Indoneziji (u kolonijalno doba, od sedamnaestog do dvadesetog veka) koristili kao način rashlađivanja. Zapravo, obgrlivši ovu strukturu, smanjivali su dodir sa posteljinom i poboljšavali provetravanje, a samim tim i hlađenje tela. Od ove upotrebe potiče naziv holandska žena.[6]
Tokom godina, ovakve strukture od bambusa dobile su i drugu svrhu — onu komfornog predmeta. Takav način stvaranja osećaja sigurnosti i psihološkog mira preuzelo je i lokalno stanovništvo, pa tako u savremenim istočnoazijskim zemljama postoje predmeti kao što su džufužen (kin: 竹夫人, zhufuren), džukbuin/džugbuin (korej. 죽부인, jukbuin/jugbuin) i čikufudžin (jap. 竹夫人, translit. chikufujin), sve u značenju žena od bambusa.[traži se izvor]
U Japanu se posebno razvila verzija čikufudžina od tkanine, svojevrsnog jastuka, a koja je nazvana dakimakura. Preplitanjem sa otaku kulturom, supkulturom kojoj pripadaju vatreni fanovi animea i mangi, tokom devedesetih godina dvadesetog veka počele su se proizvoditi dakimakure sa likovima tipa bišodžo i bišonen, dela animea i mangi posvećenom pažljivo nacrtanim i fizički privlačnim likovima. Sem takvih, prodaju se i jastuci za grljenje sa likovima iz poznatih franšiza, kao što su Kasumi iz video-igre Dead or Alive Xtreme Beach Volleyball, pa čak i one sa muškim likovima kao što je Eren Jeger iz serijala Shingeki no Kyojin.[7][8] Dakimakure imaju odjek i u mejnstrim kulturi, pa u epizodi iz 2010. godine jednu poseduje i Džejms Franko, lik iz američke komedije 30 Rock.[9]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Galbraith, Patrick W. (2009). The Otaku Encyclopedia. Tokyo: Kodansha International.
- ^ a b „Dakimakura Selection Guide”. Dakimakura. Arhivirano iz originala 16. 09. 2013. g. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „5 reasons why everyone should own a dakimakura”. Simply Otaku. Arhivirano iz originala 11. 11. 2013. g. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „Dakimakura Covers”. Hobby Search. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „My Kamina Dakimakura!”. How a Girl Figures. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „Dakimakura: Anime Pillows Too Close to Real Life”. Anime Jackpot. Pristupljeno 13. 09. 2013.[mrtva veza]
- ^ „Getting in Bed With the Customer”. Wired News. Arhivirano iz originala 09. 12. 2012. g. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „Attack On Titan Dakimakura Pillow Covers For Sale”. Otaku Tale. Arhivirano iz originala 11. 11. 2013. g. Pristupljeno 13. 09. 2013.
- ^ „NBC's 30 Rock features dakimakura lover James Franco”. Japanator. Arhivirano iz originala 11. 11. 2013. g. Pristupljeno 13. 09. 2013.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Galbraith, Patrick W. (2009). The Otaku Encyclopedia. Tokyo: Kodansha International.
