Divajn
Haris Glen Milstid - Divajn | |
|---|---|
 Divajn - glumac, pevač i dreg kraljica. | |
| Datum rođenja | 19. oktobar 1945. |
| Mesto rođenja | Baltimor,  Sjedinjene Američke Države |
| Datum smrti | 7. mart 1988. (42 god.) |
| Mesto smrti | Los Anđeles, Sjedinjene Američke Države |
| Zanimanje | Glumac, pevač, drag kraljica |
| Aktivni period | 1966–1988 |
| Veb-sajt | divineofficial |
Haris Glen Milsted (19. oktobar 1945 – 7. mart 1988), poznatijim pod umetničkim imenom Divajn bio je američki glumac, pevač i dreg kraljica. Uz pomoć nezavisnog producenta Džona Votersa, Divajn se proslavila glumeći ženske uloge na filmu i u pozorištu, i usvojila je svoju dreg personu u muzičkoj umetnosti.[1]
Rođen u Baltimoru, u saveznoj državi Merilend u konzervativnoj porodici. Za drag kulturu je počeo da se interesuje dok je radio kao ženski frizer. Upoznao je Votersa dok je istraživao hipi kulturu u svom gradu. Sam Volters ga je nazvao Divajn i nazvao ga je, između ostalog: "Najlepša žena na svetu, zamalo". Zajedno sa prijateljem Dejvidom Loharijem, pridružio se glumačkoj trupi "Dreamlanders", sa kojima je glumio u eksperimentalnim kratkim filmovima "Rimske sveće" (1966), "Pojedi svoju šminku" (1968) i "The Diane Linkletter Story", kao i u Votersovim dugometražnim filmovima "Mondo Trasho" i "Multiple Maniacs", takođe u drag-u, čime sve više privlači pažnju novinara. Najveću slavu u američkoj protivkulturnoj sceni mu donosi Votersonov sledeći film: "Ružičasti flamingosi" (1972) i koji je postao kultni film.[1]
Nakon sledećeg Votersovog filma "Female Trouble", Divajn prelazi na pozorišnu scenu u San Francisku, gde će nastupati u nekoliko avagardnih predstava, zajedno sa drag grupom "The Cockettes." ali i u nezavisnim predstavama "Žena iza rešetaka" i "Neonska žena" . Nastupio je i u nekoliko filmova koje je takođe režisirao Vaters "Poliester" i "Sprej za kosu" ali i u nekoliko filmova kao što je "Nevolja u umu" (1985), gde je glumio muške uloge, želeći da proširi svoj repertoar. Imao je i internacionalnu muzičku karijeru, a pesme je potpisivao Bobi Orlando. Umro je od kardiomegalije, kao posledica gojaznosti od koje je patio od ranog detinjstva.[1]
Mladost[uredi | uredi izvor]
Detinjstvo (1945—65)[uredi | uredi izvor]
Haris Glen Milsted je rođen 19. oktobra 1945. godine u Baltimoru. Njegov otac je Haris Bernard Milsted (1. maj 1917. godine - 4. mart 1993. godine) i bio je vodoinstalater a majka Francis Milsted, rođena Vuković (12. april 1920. godine - 24. mart 2009. godine) koja potiče iz vrlo siromašne imigrantske porodice srpskog porekla i jedno je od petnaestoro dece, koji su živeli u blizini Zagreba u današnjoj Hrvatskoj, pre selidbe u Sjedinjene Američke Države 1891. godine.
Do trenutka Harisovog rođenja, Milstedovi su već pripadali srednjoj klasi konzervativnih baptista. Po njegovom sećanju, Divajn je rekla: "Bila sam jedino dete u prosečnoj srednje bogatoj američkoj porodici. Verovatno sam bila vaše američko razmaženo derište." Roditelji su ga zasipali šta god da je želeo, uključujući i hranu, tako da je postao gojazan, i gojaznost će ga pratiti do kraja života. Divajn je više koristio svoje srednje ime, Glen, kako bi se razlikovao od svog oca, i po srednjem imenu su ga i oslovljavali roditelji i prijatelji.[1]
Tokom školovanja je doživeo vršnjačko nasilje, usled gojaznosti i percipirane ženstvenosti. Usled interesovanja za hortikulturu, zaposlio se u lokalnoj cvećarskoj radnji sa petnaest godina. Nekoliko godina kasnije je bio na strogoj dijeti i smršao je sa 88 kilograma na 66 kilograma. Sa sedamnaest godina, roditelji ga šalju kod psihijatra, gde će prvi put shvatiti da je gej, tada i dalje tabu tema u konzervativnom američkom društvu. Godine 1963. krenuo je u školu za negu lepote, gde je izučavao frizerski zanat, i zaposlio se nakon diplomiranja u nekoliko lokalnih frizerskih salona, specijalizujući se za kreaciju visokih frizura. Haris je vremenom dao otkaz i bio je finansijski potpomognut od strane roditelja koji su nevoljno plaćali njegove račune za ogromne žurke u kojima je se oblačio u drag personifikaciju svoje omiljene glumice Elizabet Tejlor.
Džon Voters i prvi filmovi[uredi | uredi izvor]
Haris je imao veliku grupu prijatelja, među kojima je i Dejvid Lohari, koji je postao glumac i glumio je u nekoliko filmova sa Divajn. Tokom sredine šezdesetih godina, sprijateljio se sa Džonom Votersom. Obojica su bila istih godina, iz istog kraja i obojica su bila pripadnici baltimorske andergraund scene. Zajedno su se skupljali u jednom baru u predgrađu Baltimora, pod imenom Martik, u kojem su se okupljali pripadnici i pripadnice hipi pokreta i u kojem su zajedno konzumirali marihuanu. Džon ga je prvi nazvao Divajn, pozajmljujući ime karaktera iz romana "Naša cvetna dama" (1943), francuskog pisca Žana Geneta, kontroverzni roman o homoseksualcima na rubu pariškog društva, koju je Džon, takođe homoseksualac čitao u to vreme.
Voters je bio reditelj u usponu, koji je želeo da napravi "najveći treš od filma u istoriji kinematografije". Divajn i deo njegovih prijatelja, poznatih i kao "Dreamlanders" su snimili nekoliko niskobudžetnih filmova. Prvi film koji uključuje i Divajn, bio je "Rimske sveće" u kojima je glumio kaluđericu koja puši cigaretu. Takođe je prikazao članove grupe kako nose ukradenu odeću i izvode nekoliko nepovezanih aktivnosti. Pošto je bio kratkometražni ali i istovremeno avangardni film, nije zadobio široku zastupljenost ali je postao popularan u lokalnoj hipi zajednici i među mladim gej muškarcima.
U sledećem kratkometražnom filmu "Pojedi svoju šminku", Divajn je glumila fiktivnu verziju Džeki Kenedi, udovicu tek ubijenog američkog predsednika Džona Kenedija. U filmu je forsirala kidnapovane modele da pojedu sopstvenu šminku.
Divajn se pojavila u Votersovom sledećem kratkometražnom filmu, The Diane Linkletter Story (1969), crnoj komediji koja je nastavila tradiciju Votersovih filmova "lošeg ukusa" koji treba da šokiraju konvencionalno američko društvo. Ovaj film je baziran na istinitoj priči Dajane Linkleter, ćerke medijskog maga Arta Linkletera, koja je izvršila samoubistvo ranije te godine. Njena smrt je privukla pažnju medija sa dosta izvora koji su podsticali priču da je Dajana bila pod uticajem psihodeličnih droga, pre svega LSD-a. Votersova interpretacija uključuje Divajn u glavnoj ulozi, koja igra tinejdžerku koja se buni protiv svojih konzervativnih roditelja koji pokušavaju da joj rasture vezu sa dečkom hipikom Džimom, pre nego što konzumira veliku količinu LSD-a i izvrši samoubistvo.
Prvi dugometražni film Mondo Trasho, predstavlja Divajn kao glavnu glumicu, neimenovanu plavušu koja, vozeći se gradom, prelazi autom preko nekog stopera. U jednoj sceni, glumac je trebao da bude go na ulici, što je bio zločin u Merilendu u to vreme, te su Voters i većina glumaca pohapšeni. Divajn je uspela pobeći.
Nakon ovog filma, u potpunosti napušta posao frizera i otvara radnju vintaž odeće, u Masačusetsu, koristeći novac svojih roditelja. Prodavnica je prodavala robu koju je Divajn kupovala u prodavnicama polovne odeće, pijacama i na garažnim prodajama, mada je morala da se iseli, jer nije uspela da dobije neophodne licence. Neuspešnost u poslovanju je pokušala da prikrije prodajom nameštaja iznajmljenog stana i zbog prijave gazdarice morao je da pobegne u San Francisko koji je imao veliku supkulturnu scenu za homoseksualce, koja je privukla Divajn koji je prihvatao svoju homoseksualnost u tom dobu.
Tokom 1970. godine, imao je ulogu dame Divajn, u Votersovom filmu Multiple Maniacs . Film je imao nekoliko kontroverznih scena, kao što su kada Divajn masturbira koristeći brojanicu u crkvi. U istom filmu, dama Divajn ubija svog dečka i jede njegovo srce. U stvarnosti, Divajn je zagrizao u kravlje srve koje je počelo da truli zato što je stajalo na setu ceo dan. Na kraju filma, dama Divajn je silovana od strane ogromnog jastoga Lobstore, čin koji ju je oterao u ludilo i kada je počela da ubija redom u gradiću Fels Point, pre nego što ju je Nacionalna Garda ubila. Film je, zbog svoje kontroverznosti, predstavljen publici samo na nekomercijalnim mestima, kao što su zakupljene crkvene prostorije. Ovo je prvi Votersov film koji je zadobio široko interesovanje.
Rast popularnosti[uredi | uredi izvor]
Ružičasti flamingosi (1971—1972)[uredi | uredi izvor]
Nakon povratka u Baltimor, glumi u sledećem Votersovom filmu - Ružičasti flamingosi, gde je Divajn predstavljena kao Babs Džonson, žena koja tvrdi da je najprljavija žena na svetu i koja brani titulu od protivnika Konija (Mink Stol) i Rejmonda Marbla (Dejvid Lohari). U jednoj sceni, Marbl šalje Babs feces u kutiji kao poklon za rođendan. Da bi snimili ovu scenu, Divajn se ispraznila veče pre. U poslednjoj sceni, koja je postala posebno zapažena i slavna, Babs je pojela sveži pseći feces. Divajn je jednom novinaru izjavila kako je pratila psa tri sata, fokusirajući se na njegovu zadnjicu, čekajući da isprazni svoja creva. Takođe je kasnije objasnio da nije koprofil, i da je pojeo feces isključivo zato što je bio u tekstu. Ova scena je postala značajan deo američke istorije kinematografije. Premijerno je izveden krajem 1972. godine na godišnjem Baltimorskom filmskom festivalu, u okviru kampusa Univerziteta u Baltimoru. Prodate su karte za tri zaredom prikazivanja. Najviše publike je zadobio među ljubiteljima andergraund filmova. Film je kasnije prikazivan i u Elgin bioskopima, koji su promovisali avangardne filmove i ponoćne projekcije.
Dok je snimao filmove sa Votersom, svoj posao u kinematografiji je čuvao kao tajnu od svojih roditelja. Divajn se i dalje oslanjao finansijski na njih, koji su mu i dalje plaćali račune za sve skuplje žurke. Nakon što im je zatražio da plate veliku štetu na autu 1972. godine, roditelji su mu konfiskovali auto i prestali da ga finansijski podržavaju. Divajn je pokupio svoje pse ljubimce i nije pričao sa roditeljima narednih devet godina, mada im je slao razglednice sa raznih putovanja oko sveta. Njegovi roditelji su se u penziji preselili na Floridu.
Pozorišni nastupi i Female Trouble[uredi | uredi izvor]
Nakon završetka snimanja Ružičastih flamingosa, Divajn se vraća u San Francisko, gde će zajedno sa Mink Stolom glumiti u nekoliko niskobudžetnih predstava, kao deo dreg trupe The Cockettes. Tu je prvi put upoznao i androginog perfomera Silvestera[2]. Divajn zatim kupuje kuću u Santa Moniki u vrlo bogatom ukusu. Tokom poseta Vašingtonu, Divajn i Voters su prisustvovali balovima, na kojima je Voters podržao Divajn kao dreg personu u još nečuvenom izdanju, gde je izbacivala svoj stomak i nosila oružje. Želeo je od nje da napravi "Godzilu svih dreg kraljica" kao svojevrsan odgovor na veliki broj evro-američkih drag kraljica koje su htele da postanu Mis Amerike.
Godine 1974. se vratio u Baltimor da snimi sledeći film Female Trouble, u kojem glumi tinejdžerku delikventa koja prihvata da je zločin umetnost i koja je tokom filma osuđena na smrtnu kaznu na električnoj stolici, zbog svog nasilničkog ponašanja. U ovom filmu, Divajn će prvi put glumiti i mušku ulogu Arla Petersona, i Voters uključuje i scenu gde ova dva karaktera imaju seksualni čin, mada u stvarnosti, to je bio isti glumac. Divajn je ovaj film nazao svojim omiljenim, upravo zato što je igrao i mušku ulogu. Sve svoje scene je sam odglumeo, uključujući i scenu na trampolini, zbog koje je išao na nekoliko časova.
Muzički poduhvati i Poliester[uredi | uredi izvor]
Nakon promene svog agenta, Divajn odlučuje da počne da nastupa u klubovima. Prvi put se pojavio u gej klubu u Fort Lordedejlu u Floridi, čiji nastup je uključivao, mada neorganizovano i vikanje psovki na publiku i tuču sa još jednom dreg kraljicom, trik koji je kupio posetioce kluba. Zajedno sa Tom Ejenom i kompozitorom Henrijem Krigerom, napisao je nekoliko pesama, uključenih u projekat "Rođena da budem jeftina" 1981. godine. Iste godine, Divajn nastupa u Džonovom filmu Poliester u kojem, po prvi put, glumi slabu i nemoćnu ženu, koja se zaljubljuje u svog muškarca iz snova Toda kojeg glumi Tab Hanter. Tabloidi objavljuju da se između njih dvoje i u stvarnom životu rodila veza, što su obojica negirali.[1]
Iste godine je popravio odnose i sa svojim roditeljima, nakon što su oni saznali za njegovu kinematografsku ali i muzičku karijeru u usponu. Naredne godine, udružio se sa mladim američkim kompozitorom Bobijem Orlandom i izdao nekoliko singlova koji su postali vrlo uspešni i internacionalno. Nastupao je oko sveta i prikupio veliki broj fanova u Evropi. Zbog finansijskih malverzacija, sudio se sa Orlandom i na sudu dobio nuliranje ugovora. Nakon toga je izdao nekoliko vrlo uspešnih singlova u Velikoj Britaniji, jednu posvetivši i svojoj porodici.[3]
Kasniji život i smrt[uredi | uredi izvor]
Divajn je uporedo sa sve većom muzičkom karijerom nastavio i sa glumom. Prvi film koji nije režisirao Voters je bio Lust in the Dust (1985), seks komediju, gde je Divajn glumio Rozi Velez, promiskuitentnu ženu koja je radila kao pevačica u salonima i borila se za ljubav Abela Vuda sa drugom ženom. Abela je glumio Tab Hanter. Parodija na popularni vestern Duel na suncu iz 1946. godine, imao je ogroman uspeh. Neposredno nakon toga igrao je ulogu gej gangstera Hilija Blua u Trouble in Mind (1985) . Divajn je žarko želeo da igra ovu ulogu, koja je i pisana za njega, jer je želeo da igra u više muškim ulogama. Divajnina poslednja filmska uloga je bila u niskobudžetnom komičnom hororu Trouble in Mind (1985), pojavivši se samo u jednoj sceni, igrao je detektiva Langelu, nevaspitanog policajca koji je istraživao ubistva učinjenih od strane klovna ubice. Ovaj film je objavljen godinu dana nakon njegove smrti. Umro je 7. marta 1988. godine u Los Anđelesu.[4]
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Divajn je sebe smatrao muškarcem i nije bio transrodna ili transeksualna osoba. Takođe, bio je gej muškarac i tokom osamdesetih bio je u vezi sa oženjenim muškarcem Li Ekujerom, a nakon raskida, kratko je bio u vezi sa gej porno glumcem Leom Fordom. Po navodima njegovog menadžera, često je imao afere sa mlađim muškarcima tokom svojim turneja.
Na početku je izbegavao intervjue o svojoj seksualnosti, čak i davajući moguće nagoveštaje da je biseksualan. Kasnije je u potpunosti prihvatio svoju homoseksualnost, mada je izbegavao da priča o pravima LGBT osoba.
Imao je dva buldoga kao kućne ljubimce, koje su mu poklonili njegovi prijatelji iz Holandije. Nazvao ih je Beatriks i Klaus, po kraljevskom paru koji je tada vladao Holandijom.
Dosta je patio od gojaznosti, i po sopstvenom iskazu, do kraja života je koristio velike količine marihuane koja je samo podsticala njegovu ljubav prema hrani. Nakon završetka svoje muzičke karijere, postao je i depresivan i suicidalan.[1]
Filmografija[5][uredi | uredi izvor]
| Godina | Film | Uloga | Beleške |
|---|---|---|---|
| 1966 | Roman Candles | The Smoking Nun | |
| 1968 | Eat Your Makeup | Džek Kenedi | |
| 1969 | The Diane Linkletter Story | Dijana Linkleter | |
| Mondo Trasho | Divajn | ||
| 1970 | Multiple Maniacs | Lejdi Divajn | |
| 1972 | Pink Flamingos | Divajn/Bejb | |
| 1974 | Female Trouble | Davn | |
| 1979 | Tally Brown, New York | Samog sebe | Dokumentarac |
| 1980 | The Alternative Miss World | Snimljen 1978. godine | |
| 1981 | Polyester | Francis | |
| 1985 | Lust in the Dust | Rozi Velez | |
| Trouble in Mind | Hili Blu | ||
| Divine Waters | Sam sebe | Dokumentarac | |
| 1987 | Tales from the Darkside | Čia Fung | Jedna epizoda |
| 1988 | Hairspray | Edna | |
| 1989 | Out of the Dark | Det. Langela | Objavljen nakon smrti |
| 1998 | Divine Trash | Sam sebe | Lična arhiva za dokumentarac |
| 2000 | In Bad Taste | ||
| 2002 | The Cockettes | ||
| 2013 | I Am Divine |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d đ Milstead, Frances. (2001). My son Divine. Heffernan, Kevin., Yeager, Steve. (1st ed izd.). Los Angeles, Calif.: Alyson Books. ISBN 1-55583-594-5. OCLC 47136476.
- ^ Gamson, Joshua (2005). The fabulous Sylvester : the legend, the music, the seventies in San Francisco. Internet Archive. New York : H. Holt. ISBN 978-0-8050-7250-1.
- ^ „Pink Flamingos infamous ending...”. www.dreamlandnews.com. Pristupljeno 2020-09-20.
- ^ „Death Comes to a Quiet Man Who Made Drag Queen History as Divine”. PEOPLE.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-09-20.
- ^ „Divine”. IMDb. Pristupljeno 2020-09-20.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
