Meoti

Etnička mapa Kavkaza u 5. i 4. veku pre nove ere

Meoti (stgrč. Μαιῶται, lat. Maeōtae) zajednički je naziv za grupu antičkih plemena koja su tokom prvog milenijuma pre nove ere naseljavala istočne i jugoistočne obale Azovskog mora. Teritorija koju su naseljavali u antičkom periodu je bila poznata i kao Meotija, a zahvaljujući svom močvarnom karakteru bila je poznata i kao Meotijska močvara. najveći deo antičke meotije je tokom IV i III veka pre nove ere ušao u sastav Bosforskog kraljevstva.

Pojedini istoričari smatraju da su Meoti bili prvi indoevropski naseljenici Priazovlja, odnosno da su pripadali epohi „jamne kulture” (poznate i kao „Kultura jamnog groba” ili „Kultura okernog groba”). Ruski istraživač i paleontolog Eduard Ejhvaljd smatrao je u svoje vreme (XIX vek) da su Meoti podgrupa Hindusa naseljena na obalama Crnog mora. Iako neki paleolingvisti smatraju da su drevni meoćani govorili jezikom koji je pripadao grupi indo-arijskih jezika, Velika sovjetska enciklopedija svrstava njihov jezik u čerkesku grupu iranskih jezika.

Drevni Meoćani su bili mnogobošci, obožavali su prirodne sile i uglavnom su se bavili zemljoradnjom. Veliku pažnju su posvećivali pogrebnim običajima i brizi za pokojnike. Mrtve su sahranjivali u jamamau zgrčenom položaju, a u grobnice su postavljani i predmeti koji bi pokojniku služili u zagrobnom životu (posuđe, oružje, oruđe, odeću, nakit). Iznad svake jame postavljani su zemljani nasipi − kurgani.

Najstariji pisani pomeni o Meoćanima potiču od starogrčkog logografa Helanika sa Lezbosa. Rimski istoričar Strabon ih je opisivao kao ratoborna varvarska plemena koja žive od ribolova i zemljoradnje.

Vidi još

• Jamna kultura

Spoljašnje veze

• Spisak publikacija o Meotskoj arheološkoj kulturi
• Boardman, John; Edwards, I. E. S. (1991). The Cambridge Ancient History. Volume 3. Part 2. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-22717-9. Pristupljeno 9. 1. 2018.