Paradoksalni puls

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Paradoksalni puls
SinonimiPulsus paradoxus
Grafički prikaz paradoksalnog pulsa na kome se uočava razlika zapisa tokom udaha i izdaha vazduha u plućima
Specijalnostikardiologija

Paradoksalni puls (lat. pulsus paradoxus) je fizikalni znak od ogromnog dijagnostičkog i prognostičkog značaja, koji se može primetiti u raznim srčanim i vansrčanim stanjima.[1]

Istorija[uredi | uredi izvor]

Smanjenje volumena pulsa tokom udah vazduha (inspirijuma) prvi je opisao Lomer 1669. godine kod konstriktivnog perikarditisa.[2] Sličan nalaz opisali su nešto kasnije Flojer, a potom i Vilijam 1850. godine kod bolesnika sa bronhijalnom astmom.[2]

Nemački lekar Adolf Kusmaul prvi je skovao termin „paradoksalni puls“ (lat. pulsus paradoxus), ​​1873. godine na osnovu kliničkog nalaza koji je otkrio kod tri pacijenta sa konstriktivnim perikarditisom.[3] Nazivom „paradoks“ on je želelo da ukaže na razlika između odsutnosti i prisutnog pulsa tokom disanja i (2) odnosno na nepravilnost pulsa koja nestaje tokom udisaja vazduha u pluća.[2][4]

Etiologija[uredi | uredi izvor]

Srčani uzroci
Ekstrakardijalni plućni uzroci
  • Bronhijalna astma.[14]
  • Ventil pneumotoraksa
Ekstrakardijalni vanplućni uzroci
  • Anafilaktički šok (tokom davanja urokinaze) [13]
  • Volvulus želuca [15]
  • Dijafragmalna kila [15]
  • Teška opstrukcija vene kave [9]
  • Ekstremna gojaznost

Patofiziologija[uredi | uredi izvor]

U normalnim uslovima, arterijski krvni pritisak varira tokom respiratornog ciklusa, padajući s inspiracijom i dižući se sa ekspiracijom. Promene unutargrudnog pritisaka tokom disanja prenosi se na srce i velike krvne sudove grudnog koša. Tokom inspiracije, desna komora a se rasteže zbog povećanog venskog povratka, interventrikularni septum izlazi u levu komoru smanjujući njegovu veličinu, a povećano nakupljanje krvi u proširenim plućima smanjuje povratak krvi u levu komoru, smanjujući udarni volumen leve komore. Pored toga, negativan unutargurdni pritisak tokom inspiracije prenosi se i na aortu.[4]

Zbog toga se tokom udaha pad volumena leve komore manifestuje kao pad sistolnog krvnog pritiska. Suprotno važi za izdisanje. Tokom mirnog disanja, promene unutargrudnog pritisaka i krvnog pritiska su mali. Prihvaćena gornja granica pada sistolnog krvnog pritiska tokom udaha (inspiracijuma) je 10 mmHg.[16]

Merenje paradoksalnog pulsa[uredi | uredi izvor]

Sfigmomanometrija manžetnom

Pre početka merenja pacijent se upozorava da ne diše previše duboko (jer je dovoljno da pokreti grudnog koša budu lako vidljivi). Merenje počinje naduvavanjem manžetne sfigmomanometra do iznad sistolnog pritiska. Osluškivanje Korotkofovih tonova prati se preko brahijalne arterije, dok se izmanžetna ispušta vazduh brzinom od otprilike 2 do 3 mmHg po otkucaju srca. Najviši sistolni pritisak tokom ekspiracije treba prvo izmeriti i ponovo potvrditi (kada se Korotkofovi tonovi čuju samo tokom isteka). Manžetna se zatim polako isduvava kako bi se uspostavio pritisak pod kojim Korotkofovovi tonovi postaju zvučni i tokom inspiracije. Ako razlika između ova dva nivoa pređe 10 mmHg tokom mirnog disanja, prisutan je paradoksalan puls.[17]

Palpacija

Obično se za procenu karaktera pulsa preporučuje palpacija centralnih impulsa (karotida). Ipak, paradoksalni puls se bolje ceni u perifernim impulsima (radijalno).[9] Kad je paradoksalnu puls jak, moguće je palpirati pad (smanjenje volumena pulsa) tokom faze inspiracije i porast tokom ekspiracijske faze.

Analiza arterijskog talasa

U okruženju intenzivne nege, gde je dostupan oblik arterijskog talasa, paradoksalni pulsa može se dijagnostikovati vizuelnim prikazom promena sistolnog krvnog pritiska tokom inspiracijske i ekspiracijske faze disanja.

Analiza oblika talasa pulsne oksimetrije

Ova tehnika je korisna kod novorođenčadi sa srčanom tamponadom, i kod pacijenata sa opstruktivnom bolešću disajnih puteva, jer je pulsna oksimetrija dostupna u odeljenjima hitne pomoći i hitnim odeljenjima, kao korisno neinvazivno sredstvo za neprestanu procenu paradoksalnog pulsa i težine udisanja vazduha.[18][19][20]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Izvori[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Khasnis A, Lokhandwala Y. Clinical signs in medicine: pulsus paradoxus. J Postgrad Med 2002;48:46
  2. ^ a b v Wagner HR. Paradoxical pulse: 100 years later. Am J Cardiol 1973:91-2.
  3. ^ Johnson, S.K., Naidu, R.K., Adolf Kussmaul: Distinguished clinician and medical pioneer, Ostopowicz, R.C., Kumar, D.R., Bhupathi, S., Mazza, J.J., Yale, S.H. Clinical Medicine and Research. 2009; 7(3): 107-112
  4. ^ a b v Golinko RJ, Kaplan N, Rudolph AM. The mechanism of pulsus paradoxus in acute pericardial tamponade. J Clin Invest 1963; 249–57.
  5. ^ Klopfenstein HS, Schuchard GH, Wann LS, Palmer TE, Hartz AJ, Gross CM, et al. The relative merits of pulsus paradoxus and right ventricular diastolic collapse in the early detection of cardiac tamponade: an experimental echocardiographic study. Circulation 1985;71:829-33.
  6. ^ Cogswell TL, Bernath GA, Wann LS, Hoffman RG, Brooks HL, Klopfenstein HS. Effects of intravascular volume state on the value of pulsus paradoxus and right ventricular diastolic collapse in predicting cardiac tamponade. Circulation 1985 ;72:1076-80
  7. ^ Shabetai R, Fowler NO, Guntheroth WG. The hemodynamics of cardiac tamponade and constrictive pericarditis. Am J Cardiol 1970;26:480.
  8. ^ Bergman M, Vitrai J, Salman H Constrictive pericarditis: A reminder of a not so rare disease, EUROPEAN JOURNAL OF INTERNAL MEDICINE. 2006; 17 (7): 457-464
  9. ^ a b v Hurst JW, Schlant RC. Examination of the arterial pulse. In The Heart – Arteries and Veins 3rd Ed. pp. 177 – 78
  10. ^ Blaustein AS, Risser TA, Weiss JW, Parker JA, Holman BL, McFadden ER. Mechanisms of pulsus paradoxus during resistive respiratory loading and asthma. J Am Coll Cardiol 1986;8:529-36.
  11. ^ Esteban A, Gomez-Acebo E, de la Cal MA. Pulsus paradoxus in acute myocardial infarction. Chest 1982;81:47-50.
  12. ^ Cohn JN, Pinkerson AL, Tristani FE. Mechanism of pulsus paradoxus in clinical shock. J Clin Invest 1967;46:1744-55.
  13. ^ a b Ward GL, Heiselman DE, White LJ. Pulsus paradoxus in anaphylactic shock due to urokinase administration. Chest 1992;101:589.
  14. ^ Lewis BS, Goldberg RB, Kew MC. Pulsus paradoxus in the bedside assessment of patients with bronchial asthma. S Afr Med J 1976 17;50:1210-3.
  15. ^ a b Hooper TL, Lawson RA. Volvulus of the stomach—an unusual cause of pulsus paradoxus. Postgrad Med J 1986;62:377-9.
  16. ^ Hamzaoui, O; Monnet, X; Teboul, JL (6. 12. 2012). „Pulsus paradoxus.”. The European Respiratory Journal. 42 (6): 1696—705. PMID 23222878. . doi:10.1183/09031936.00138912.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć).
  17. ^ Shabetai R, Fowler NO, Fenton JC, Masangkay M. Pulsus paradoxus. J Clin Invest 1965;44:1882-98.
  18. ^ Detection of pulsus paradoxus by pulse oximetry in pediatric patients after cardiac surgery Amoozgar, H., Ghodsi, H., Borzoee, M., Amirghofran, A.A., Ajami, G., Serati, Z. Pediatric Cardiology. 2009; 30(1): 41-45
  19. ^ Tamburro RF, Ring JC, Womback K. Detection of pulsus paradoxus associated with large pericardial effusions in pediatric patients by analysis of the pulse-oximetry waveform. Pediatrics 2002;109:673-7
  20. ^ Chadwick V, Pearce S, Taylor B, Galland BC. Continuous non-invasive assessment of pulsus paradoxus. Lancet 1992 22;339:495-6

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Popovac. D, Bolesti pluća i propedevtika, Privredni pregled, Beograd 1987.
  • Pešić M. H. Lj. Interna propedevtika, Prosveta, Niš 1991.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje
u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja).
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Парадоксални_пулс&oldid=27441959”