Svetolik Nikačević
| Svetolik Nikačević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Svetolik Nikačević |
| Datum rođenja | 5. jun 1905. |
| Mesto rođenja | Orašac, Pribojska Banja, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 27. oktobar 1987. (82 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
| Rad | |
| Bitna uloga | Bokseri idu u raj Jutro Roj Kad budem mrtav i beo Variola Vera Čovek koji je bacio atomsku bombu na Hirošimu |
| Veza do IMDb-a | |
Svetolik Nikačević (Orašac, Pribojska Banja, 5. jun 1905 — Beograd, 27. oktobar 1987) bio je srpski filmski i pozorišni glumac, jedan od najpopularnijih glumaca u periodu izmeću dva rata.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Uzdigao se na visok umetnički nivo još pre rata 1941, kada su scenom vladali Ljubinka Bobić, Mata Milošević, Žanka Stokić, stvaralačkom snagom, lepotom i bogatstvom svoga dara. Posedovao je najlepše kvalitete za tumačenje dramskih heroja – izuzetno atraktivne pojave, besprekorne dikcije (spadao je među nekoliko beogradskih glumaca koji su najlepše i najpravilnije govorili na sceni), osvajao je naklonost i publike i kritike.
Pošto je završio poštansko-telegrafsku školu i trgovačku akademiju, na scenu je prvi put stupio u Narodnom pozorištu u Skoplju 1922[1]; od 1926. do 1928. je bio stalni član Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu gde je ostvario svoje prve velike uspehe; 1928. se vraća u Skoplje gde ostaje do 1935, kad prelazi u Narodno pozorište u Beogradu. Drugi svetski rat provodi u zarobljeničkim logorima u Nemačkoj i Italiji, a 1943. beži u Švajcarsku. Posle rata odlazi u Južnu Ameriku i u Beograd se vraća 1965. Kratko vreme je član Savremenog pozorišta , pa Jugoslovenskog dramskog pozorišta i ponovo Narodnog pozorišta – od 1968. do 1977, kad odlazi u penziju.[2].
Književni rad[uredi | uredi izvor]
Zajedno sa bratom Miodragom (1899, Sredska, Prizren – 1981, Beograd) za vreme Prvog svetskog rata preko Soluna prelazi brodom u Francusku, gde se obojica školuju u Barseloni, Eks-an-Provansu i Bolijeu. Solidnog obrazovanja i znanja nekoliko jezika, braća svoje literarne sklonosti realizuju kroz prevođenje, pisanje kritika, eseja, pripovedaka, istorijskih studija, memoara... do vrlo uspešnih dramatizacija[3][4][5]
Filmografija[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Zoran Maksimović Repertoar Srpskog narodnog pozorišta (1918–1941)"
- ^ Olga Marković: „Pogovor“ – Na leđima ježa, MPUS, Beograd, 2004.
- ^ Već druge godine po objavljivanju „Srpske trilogije", 1938, na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu pojavila se predstava „Na leđima ježa" za koju se kao autor teksta navodi Stevan Jakovljević. Međutim, radi se o dramatizaciji koju su načinili braća Miodrag i Svetolik Nikačević. Ovaj pokušaj dramatizacije njegovog dela, koji je obuhvatio samo deo treće knjige, što će reći romana „Kapija slobode", i to segment koji ima naslov „Na leđima ježa", sâm romansijer ovako je ocenio: „Mogu vam reći da sam kao pisac i čovek koji je preživeo sve te časove zadovoljan dramatizacijom"
- ^ Svetolik Nikačević Srećni dani; Godina izdanja: 1989. biblioteka Svedočanstva, knj.1
- ^ Svetolik Nikačević;Risto Vitanov: Nevenka Urbanova u sećanju partnera. 1985.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Svetolik Nikačević na sajtu IMDb (jezik: engleski)
