Tom Lajkis

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Tom Lajkis
Tom Lajkis (desno na slici) 1998. godine
Datum rođenja(1956-08-01)1. avgust 1956.
Mesto rođenjaBronks, Njujork, SAD
Zanimanjeradijski voditelj
Značajni radoviThe Tom Lykis Show
Veb-sajtblowmeuptom.com

Tomas Džozef Lajkis[1] (engl. Thomas Joseph Leykis; Bronks, 1. avgust 1956) je američki radijski voditelj poznat kao domaćin radijske emisije Tom Lajkis Šou koja se emitovala od 1994. do 2009. godine (nacionalno sindicated), i april 2012. do 2018. godine (Internet strimkast/podkast). Emisija prati format vrućih razgovora, što je Lajkisu donelo veliki uspeh,[2] posebno na radio tržištu Južne Kalifornije. Zbog provokativne prirode emisije, Lajkisa su često opisivali kao šok-šalu.[3][4][5][6][7] Najpoznatija karakteristika emisije je „Lajkis 1na1“, u kojoj on želi da nauči muškarce kako da ostvare seks uz trošenje najmanje vremena, novca i truda.

Mladost[uredi | uredi izvor]

Tom Lajkis je rođen 1. avgusta 1956, u vreme kada su njegovi roditelji, Heri i Laura (devojačko O’Mara),[8] živeli u Bronksu. [9] Lajkis je rano detinjstvo proveo u Bronksu,[10] Njujork,[11]. Ima dve sestre (Teri i En) i brata (Džima). Lajkis je irskog i jevrejskog porekla. Njegov deda je Jevrejin, poreklom iz Kijeva, emigrirao je u Litvaniju, a kasnije u Sjedinjene Države sredinom 20. veka. Tom Lajkis je više puta izjavio da njegova loza nije važna za njegov život i njegova dostignuća u radio poslu. Njegov otac je bio sindikalni vođa Njujork Posta.[12][3][13] U jednom trenutku Lajkisovog detinjstva, preselio se sa porodicom u Selden, Long Ajlend, gde je završio srednju školu i sa 16 godina. Potom se odselio iz porodične kuće da bi studirao radijsko emitovanje na Univerzitetu Fordam koji je kasnije napustio je zbog finansijskih problema. [14]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Lajkis je radijsku karijeru započeo u državi Njujork 1970. godine. Sa 14 godina, bio je zamenski voditelj za WBAB radio-stanicu[14], a 1979. godine je počeo da radi za WFAN-FM komediju WPIX-FM Marka Simona pod nazivom Simonov telefon, gde je bio predstavljen kao pomoćnik domaćina.[15] Sredinom 1970-ih Lajkis je bio domaćin jedne od prvih TV emisija sa javnim pristupom na sistemu Kejblvižn na Long Islandu, "Grafiti čas", program za pozivanje. Lajkis je na kraju napustio WPIX, a kasnije je otišao na WBAI. Naušta i tu stanicu u jesen 1981. godine i odlazi u Albani da radi na WQBK.[16][17] Lajkis je takođe doprineo emisiji pod nazivom Telefonska govornica na WABC koja se završila 1981. godine.[18] Posle njegovog odlaska iz WABC-a, Lajkisu je ponuđen posao sa stalnim radio-emitovanjem u Stauntonu, Virdžinija.[10]

Kao najznačajniji trenutak zaslužan za njegovo fokusiranje na radijsku karijeru Lajkis pripisuje incidentu koji se dogodio početkom 1980-ih, u kojem ga je njegova tadašnja devojka izbacila iz stana, jer je smatrala da on ne zarađuje dovoljno; on je od tada izjavljivao da je ovo bio jedan od najvažnijih događaja u njegovom životu.[19] Nekoliko godina kasnije, Lajkis se pojavljuje u epizodi emisije 20/20 gde je ona kontaktirala njihovu emisiju u pokušaju da se pomire i on je to odbio.

U ponedeljak, 27. februara 1984, emisija Tom Lajkis šou emitovana je na WNWS stanici u Majamiju, zamenjujući noćni program WNWS koju je vodio radijski voditelj Nil Rodžers.[20] Rodžers, koji je prethodno potpisao sukobljene ugovore o radu sa WNWS (790 AM) i WINZ (940 AM) upravo je dobio dozvolu suda u Majamiju da svoju emisiju izvodi na WINZ radiju i nadao se da će napuštanje WNWS-a biti pogubno za Lajkisov program. Rodžers i Lajkis su postali rivali i, juna 1984. godine, neposredno nakon ubistva voditelja radio emisije Alana Berga u Denveru, Lajkis je rekao slušaocima pravo ime Nila Rodžersa i pozvao ih da uznemiravaju njegovog rivala tokom emisije.[21] Do januara 1985. Lajkisova emisija je postala najslušanij večernji šou.[22] U septembru 1985. Lajkis je naglo napustio posao za WNWS usled zabrinutosti zbog predstojećeg spajanja radija WNWS i WGBS i nastavio je dalji rad u Feniksu na radiju KFYI.[23]


Po odlasku iz Feniksa, Lajkis se preselio u Los Angeles da bi radio za KFI, gde je vodio talk-radio program od 1988. do 1992. godine, [24] kao liberalni pandan Rašu Limbu.[10] Za to vreme, KFI je pogođen kaznom od strane Federalne komisije za komunikacije za nepristojnost tokom emitovanja u iznosu od 6.000 američkih dolara zbog Lajkisovih komentara u eteru; međutim, kazna je u potpunosti plaćena iz doprinosa slušalaca.[7][25]

Dana 29. septembra 1992, uprava KFI je otpustila Lajkisa sa samo sat vremena otkaznog roka, na osnovu onoga što Lajkis tvrdi da su nazvali „poslovnom odlukom“; KFI je preuzeo obavezu da mu isplaćuje ugovorenu platu, koja se procenjuje na 400000 američkih dolara godišnje, za preostalih šest meseci njegovog ugovora.[26]

Lajkis je sledeći put prešao u Boston i WRKO.[27] Kasnije je napustio stanicu u Bostonu radi novog posla u Los Anđelesu, nakon oglašavanja kućnih nemira sa tadašnjom suprugom Suzan krajem 1993. godine. U martu 1994. godine izdata je pretkrivična opomena i optužbe koje su proizišle iz tog napada odbačene su u zamenu za njegovo prisustvo u programu za prevaspitavanje nasilnika.[28]

Godine 1994. Lajkis je započeo radijski program koji se emitovao širom zemlje, Šou Toma Lajkisa (engl. The Tom Leykis Show) na Vestvud 1 radiju iz Kulver Sitija u Kaliforniji. Poslednje godine emisije proizvedene su iz holivudskih studija Paramount pikčersa.[1][10][29]

Lajkis je u julu 2010. godine započeo mrežni program Nju normal netvork (engl. The New Normal Network), koja sadrži strimove poput Nju normal mjuzik.[30]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Lajkis je razvedena i nema dece. Izjašnjava se kao ateista, mada je odgajan kao katolik. Oženjen je i razveden četiri puta, što je bez zadrške redovno objavljivao u eteru.

Njegov drugi brak bio je bio sa televizijskom reporterkom Kristinom Gonzalez. Lajkis tvrdi da je otkrio njeno neverstvo nakon što je proverio određene hotelske račune koje je pronašao.[3] Sledeći brak, koji je trajao godinu dana, bio je sa ženom iz Sijetla 1989. godine,[11] koja je bila slušateljica njegove emisije.

Njegova četvrta supruga Suzan Drejv Lajkis, koja se Lajkisa prvi put upoznala na utakmici Los Anđeles kingsa,[3] podnela je policijski izveštaj protiv njega dok su bili u braku i živeli u Bostonu 1993. godine. Dana 22. decembra iste godine, tvrdila je tvrdila da ju je Lajkis napao i da joj je pretio da će je ubiti tokom tuče, nakon što su se vratili kući sa božićne zabave u radio stanici. Posle toga optuže je za „krivično delo fizičkog nasrtaja i pretnje da će počiniti zločin”; policajac je na ženi zatekao modrice i ogrebotine. Marta 1994. godine, Lajkis je osuđen na godinu dana uslovnog i naređeno mu je da pohađa časove protiv nasilja u porodici. Oba je ispunio, a optužbe su odbačene, iako Lajkis nije priznao krivicu kao deo sporazuma. Par se od tada razveo.[5]

U avgustu 2004. godine Lajkis je napadnut ispred bara u Sijetlu. Tokom napada udaren je u lice i oboren na zemlju, zbog čega mu je bilo potrebno 17 šavova preko jednog oka, a zadobio je i ogrebotine i modrice na kolenima. Napadač je navodno imao saučesnika koji je optužio Lajkisa da ga je nazvao pogrdnim imenom i da mu je prekinuo vezu tokom živog programa. Osumnjičeni su napustili mesto događaja taksijem pre dolaska policije i kasnije su pritvoreni. Lajkis je odbio krivično gonjenje i smatrao je da je nekoliko dana zatvora dovoljno.[31]

Krajem 2016. godine, opsednut obožavatelj je navodno zvao emisiju oko 200 puta nedeljno i upućivao pretnje Lajkisu. Dosuđeno je trogodišnje ograničenje prilaska.[32]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b Lippman, John (1998-10-29). „High-Frequency, Low-Brow Chatter Starts to Take Over the FM Airwaves”. The Wall Street Journal. Pristupljeno 2008-02-20. 
  2. ^ „Heavy Hundred 2008”. Talkers Magazine. Arhivirano iz originala 2008-01-16. g. Pristupljeno 2008-03-01. 
  3. ^ a b v g Rahner, Mark (2000-08-13). „Churning up the radio”. The Seattle Times. Arhivirano iz originala 11. 08. 2011. g. Pristupljeno 2008-02-13. 
  4. ^ Dotinga, Randy. „Who needs a year in review when there's Leykis?”. North County Times. Pristupljeno 2008-02-15. 
  5. ^ a b „The Smoking Gun: Archive”. The Smoking Gun. Pristupljeno 2008-02-14. 
  6. ^ Castro, Hector (2004-08-26). „Tom Leykis hurt in late-night Belltown assault”. Seattle Post-Intelligencer. Pristupljeno 2008-02-12. 
  7. ^ a b Ahrens, Frank. „FCC Indecency Fines, 1970–2004”. The Washington Post. Arhivirano iz originala 16. 10. 2011. g. Pristupljeno 2008-02-16. 
  8. ^ Newsday (November 24, 1998) Obituaries: Laura G. (nee O'Mara) Leykis Section: News; Page A60.
  9. ^ New York Daily News (October 9, 1995) Obituary: Harry Leykis Section: News; Page 28.
  10. ^ a b v g Baker, Bob (2002-11-17). „Rehab III: The Profile”. Arhivirano iz originala 2007-10-07. g. Pristupljeno 2008-02-12. 
  11. ^ a b Jasmin, Ernest (2005-09-26). „Gregarious guru just for guys”. The News Tribune. Arhivirano iz originala 2008-08-11. g. Pristupljeno 2008-02-13. 
  12. ^ „NewsMax's 25 Most Influential Talk Radio Hosts”. NewsMax.com. Pristupljeno 2008-02-13. 
  13. ^ „Harry Leykis, Union Leader, 63”. The New York Times. 1995-10-10. Pristupljeno 2008-02-13. 
  14. ^ a b Singer, Alan (1994-12-16). „KNWZ invites Tom Leykis to Valley”. The Public Record. Pristupljeno 2008-02-13. 
  15. ^ „HISTORY”. CD101.9. Arhivirano iz originala 2008-02-08. g. Pristupljeno 2008-02-21. 
  16. ^ Sullivan, Kat. „Welcome To The KatHouse”. Pristupljeno 2008-02-22. 
  17. ^ Tom "Tai" Irwin. „Radio Dialing for Dollars”. Pristupljeno 2008-02-29. 
  18. ^ Hoffman, Howard. „The Howard Hoffman Collection”. REELRADIO. Pristupljeno 2008-02-22. 
  19. ^ 10 Questions with ... Tom Leykis
  20. ^ Fisher, Marc. (February 29, 1984) Miami Herald Acerbic radio star allowed to take act to other station. Section: Local; Page 1D.
  21. ^ Lacayo, Richard (1984-07-09). „Audiences Love to Hate Them”. Time Magazine. Arhivirano iz originala 22. 08. 2013. g. Pristupljeno 2008-02-19. 
  22. ^ Thornton, Linda R. (January 19, 1985) Miami Herald Every group has its own taste in radio stations. Section: Comics/TV; Page 4C.
  23. ^ Thornton, Linda R. (September 13, 1985) Miami Herald Missing WNWS Host found – on the air in Arizona. Section; Comics/TV; Page 10C.
  24. ^ Lycan, Gary (2006-07-02). „Radio: Stations get in holiday mood with July 4 programming”. The Orange County Register. Arhivirano iz originala 20. 01. 2009. g. Pristupljeno 2008-02-16. 
  25. ^ McDougal, Dennis; Puig, Claudia (1989-10-28). „Leykis Leads Counterattack Against FCC Fines Radio: KFI afternoon drive-time personality says he'll probably dedicate several shows to indecency issue.”. The Los Angeles Times. Pristupljeno 2008-02-23. [mrtva veza]
  26. ^ Walker, Dave (1992-10-21). „DARYL GATES' AIR PIRACY – EX-VALLEY RADIO HOST TOM LEYKIS LOSES HIS L.A. TALK SHOW TO THE CHIEF”. Phoenix New Times. Pristupljeno 2008-02-17. [mrtva veza]
  27. ^ Indira A.R. Lakshmanan (1993-12-23). „RADIO HOST ACCUSED OF THREAT ON WIFE'S LIFE”. Boston Globe. Pristupljeno 2008-02-19. 
  28. ^ Ellement, John (1994-03-10). „CASE AGAINST RADIO HOST IS DROPPED”. Boston Globe. Pristupljeno 2008-02-22. 
  29. ^ Michaelson, Judith (1998-03-29). „RADIO; The Decline of the Local Hero; You have to go national to make it big in talk radio. But is anyone going to talk about local issues in this age of syndication?”. The Los Angeles Times. Pristupljeno 2008-02-23. 
  30. ^ „Tom Leykis Unveils a "New Normal Music" Internet Site”. Radio-Info.com. 25. 6. 2010. Arhivirano iz originala 3. 7. 2010. g. Pristupljeno 7. 7. 2010. 
  31. ^ Rahner, Mark (2004-08-26). „Shock Jock Leykis says he was attacked in Seattle”. The Seattle Times. Pristupljeno 2008-06-28. 
  32. ^ „TOM LEYKIS 'Obsessed' Fan Vows ... 'I'M COMING AFTER YOU'”. TMZ. 14. 11. 2016. Pristupljeno 2017-02-04. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]


Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Том_Лајкис&oldid=27645442”