Crkva San Apolinare Nuovo

Crkva San Apolinare Nuovo
Sant'Apollinare Nuovo
Crkva San Apolinare Nuovo; Sant'Apollinare Nuovo
Svetska baština Uneska
Zvanično ime	Crkva San Apolinare Nuovo
Mesto	Ravena, Italija
Koordinate	44° 25′ 00″ S; 12° 12′ 17″ I / 44.416738° S; 12.2046° I
Kriterijum	kulturno dobro: i, ii, iv
Referenca	788
Upis	1996 (20. sednica)
Veb-sajt	http://whc.unesco.org/en/list/788

Crkva San Apolinare Nuovo (ital. Basilica di Sant'Apollinare Nuovo) važan je ranohrišćanski spomenik u italijanskom gradu Raveni. Ona je zajedno sa sedam drugih spomenika upisana na UNESCO-v spisak mesta svetske baštine u Evropi 1996. godine pod imenom: "Ranohrišćanski spomenici i mozaici u Raveni". Bazilika je opisana kao "izvrstan primer ranohrišćanske bazilike u kojoj eksterijer i enterijer grafički ilustruju spoj zapadnog i istočnog stila ukrašavanja kasnog 5. i ranog 6. veka. To je jedna od najvažnijih zgrada iz ovog razdoblja, od presudnog kulturnog značaja za evropsku sakralnu umetnost".

Istorija[uredi | uredi izvor]

Početkom 6. veka izgradio ju je ostrogotski kralj Teodorik I kao kapelu u okviru svoje kraljevske palate (što navodi Liber pontificalis). Kako je Teodorik bio arijanac, crkva je 504. godine posvećena kao arijanska.^[1]

Nakon što su Ravenu zauzeli Vizantinci, pretvorena je u hrišćansku crkvu, a car Justinijan I ju je 561. preimenovao u Sanctus Martinus in Coelo Aureo ("Sveti Martin na zlatnom nebu"), posvetivši je Svetom Martinu Turskom, poznatom neprijatelju arijanstva. Veruje se da su tada prebrisani i uništeni mozaici koji su prikazivali Teodorikov arijanski dvor. Prema kasnijoj legendi, neke od mozaika uništio je i papa Grgur I jer je njihova "zlatna veličanstvenost" odvraćala vernike od molitve. Ponovno je preimenovana 856. godine kada su u nju preneseni ostaci Svete Apolinarije, po kojoj je dobila ime.

Kampanil (samostalni zvonik) s brojnim polukružnim prozorima podignut je u 9. veku. Oštećena je za vreme Prvog svetskog rata, nakon čega je detaljno obnovljena.