Проводни снопићи
Проводна ткива су у биљном телу најчешће груписана заједно у проводне снопиће, који граде јединствен проводни систем.[1] Проводни снопићи се виде на листовима где, заједно са механичким ткивом, изграђују лисну нерватуру. У зависности од своје грађе, могу бити прости (непотпуни) или сложени (потпуни).[1]
Прости снопићи[уреди | уреди извор]
Прости снопићи садрже само ксилем или само флоем.[2]
Сложени снопићи[уреди | уреди извор]
Сложени снопићи садрже и ксилем и флоем.[2]
Затворени и отворени проводни снопић[уреди | уреди извор]
Елементи проводних снопића настају деобом и диференцирањем ћелија прокамбијума.[2] Ако се приликом образовања снопића све ћелије прокамбијума издиференцирају у елементе флоема и ксилема такав снопић се назива затворен проводни снопић.[2] Уколико у снопићу заостане зона прокамбијалног творног ткива, чије се ћелије непрестано деле и потом диференцирају у нове хистолошке елементе ксилема и флоема, онда је реч о отвореном проводном снопићу.[2]
Подела снопића на основу међусобног положаја флоема и ксилема[уреди | уреди извор]
Разликују се четири типа проводних снопића:
- концентрични,
- колатерални,
- Прелазни и
- радијални.[4]
Концентрични проводни снопић карактерише се тиме што је један од делова снопића у центру, а други га опкољава у виду прстена.[4] Колатерални проводни снопић одликује се тиме што се ксилем и флоем налазе на истом радијусу, додирују се, флоем је окренут ка периферији,а ксилем ка центру стабла.[4] Прелазни проводни снопић је у ствари једна варијанта колатералног типа, код кога се налази још један флоем са унутрашње стране ксилема.[4] Радијални проводни снопић има елементе ксилема и флоема поређане наизменично,и то тако да сваки ксилем и сваки флоем заузимају посебни радијус.[5]
Види још[уреди | уреди извор]
Референце[уреди | уреди извор]
- ^ а б Ранчић, Драгана (2016). Практикум из пољопривредне ботанике са радном свеском. Београд: Пољопривредни факултет, Универзитет у Београду.
- ^ а б в г д Ранчић, Драгана (2016). Практикум из пољопривредне ботанике са радном свеском. Београд: Пољопривредни факултет, Универзитет у Београду.
- ^ Бахманн, Мартин. „Васцулар бундле оф Зеа сталк”. Wикимедиа цоммонс. Приступљено 16. 11. 2016.
- ^ а б в г Дајић, Зора (2004). Ботаника 9. издање. Београд: Издавачка кућа "Драганић".
- ^ Дајић, Зора (2004). Ботаника 9. издање. Београд: Издавачка кућа "Драганић".