Jelečkinje-barjačkinje
Jelečkinje-barjačkinje je tradicionalna kolektivna dečija igra. Ova dečija igra bila je popularna u svim krajevima Srbije u 19. veku i izvodila se pod različitim imenima.[1] Broj igrača nije određen pravilima.
Pravila igre[uredi | uredi izvor]
Pre početka igre, igrači se dogovore i podele u dve grupe, koje tokom trajanja igre stoje jedna naspram druge, na razdaljini od deset metara. Nakon podele u grupe dogovorom se određuje koja grupa započinje igru. Tokom izvođenja igre, igrači se drže za ruke sa svojim saigračima, stvarajući lanac. Grupa koja počinje igru, suparničkoj grupi postavlja pitanje Jelečkinje, barjačkinje, koga ćete?.[2] Na postavljeno pitanje, igrači iz druge grupe se dogovore kojeg igrača će pozvati, te se uzvikuje njegovo ime. Najčešće se bira igrač sa najslabijom konstitucijom. Prozvani igrač iz zaleta pokušava da probije lanac između dva igrača za koje misli da su najslabiji u drugoj grupi, okrećući se ramenom ili nadlakticom. Ukoliko bi to uspeo, vraćao se u svoju grupu, odvodeći jednog od igrača iz suparničke ekipe. Međutim, ukoliko ne bi uspeo da probije lanac, ostajao je u pritivničkoj ekipi i nastavio takmičenje kao njen član. Isti postupak se ponavlja sve dok se svi igrači ne bi našli u jednoj grupi. Pobednik je ona grupa koja uspe da na svoju stranu prevede što veći broj igrača iz suprotne grupe. Nakon završenog ciklusa, igrači se ponovo dele i dve grupe i cela igra se ponavlja. Deca je igraju tokom prolećnih, letnjih i jesenjih meseci između stambenih kvartova ili u školskom dvorištu.
Naziv igre[uredi | uredi izvor]
Naziv igre ima više imena. U niškom kraju zovu je Arjačkinje Barjačkinje, u Kotoru Eberećke ili ebertute.[3]
U Vojvodini je tokom sedamdesetih godina dvadesetog veka igra promenila naziv u Daj, care vojsku, tako da je upitna forma Jelečkinje, barjačkinje, koga ćete? zamenjena sa Daj, care vojsku, dok su ostali segmenti isti.[2]
U Rusiji i bivšim zemljama Sovjetskog Saveza ova igra je poznata pod naѕivom Ali baba i Ak-Terek - Kok-Terek, dok se u Mađarskoj zove Adj, király, katonát!.[4]
U Velikoj Britaniji igra je poznata pod nazivom Red Rover ili Forcing the city gates ili octopus tag.[5]
U Rumuniji, ova igra je poznata pod nazivom Țara, țara vrem ostași,[6] dok se u Češkoj ova igra zove Král vysílá své vojsko.[7]
U južnom delu Srbije, igra je poznata pod nazivom "Čija vojska - Apri vojska".[traži se izvor]
Korist za razvoj i socijalizaciju dece[uredi | uredi izvor]
Dečija igra Jelečkinje-barjačkinje spada u pokretne igre. Pokretne igre se ubrajaju u igre sa gotovim pravilima i zasnivaju na vršenju određenih kretnji i radnji sopstvenim telom.[8] Ova igra pospešuje okretnost i kondiciju, ali i timski rad i poverenje.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Vratimo decu prirodi”. Predškolska Ustanova Čukarica. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ a b Jakovljević-Sević, Tijana. Dečije igre u Novom Sadu:u prvoj polovini dvadesetog veka. Novi Sad : Muzej grada Novog Sada, 2011. str. 59—60. ISBN 978-86-7637-053-5.
- ^ „Nostalgija: Ovo su najpopularnije dečije igre bivše Jugoslavije”. MediaSfera. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ „LurgoVilag”. LurgoVilag. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ „How to Play Red Rover”. Liveabout. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ „Tara, tara, vrem ostasi!”. Activitateafara. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ „Král vysílá své vojsko”. Woodcraft. Pristupljeno 27. 9. 2019.
- ^ Kamenov, Emil. Dečja igra : vaspitanje i obrazovanje kroz igru. Beograd : Zavod za udžbenike, 2006. str. 71. ISBN 978-86-17-12118-9.