Jovan Sinadin
Jovan Komnin Anđeo Duka Sinadin je bio vizantijski aristokrata i vojskovođa koji je bio na funkciji megastratopedarha u vreme vladavine careva Mihaila VIII Paleologa i Andronika II Paleologa.
Vojna karijera
[uredi | uredi izvor]Pripadnik uticajne carigradske porodice Sinadin, Jovan Sinadin se prvi put pominje u izvorima oko 1276/1277. godine, kada je zajedno sa velikim konzulom Mihailom Kavalarijem predvodio vojni pohod protiv tesalijskog despota Jovana I Duke. Međutim, vojske Jovana Sinadina i Mihaila Kavalarija bile su razbijene u bici kod Farsale, gde je Jovan bio zarobljen, a veliki konstabl Mihailo je ubijen dok je pokušavao da pobegne.[1] Godine 1281. Jovan Sinadin je pušten iz zatočeništva i pridružio se vizantijskom pohodu protiv Anžujaca u Albaniji.[2] Godine 1283. Jovan Sinadin je ponovo učestvovao u pohodu protiv sevastokratora Jovana I Duke u Tesaliji, ali je ovoga puta vizantijske trupe predvodio je Mihailo Tarhaniot.[3]
Porodica
[uredi | uredi izvor]Jovan Sinadin je oženjen Teodorom Paleolog – bratanicom cara Mihaila VIII Paleologa. Njihov brak je ugovorio lično car, koji je bio staratelj njegove bratanice Teodora.
Jovan i Teodora su imali četvoro dece koja su navodno bila veoma mala kada im je otac umro[4]:
- Jovan Sinadin, veliki konstabl;[5].
- Efrosinija Sinadina, pripremana za monaški život od detinjstva;[6].
- neimenovana ćerka, o kojoj se govorilo kao o mogućoj ženi bugarskog cara Teodora Svetoslava;
- Teodor Sinadin, protostrator.
Nešto pre kraja života Jovan Sinadin se zamonašio i uzeo ime Joakim. Nešto posle njegove smrti, između 1310. i 1328. godine[7], njegova žena Teodora je osnovala Carigradski manastir „Presvete Bogorodice Sigurne Nade“ (Βεβαια ελπις), u kome se zamonašila pod imenom Teodula. Zajedno sa njom zamonašila se i njena ćerka Efrosina.[8]
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Geanakoplos 1959, s. 297; Guilland 1967, s. 505; Polemis 1968, s. 179.
- ^ Polemis 1968, s. 179; Geanakoplos 1959, s. 331 – 333; Guilland 1967, s. 176, 505.
- ^ Guilland 1967, s. 505; Polemis 1968, s. 179.
- ^ Guilland 1967, s. 505; Polemis 1968, s. 179 - 180.
- ^ Polemis 1968, s. 179 - 180; Guilland 1967, s. 473, 505.
- ^ Polemis 1968, s. 179 - 180; Guilland 1967, s. 473, 505.
- ^ Guilland 1967.
- ^ Guilland 1967; ODB, "Bebaias Elpidos Nunnery" (A.-M. Talbot, A. Cutler), p. 275; „Synadenos“ (A. Kazhdan), p. 1990; Polemis 1968, s. 179 – 180.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Geanakoplos, Deno John (1959). Emperor Michael Palaeologus and the West, 1258–1282: A Study in Byzantine-Latin Relations. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, OCLC 1011763434
- ((fr)) Guilland, Rodolphe (1967). Recherches sur les Institutions Byzantines, Tome I. Berlin: Akademie-Verlag
- Polemis, Demetrios I. (1968). The Doukai: A Contribution to Byzantine Prosopography. London: The Athlone Press
- ((en)) Kazhdan, Alexander (ed) (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press, ISBN 0-19-504652-8, COBISS.BG-ID: 1107246820
- Thomas, J.; Hero, A.C. (eds) (2000). Typikon of Theodora Synadene for the Convent of the Mother of God Bebaia Elpis in Constantinople' (trans. Alice-Mary Talbot), Byzantine Monastic Foundation Documents: A Complete Translation of the Surviving Founder's Typika and Testaments. Washington D.C.: Dumbarton Oaks Research Library and Collection, arhiv na originala ot 16 fevruari 2009