Anah

Koordinate: 34° 13′ 19″ S; 41° 35′ 29″ I / 34.2220° S; 41.5915° I / 34.2220; 41.5915
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Anah
عانة‎‎
Administrativni podaci
Država Irak
PokrajinaAnbar
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 27.211
Geografske karakteristike
Koordinate34° 13′ 19″ S; 41° 35′ 29″ I / 34.2220° S; 41.5915° I / 34.2220; 41.5915
Aps. visina34 m
Anah na karti Iraka
Anah
Anah
Anah na karti Iraka
Ostali podaci
GradonačelnikSad Avad
Poštanski broj31005

Anah ili Ana (arap. عانة‎‎, ʾĀna) ranije poznat kao Ana,[1] je irački grad na reci Eufrat, otprilike na pola puta između zaliva Aleksandreta i Persijskg zaliva. Anah se prostire od zapada prema istoku na desnoj obali duž krivine reke pre nego što se zaokreće južno prema gradu Hit.[2]

Naziv[uredi | uredi izvor]

Grad je nazivan Ha-na-at na vavilonskom pismu oko 2200 p. n. e,[2] a grad je prema pisanju Tukuliti Ninurta bio poznat i kao A-na-at 885. p. n. e. i kao An-at prema pisanju Asur-nasir-pala II oko 879. p. n. e.BC,[2] Ime je povezano sa široko obožavanom boginjom rata Anat.BC,[2] Bio je poznat kao Anatho (grčki: Αναθω) prema grčkom geografu Isidoru Karaksu i Anata prema Amijanu Markelinu; rani arapski pisci ga opisuju na različite načine, kao'Ana ili (kao da množina)'Anat.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Antika[uredi | uredi izvor]

Uprkos tome što je održao svoje ime preko 42 vekaa, čini se da je tačna lokacija naselja menjana s vremena na vreme. Izvori kroz veći deo njegove rane istorije, međutim, smeštaju Anah na jedno ostrvo u Eufratu.

Njegova rana istorija pod Vavilonci je neizvesna. U 3-milenijum p. n. e. pismo pominje šest "ljudi Hanata" gde se pominje opis uznemirenosti u Rezidenciji Suhi, koji je uključivao okrug Anah.BC,[2] Verovatno je da to nije mesto koje pominje Amenhotep I u 16. veku p. n. e. ili u govoru glasnika Senaheriba poslatog judejskom kralju Ezekiji,[3][4] ali verovatno lokacija "u sredini Eufrata" suprotnom onom gde se Asur-nasir- drugar III zaustavio tokom pohoda 879. p. n. e.BC,[2] Takođe se spominje u četiri dokumenta iz 7 veka p. n. e. prema rečima asirologa Kloda Hermana Valter Johansa.[5]

Ksenofont beleži da je Kirova vojska snabdevana tokom pohoda u 401. godine pre nove ere u "Karmandi" pred kraj 90-parasanga (mera za daljinu) marša između Korsote i Pile,[6] koji je verovatno mislio na Anah. To je bilo mesto gde je Julijan prvo naišao na otpor tokom svoje ekspedicije protiv Partije. On je dobio u posed to mesto i raselio njegove stanovnike.BC,[2]

Srednji vek[uredi | uredi izvor]

Godine 657, za vreme muslimanskog osvajanja Iraka, Alijevi poručnici Zijad i Šureih su odbili da pređu preko Eufrata u Anah.[7] Kasnije, 1058, Anah je mesto izgnanstva za kalife Kaim u vreme kada je El Basasiri bio na vlasti.[8] U 14. veku, Anah je sedište katholikosa (crkvena titula na istoku) koji su služili kao primat nad persijskim hrišćana.BC,[2] Tokom rane islamske vladavine, bio je prosperitetan trgovački grad, poznat po svojim palmama i baštama;[8] u 14. veku, Mustafija je pisao u slavu svojih palmi i šumaraka. Srednjevekovni arapski pesnici slavili su vino iz Avnaha;[8][9]

Između 14. i 17. veka, Anah služio kao sedište mnoštva regionalnih arapskih plemena.[8] U 1574, Leonart Ravolf osnovao je grad podeljen na dva dela, turski "tako okružen rekom da se ne mogože u njega ući kopnom, ali čamcima može" i širi nasip u arapskog delu. Godine 1610, Tekeira je rekao da Anah leži na obe obale reke, sa čime se Pjetro Dela Vale složio.[10] Te godine, Dela Vale je pronašao Škota Džordža Strakhana stanovnika Anaha, radeći kao lekar kod emira i proučavajući arapski;[11] i takođe je naišao na neke od obaožavalaca sunca koji i dalje tamo žive. Della Vale i Tekseira nazvali su Anah glavnim arapskim gradom na Eufratu, koji kontroliše veliki put zapadno od Bagdada i teritorije koje dosežu do Palmire.BC,[2]

Kasni otomanski period[uredi | uredi izvor]

Oko 1750. godine Osmanlije su uspostavile zaostalu upravu koja je trebalo da rukovodi Anahom i njegovim okrugom.[8] Nakon otprilike jednog veka, organizovanija lokalna vlast ga je postavila mesto koje on zaslužuje, tako što je Anah je postao središte kaze (adm. jedinica) koja pripada Bagdadskom vilajetu.[8]

Početkom 19. veka, G. A. Olivier pronašao je samo 25 ljudi u službi lokalnog princa, sa stanovnicima koji su svakodnevno bežali da bi se spasili od napada beduina protiv kojih im nije pružena nikakva zaštita.[12] On je opisao grad kao jednu dugu ulicu dužine pet ili šest kilometara duž uskog pojasa zemlje između reke i grebena na stenovitim brdima.[13] V. F. Ejnsvort, beležeći usvojoj engleskoj ekspediciji na Eufratu, izveštava da su 1835. godine Arapi naseljavali severozapadni deo grada, hrišćani centar, i Jevreji jugoistok.[14] Iste godine, parobrod Tigar je potonuo u oluji iznad Anaha, blizu mesta gde Julian pretrpeo gubitke zbog slične oluje.BC,[2]

Do sredine 19. veka, kuće su bivale odvojene jedana od druge voćnim vrtovima, koji su takođe ispunjivali rečno ostrvo u blizini grada.[1] Najistočniji deo ostrva imao je ruševine zamka, dok su se ruševine drevnog Anatoa protezale dodatnih 2 km duž obale reke.[1] On je označavao granicu između severnog i južnog regiona u toj oblasti. Sa stacioniranjem turskih trupa u gradu oko 1890. godine meštani više nisu morali da plaćaju danak beduinima koji su ih do tada ucenjivali.[15] Početkom 20. Veka grubapamučna tkanina je predstavljala jedini industrijski proizvod sa ovog područja.[1][2] Godine 1909. Anah je imao 15, 000 stanovnika i 2, 000 kuća.[16] Većinu stanovništva su činili sunitski Arapi, kao i mala jevrejska zajednica koja je živela na južnom obodu grada.[16]

Građevina u Anahu.

Kraljevina Irak[uredi | uredi izvor]

Godine 1918, grad je bio zauzet od strane britanskih snaga a 1921. godine, uključen je u Kraljevine Iraka.[8] On je ostao administrativni centar za kaze, kao deo većeg Ramadi- based Liva od Dulaima. U kazu Anah takođe su uključeni i podokruzi Hit, El Kaim i Džuba.[8] Meštani ovog grada došli su u ozbiljan sukob sa stanovnicima grada Rava koji su se diplomatskim dogovorom koji je postignut 1921.[8] godine tu naselili. Njenom teritorijom na zapadu dominiralo je pleme Anizah dok je na istoku grana Džarba koju je činilo pleme Šammar imalo pretežni uticaj.[8]

Prema rečima istoričara S. H. Longriga većina građevina u Anahu nalazi se među pojasevima urminih palmi i bio " smatran zdravim i slikovitim mestom".[8] Urmine palme su navodnjavane vodenim točkovima.[8] Bilo je takođe više raštrkanih nasilja u srednjem toku ostrva na Eufratu u blizini središta grada.[8] Žene u gradu su bile poznate po svojoj lepoti i tkanju pamuka i vunenog tekstila.[8] Muškarci, od kojih su mnogi bili primorani da emigriraju zbog nedostatka stambenog prostora, u velikoj meri su bili angažovani kao čamdžije i prevoznici tereta vodenim putem do Bagdada. Grad je imao relativno visoke obrazovne standarde, sa osam škola koliko je izgrađeno od 1946. godine.[8]

Prema izveštajima F. R. Česneja govori se o 1800 kuća, 2 džamije i 16 vodenih točkova. Spominje se i jedan minaret velike starosti. Northed pak izveštava o jednom manjem mestu lokalnog značaja u vreme 11. veka, ali zatim navodi svoje mišljenje da se radi o mestu iz jednog veka nakon toga. I da je on je nastao od jednog ostrva i pripadao je lokalnoj džamiji. Dok je prema opisima dr. Muajada Saida grad opisan kao oktagonalno telo"povećano udubljenjima, od kojih su neka bila zatvorena" što je on još ranije i za beležio tokom početka konzervatorskih radova 1935, 1963. i 1964. godine. Kada je dolina preplavljena izgradnjom brane Hadita 1984. i '85, irački državni odbor za antikvitete sproveo sečenje lokaliteta na delove i uklonio ga zajedno sa novim Anahom, gde je ponovo podignut na visinu od 28 m (92 stopa) krajem 1980-ih.

Prema nekim izvorima Isil je navodno imao kontrolu nad ovim gradom od 2014. godine.[17]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g EB (1878).
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j Hogg (1911).
  3. ^ 2 Kings xix. 13
  4. ^ Is. xxxvii. 13
  5. ^ Ass. Deeds and Doc. nos. 23, 168, 228, 385.
  6. ^ Ksenofont, Anabaza.
  7. ^ Tabari I. 3261.
  8. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m Longrigg 1960, str. 461
  9. ^ Yaqut, iii. 593f.
  10. ^ Della Valle, i. 671.
  11. ^ Della Valle, i. 671-681.
  12. ^ Olivier (1807).
  13. ^ Olivier (1807), str. 451.
  14. ^ Ainsworth (1888).
  15. ^ Von Oppenheim, 1893.
  16. ^ a b A Handbook of Mesopotamia, Volume III: Central Mesopotamia with Southern Kurdistan and the Syrian Desert. Admirality and War Office, Division of Intelligence. January (1917). str. 351.–352.
  17. ^ Alissa J. Rubin (22 June 2014). Sunni Militants Capture Iraq’s Last Major Border Post With Syria The New York Times

Literatura[uredi | uredi izvor]

  •  Baynes, T.S., ur. (1878). „Anna”. Encyclopaedia Britannica. 2 (9th izd.). str. 59. 
  • Ainsworth, W.H. (1888), Euphrates Expedition 
  • Longrigg, S. H. (1960). „ʿĀna”. The Encyclopedia of Islam, New Edition, Volume I: A–B. Leiden and New York: BRILL. str. 461. ISBN 978-90-04-08114-7. 
  • Olivier, G.A. (1807). Voyage dans l'empire othoman, Vol. III (na jeziku: francuski). 

Navodi:

  •  Ovaj članak uključuje tekst iz publikacije koja je sada u javnom vlasništvu: Hogg, Hope W. (1911), „Anah”, Ur.: Chisholm, Hugh, Encyclopædia Britannica (na jeziku: engleski), 1 (11 izd.), Cambridge University Press, str. 911 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Anah na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Анах&oldid=27674217”