Arheološki muzej
Arheološki muzej je specijalizovani muzej koji se bavi arheološkim pronalascima, njihovom izlaganju i proučavanju. Zaposleni u muzeju vrše arheološka iskopavanja i istraživanja. Često mogu biti i muzej na otvorenom, kao što su npr. atinski Akropolj, Teotivakan ili Pompeja.
Koreni arheološkog muzeja se mogu naći u privatnim zbirkama bogatih plemića i trgovaca u Evropi između 15. i 17. veka, koji su voleli predstavljati zanimljive i retke umetničke predmete i antikvitete svojim važnim gostima. Tek od 17. veka u Evropi javljaju se zakoni koji pokušavaju očuvati pojedine istorijske spomenike i nalažu stroge kontrole za očuvanje i tgovinu antikviteta i umetničkih dela. Johan Vinkelman je svojim delovanjem od kraja 18. veka stvorio svest o vrednosti i periodizaciji eksponata antičkih artefakata. Tako je 7. aprila 1820. papa Pije VII doneo tzv. „edikt kardinala Paka” koji je zvanično priznat kao prva sveobuhvatna zakonodavna mera zaštite umetničke i istorijske baštine, i koja je inspirisala slične mere u Napuljskom kraljevstvu, Toskani, Lombardiji-Veneciji[1].
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Michele Giambarba, L'evoluzione storica della legislazione sui beni culturali - Un excursus fra le leggi che tutelano i beni culturali del nostro paese dalla costituzione del regno d'Italia ad oggi, L'opinione del legale, nº 8, Ravenna, Sistema Museale della Provincia, 2000, p. 16.
