Bašibozuk
Bašibozuk (tur. başıbozuk, oštećena/pokvarena glava[1], u značenju bez vođe) je bio pripadnik neregularnih pešadijskih i konjičkih vojnih snaga osmanske armije. Sastavljeni od dobrovoljaca, najčešće Čerkeza, Albanaca, Kurda i Roma-muslimana. Izbegavali su uređene borbe i bili poznati po zverstvima, pljački i odvođenju roblja. Ovakva nedela su na našim prostorima ostavila dubok trag u odnosima Albanaca i susednih naroda.[2][3] Bašibozuci su bili poznati po nedostatku discipline.
Iako je turska vojska uvek bila sastavljena i od bašibozuka pored regularnih vojnika, pritisak na osmanski feudalni sistem, uzrokovan uglavnom širenjem imperije je zahtevao veće oslanjanje na neregularne snage. Država ih je naoružavala i održavala, ali nisu primali platu, već su živeli od pljačke, i nisu nosili uniforme niti neke oznake. Usled nedostatka discipline, nisu bili sposobni za preduzimanje većih vojnih operacija. Usled nepredvidivosti i nediscipline, povremeno su redovne turske snage morale nasilno da ih razoružavaju. Međutim, bašibozuci su često bili korisni u izviđačkim misijama.
- ^ Abdulah Škaljić Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku
- ^ Vojna enciklopedija, (1. tom; Abadan - Brčko pp. 504) Beograd, 1970.
- ^ Encyclopedia Britannica
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Rhoads Murphey (1999). Ottoman warfare 1500-1700. London: UCL Press..
- Özhan Öztürk. Karadeniz (Black Sea): Ansiklopedik Sözlük. 2 Cilt. Heyamola Yayıncılık. İstanbul. 2005. ISBN 978-975-6121-00-9.
