Gavril Urgebadze

Gavril Samtavrijski

Gavril Samtavrijski je pravoslavni svetitelj, arhimandrit Gruzijske pravoslavne crkve.

Kanonizovan od strane Gruzijske pravoslavne crkve 20. decembra 2012. godine kao svetitelj, a 25. decembra 2014. uvršten u kalendar Ruske pravoslavne crkve. Proslavlja se 2. novembra. Poštovan je od svih pravoslavnih crkava.

Rane godine

Goderdži Vasiljevič Urgebadze je rođen u Tbilisiju 26. avgusta 1929. godine. Kršten je kao dete u crkvi velikomučenice Varvare u Navtlugi, okrugu grada. Otac - Vasilij Urgebadze, bio je ubeđeni komunista. Ubijen je kada mu je sin imao dve godine. Majka Varvara Urgebadze bila je duboko religiozna žena, a kasnije se zamonašila sa imenom Ana. Nadživela je sina i umrla 26. aprila 2000. godine. Imao je brata Mihajla i sestru Emu i polusestru Juliju, koja je rođena u drugom braku njegove majke.

Tokom Velikog otadžbinskog rata uzeo je obličje jurodivosti. Hodočastio je u manastire Vitanije i Markopi. Međutim, nakon završenih šest razreda škole, 1949. godine je pozvan u vojsku. Tokom svoje službe na granici u Batumiju, tajno je postio i prisustvovao bogosluženjima u crkvi Svetog Nikole .

Po povratku iz vojske 1950-ih, dijagnostikovana mu je mentalna bolest zbog vizije koju je imao kao tinejdžer. Gavrilu je dodeljena invalidska penzija i oduzeta mu je radna sposobnost. U dvorištu porodične kuće počeo je da gradi kapelu sa nekoliko kupola. Odlazio je na službe u Sionskom hramu. Po blagoslovu patrijarha Melhisedeka III, primljen je u saborni hram da radi prvo kao stražar, a zatim kao psalmopojac.

Početak monaške službe

Januara 1955. godine Goderdži je rukopoložen za đakona. 23. februara iste godine, u manastiru Mokameta u Kutaisiju, primio je monaški postrig sa imenom Gavrilo u čast Svetog Gavrila Atonskog. 26. februara 1955. godine u Sabornom hramu Svetih Petra i Pavla episkop Gavrilo (Čačanidze) ga je hirotonisao u čin jeromonaha. Od 1955. do 1960. godine služio je u Sionskoj katedrali, od 1960. do 1962. godine – u manastiru Vitaniji.

Nakon zatvaranja manastira, vratio se u Tbilisi. Od 1962. do 1965. godine služio je u Sabornom hramu Svete Trojice. Završio je izgradnju kapele u dvorištu porodične kuće. Vlasti su ga nekoliko puta uništavale, ali je svaki put obnavljao zgradu. Ova kapela i danas stoji u Tbilisiju u ulici Tetrickaroskaia 11.

Hrabar čin

Kakvu je revnost sveti Gavrilo imao za slavu Božiju pokazuje sledeći događaj. 1. maja 1965. godine, tokom majskih demonstracija, jeromonah Gavrilo je zapalio ogroman Lenjinov portret, zbog čega ga je razjarena rulja pretukla. Polumrtav sa osamnaest preloma, uhapšen je zbog „antisovjetskih aktivnosti“ i odveden u pritvorski centar KGB-a. Prilikom ispitivanja od njega se zahtevalo da prizna da je njegovo delo izvršeno po naredbi najvišeg crkvenog vrha; Otac Gavrilo je to odbio.

Tokom ispitivanja, otac Gavrilo je izjavio: „Razlog (za moj postupak) je taj što treba da se klanjate raspetom Hristu, a ne Lenjinu. Nemoguće je obožiti zemaljsku osobu. Ne „slava Lenjinu!“, već „slava Tebi Bože, slava Tebi“. Ovo objašnjenje dovelo je do toga da je, odlukom Vrhovnog suda Gruzije, otac Gavrilo poslat u psihijatrijsku bolnicu na lekarski pregled. Tu je ostao do 12. oktobra 1965. godine. Otpušten sa dijagnozom: „Psihopatska ličnost sklona psihotičnim stanjima poput šizofrenije, mrmlja nerazgovetnim tihim glasom; veruje u postojanje nebeskih sila, Boga, anđela. Glavna tema njegovih razgovora je da je svet stvoren Božjom blagodaću. U odeljenju se drži po strani, ako neko uđe u razgovor sa njim, svakako podseća na Boga, anđele, ikone. Tako je monah Gavrilo imao ono što je monah Pajsije Sveti nazvao „svetim jurodivom“, što mu je omogućavalo „duhovne podvige“ .

Poznije godine

Godine 1971. odlukom patrijarha Jefrema II i mitropolita Ilije (budući patrijarh cele Gruzije), Gavrilo je postavljen za ispovednika manastira Preobraženja Gospodnjeg u Samtavru. U to vreme je živeo u kuli kralja Mirijana u blizini Samtavro-Preobraženske crkve i manastira Svete Nine u gradu Mcheta. Godine 1987. otac Gavrilo se preselio iz kule u stari kokošinjac. Godine 1990, u potrazi za većom samoćom, preselio se u manastir Šiomgvime, ali mu je Bog u viziji rekao da se vrati u Samtavro i služi narodu.

Još za života otac Gavrilo je imao ugled starca, uživao u narodnom poštovanju, stekao darove vidovitosti i čudotvorstva . Dana 24. decembra 2012. godine, odlukom Svetog Sinoda Gruzijske Pravoslavne Crkve, arhimandrit Gavrilo (Urgebadze) je proslavljen u činu svetitelja kao preosvećeni. To se dogodilo u neverovatno kratkom vremenu nakon njegove smrti, sedamnaest godina kasnije .

22. februara 2014. godine otkrivene su netruležne mošti Svetog Gavrila, koje su položene u hram Preobraženja Gospodnjeg u manastiru Samtavro .

Sveti sinod Ruske pravoslavne crkve je 25. decembra 2014. godine doneo odluku da se „ime svetog Gavrila Samtavrijskog uvrsti u kalendar Ruske pravoslavne crkve uz utvrđivanje proslave njegovog sećanja 2. novembra, kako je ustanovljeno god. Gruzijska pravoslavna crkva“ .